چهارشنبه, ۱۵ مرداد ۱۴۰۴ / ۰۵:۰۰:۵۶
سال ها است که به این حال و روز افتاده ایم… نام تبریز و آذربایجان را به قدری کوچک کرده اند که هرکس از راه می رسد برای تصاحب عمارت استانداری، جامه می دوزد و بادمجان دور قابچین ها در وصفش مدیحه می سرایند!
آذر صبح، مهرداد خوشکار مقدم: زمزمه تغییر استاندار بهانه ای شده تا باز هم لیستی از نام های ریز و نه چندان درشت در رسانه های فرمایشی ردیف شوند… باشد که شب خوابیده و صبح که بیدار می شوند، سنگینی همای سعادت را بر دوش خود احساس نمایند.
نگاهی به لیست بلند بالای والیان و استانداران آذربایجان(شرقی) در طول یکصد سال گذشته نشان می دهد چه بزرگانی در کمال لیاقت و شایستگی به این مسند تکیه زده و چه کسانی بر حسب جبر روزگار، به یکباره بر این صندلی فرود آمده اند!
حال، شاید حافظه ی عصر مدرن، مردم را یاری نمی کند اما تاریخ گواه است سر آنانکه به یکباره بر عمارت والی گری آذربایجان آوار شده اند چه آمده و نام آن ها که نشان لیاقت بر پیشانی داشتند برای ابد جاودان مانده است.
صحبت از امیرکبیرها تا مصدق ها است… حتی عبدالعلی زاده ها و سبحان اللهی ها… اما کیست که نداند اتاق کاپیتان عمارت کشتی‌نشان استانداری آذربایجان شرقی در سال های اخیر چه روزهای تلخی به خود دیده است…
شاید هم از این رو است که موزه ی منحصر به فرد استانداری آذربایجان شرقی در طبقه ی زیرزمین کاخ اصلی را سال ها است به روی عموم بسته اند؛ تا بزرگی نام های نصب شده بر دیواره های آن، هیبت خودساخته ی برخی را متزلزل نفرماید!
موزه استانداری آذربایجان شرقی/ نام دکتر محمد مصدق به عنوان یکی از والیان آذربایجان دیده می شود
حال و روز آذربایجان و تبریز خوش نیست. این را از نام های کوچکی که به هر بهانه، برای تصاحب سکانداری عمارت استانداری به یکباره علم می شوند و آنانکه از این مسئولیت فراری شده اند می توان دریافت!
درحالی که در طول تاریخ معاصر، ولایت ایالت آذربایجان سکوی پرتاب مردان سیاست در ایران بود، امروز محسن مهرعلیزاده که حیات سیاسی خود را مدیون آذربایجان است، مسئولیت استانداری اصفهان را به دیار ستارخان ترجیح داده و سیدحسین هاشمی که پس از نمایندگی میانه در مجلس، مدتی استاندار تهران شد هم حضور در تبریز را برای خود کسر شان دانست.
در عوض، هر روز لیست بلند بالایی از امتحان پس داده ها و رفوزه هایی که در این آشفته بازار، برای شیرجه در آب گل آلود، خیز برداشته اند منتشر می شود و عجیب که اتفاقا همان می شود که نباید می شد!
در انتخاب استاندار جدید البته نقش اسماعیل جبارزاده به عنوان معاون سیاسی وزیر کشور حیاتی و تاثیرگذار است. درحالی که عده ای حضور وی در این مسئولیت را فرصتی مغتنم برای استان می دانند اما عده ای بر این باورند استاندار اسبق آذربایجان شرقی هرگز نامی بزرگ تر از خود را راهی تبریز نمی کند تا عملکردش تحت الشعاع او قرار نگیرد… تحلیلی که با توجه به حضور مجید خدابخش به جای او در یکسال گذشته، چندان غیرمنطقی به نظر نمی رسد!
حقیقت این است که تبریز خالی شده. خالی از همه چیز و این یک واقعیت تلخ است. از عالمان و سیاستمدارانش گرفته تا هنرمندان و نوابغش… نخبگان همه رفته اند و آن ها هم که مانده اند به بازی گرفته نشده و گوشه ی عزلت اختیار کرده اند.
حال، استاندار آذربایجان شرقی به حکم قانون جدید مجلس، رفتنی است و دولت در به در دنبال مهره ای جدید تا بیاید و این چند سال باقیمانده را سر کند. گرچه گفته می شد بر اساس سیاست دولت، معاونان سیاسی استانداران بازنشسته جایگزین آن ها خواهند شد اما جای تاسف اینکه رحیم شهرتی فر، فرماندار سابق تبریز و معاون سیاسی استانداری آذربایجان شرقی نیز شامل این قانون شده و در عین شایستگی، نخواهد توانست به این جایگاه ارتقا یابد.
امید است نماینده دولت تدبیر و امید در آذربایجان شرقی فردی همطراز با نام و شان این خطه باشد نه حاصل کشمکش یا مصلحت های سیاسی محافل قدرت!
