یکشنبه, ۹ آذر ۱۴۰۴ / ۰۳:۴۹:۰۸
هنرمند عرصه تئاتر و سینما گفت: بازیگر توانا تابع مکان نیست و درخشش اش بدیهی است.
آذر صبح/ سمیه گل محمدی: ژیلا آل رشاد، هنرمند تئاتر و سینما در تبریز دیده به جهان گشوده است، وی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۷۸ زیر نظر اساتید شاخصی همچون منصور حمیدی آغاز کرده و برای اولین بار در سال۸۰ به صورت حرفه ای با نمایش بلبل سرگشته به کارگردانی خسرو پایاب به صحنه تئاتر درآمده است، آغاز فعالیت تصویری اش هم در سال ۸۲ با سریال “باران رویاها را نمی شود” به کارگردانی اصغر یوسفی نژاد بوده، باز می گردد.
وی در سال ۱۳۸۴ به دانشگاه نبی اکرم برای تحصیل آکادمیک پیوسته و در رشته کارشناسی بازیگری آموزش دیده، همچنین در سال ۹۳ در رشته کارشناسی ارشد بازیگری در دانشگاه تربیت مدرس مشغول به تحصیل بوده است.
آل رشاد از سال ۷۸ تاکنون در بیش از ۳۰ تٸاتر حضور داشته، و از سال ۸۵ در فستیوالهای مختلف شرکت و جوایز متعددی را اذان خود کرده است.
وی در زمینه کارگردانی نمایش نیز کارهایی مثل بازی، آسمان روزهای برفی ، باد اسب است و… را به صحنه برده است، از دیگر فعالیتهای هنری اش حضور در بیش از ۱۰ تله فیلم به عنوان بازیگر در شهرهای مختلف از جمله تبریز، تهران و اردبیل و… به شمار می رود.
آل رشاد در فیلم سینمایی فصل فراموشی فریبا به کارگردانی عباس رافعی و همچنین در سریال های متعدد که از شبکه های سهند و شبکه دو و سه و یک و پنج سراسری پخش و یا در حال پخش و یا در دست تولید هستند، نقش برجسته ای دارد.
آذر صبح با این هنرمند توانای تبریزی گفت و گویی ترتیب داده که در ادامه می آید…
* در حال حاضرمشغول چه پروژه ای هستید؟
در حال حاضر مشغول بازی در سریال مرگ خاموش به تهیه کنندگی آقای صفری و کارگردانی احمد معظمی هستم که قرار است از شبکه یک سیما به روی آنتن رود.
* با شایعاتی که گریبان گیر بازیگران هست بخصوص بازیگران خانم چگونه کنار می آید ؟
خوشبختانه تا به امروز که در این حرفه مشغول هستم شایعه ای به گوش من نرسیده، به نظرم در این کار هر چه فضا بزرگتر و حرفه ای تر شود حریم خصوصی های افراد کوچک تر می گردد و به هر حال این مساٸل در حرفه ی ما که شناخته تر از عموم مردم هستیم اجتناب ناپذیر خواهد بود.
از نظر من تنها راه در امان ماندن، درست زندگی کردن و مراقبت از حریم های خصوصی هست؛ حالا تا چه حدی آدم بتواند از شایعات در امان بماند بحث دیگری است.
* شما تجربه بازی در سینما تلویزیون و تئاتر را دارید با کدامیک بیشتر راغب بوده و احساس آرامش می کنید ؟
هر کدام شان به نظرم لذت و خصوصیات خاص خود را دارند و قابل مقایسه نیستند، اما بالاخره فکر می کنم این سوال را از هر بازیگری که برای اولین بار با تٸاتر بازیگری را تجربه کرده بپرسید مسلما لذت و شکوه و حس و حال خوب و مهم تر از همه انسجام و زنده بودن این هنر برایش جذاب تر خواهد بود.
اما ابهت سینما و مردمی بودن و در دسترس بودن تلویزیون با امکانات بالایی که در عصر تکنولوژی با خود می اورند نیز دنیایی جذاب برای بازیگر و مخاطبش می سازد.
* شما بازیگری را از تبریز شروع کردید، رفتن شما به پایتخت برای پیشرفت بوده یا فرار از تبریز ؟
تبریز را بسیا دوست دارم و خاطرات بسیار خوشی از انجا دارم و در هر فرصتی سری به تبریز می زنم، اما مرکزیت هنر در بسیاری از نقاط دنیا در بعضی شهر ها تمرکز بیشتر دارد و در ایران این موضوع فی الحال در تهران است.
* به عنوان بازیگر نظر شما درمورد علاقمند بودن اکثر افراد جامعه به بازیگری و اشباع بودن این عرصه از نظر بازیگری چیست؟
به نظر من واژه ی اشباع در این مورد صحیح نیست؛ در تمام حوزه ها چه هنر، چه انسانی، چه فنی بسیاری از افراد با سطوح مختلفی از استعداد وارد محیط های حرفه ای می شوند و به واسطه ی تلاش و کوشش و استعدادشان و برخی عوامل دیگر در سطوح مختلف آن جایگاه خود را می یابند.
* انتخاب بازیگران جوان به خصوص بازیگران خانم برای سینما را، از طریق بیشترین فالوور در اینستا قبول دارید ؟
نه؛ ابزار های دنیای مجازی شاید بتوانند در عصر رسانه ارزشهای تبلیغاتی برای شخص ایجاد کنند اما طبیعتا بر توان حرفه ای شخصی در حوزه ی بازیگری نمی افزایند.
* چه جوایزی در عرصه هنر به ویژه برای بازیگری تا کنون کسب کردید درضمن بجز بازیگری در رشته دیگر هنری فعالیت داشتید ؟
جوایز بسیاری کسب کردم و از حضور در جشنواره ها و فستیوال های داخل و خارج کشور بسیا لذت برده و خاطرات زیبایی دارم، اما چند جایزه برایم شادی بیشتری به ارمغان آورد که می توانم به جایزه ی خانشگری یک زن در تهران با نمایشنامه ی یاقوت به کارگردانی رضا فتحی پور و جایزه ی بازیگری یک زن با نمایش خانمچه و مهتابی به کارگردانی سیامک افسایی و جایزه بازیگری زن از جشنواره بین المللی فجر در سال ۹۳ با نمایش ترانه های تلخ تارا به کارگردانی علی فتوحی و جایزه ی کارگردانی یک و بازیگری اول زن با نمایش بازی و حضور در جشنواره فجر وانتخاب شدن این نمایش به عنوان یکی از سه کار برتر استانها به کارگردانی خودم اشاره کنم
از کودکی به ورزش بسیا علاقه داشتم و به آن می پرداختم از جمله ژیمناستیک، دو و میدانی، فوتسال و اسکیت به صورت حرفه ای که بعد ها در حرفه ی بازیگری بسیار به کارم آمد و هنوز هم ورزش جزو برنامه ی روزانه ام محسوب می شود، از دیگر مشغله هایم در حوزه حرفه ای، کار دوبله، برنامه ریزی و تولید آثار مستند با رویکرد داستانی و تبلیغاتی است.
* شما درکنار تحصیلات هنری افتخار همکاری با چندین کارگردان حرفه ای در کارنامه خود دارید ،این به توانایی شما بستگی داردیا بخت واقبال ؟
در این رابطه می توان گفت هم به توانایی و هم به بخت و اقبالم بستگی دارد.
* بازیگران تبریزی که پایتخت نرفتند سقف بازیگری آنها محدود هست و ساکن،علت آن را در دانش واستعداد آنها میدانید ، یا عوامل تبریزی ؟
چنین نیست؛ بازیگر توانا تابع مکان نیست و درخشش اش بدیهی است که به چشم خواهد آمد، نباید چنین انگاشت که تمام آثار فاخر سینما و بازیگران توانمند لزوما در تهران شکوفا شده اند.
* درحال حاضر کاری که در آن به عنوان بازیگر حضور داشتید، از تلویزیون پخش می شود ؟
بله. سریال زندگی از نو از شبکه پنج سیما.
* اینک که تهران فعالیت دارید ممکن هست درصورت نیاز، روزی از بچه های تبریز برای پروژه ها معرفی کنید ؟
در حال حاضر هم در هر فرصتی های به دست آمده این کار را اجرایی می کنم.
* در عرصه هنر کسی هست که برای پیشرفت شما قدمی برداشت باشد ؟
خانواده، همسرم، اساتیدم و دوستان خوبم.
* امروز که شما دربین هنرمندان پایتخت عرض اندام میکنید به نظر شما دوستان و هم دوره های سابق تبریزی شما چه حس و حالی دارند نسبت به پیشرفت شما ؟
من از رشد آنها همیشه شاد شدم.
* نظرتان راجع به نمایش هایی که این روزها در سالن های نمایش اجرا می شود، چیست، و اینکه این روزها باب شده اکثرا از بازیگران سینما وتلویزیون استفاده می شود ؟
تٸاتری به نام کوچه بازاری وجود ندارد، اما در شیوه های نمایش، تٸاتری به نام تٸاتر آزاد وجود داشته که تٸاتری است مفرح با مخاطب عام که سوابق تاریخی اش در تمام دنیا و تاریخ تٸاتر دیده می شود.
در موضوع استفاده از بازیگران شناخته شده تر سینما و تلویزیون طبعا اسپانسرها هدفی جز تقویت اقتصاد کار و گیشه ندارند، هرچند که برخی از این بازیگران سبقه ی قابل توجه تٸاتری هم دارند.
* عمده تفاوت اکیپ پروژه های تبریز و پایتخت را در چی احساس کردید؟
نگاه جدی تر به موضوع.
* پروژه هایی که در تبریز کار کردید دلچسب تر بوده یا پروژه های پایتخت ؟
کار خوب، خوبه؛ فرقی ندارد کجای دنیا باشد.
* فکر می کنید در کدام پروژه حرف های زیادی برای گفتن داشتید که رضایت خاطر شما را جلب کرده؟
هر کاری طعم و لذت خاص خودش را داشته و متکی بر شرایط زمان خود بوده است.
