وقت خوب ماهی‌گیری؛ آب که هست، گِل هم هست

بزرگنمایی تصویر

به گزارش آذر صبح، مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: آب که هست،گِل هم هست، پس چه فرصتی بهتر از این که توری پهن کنیم و از این آب گِل آلود ماهی بگیریم. فرصت خوبی است. خیلی‌ها در خشکی از آب گل‌آلود ماهی می‌گیرند، الان که آب و گِل مهیا است، چرا این کار را نکنند.

بسیجی‌ها، سپاهی‌ها، ارتشی‌ها از خانه و کاشنه خود دل کندند به شهرهای سیل زده آمدند تا به مردم غم دیده کمک کنند. برخی دوربین به دست گرفته‌اند و به واسطه این کمک، دولت را می‌زنند و می‌گویند دولت کجاست؟

بخشی دیگر دوربین‌های موبایل خود را روشن می‌کنند، از خرابی‌های سیل فیلم می‌گیرد و آن را برای شبکه‌های لس آنجلسی یا لندنی می‌فرستند و می‌گویند در ایران هیچ کس، هیچ کاری برای سیل زدگان نمی‌کند.

چرا به اینجا رسیده‌ایم نمی‌دانم؟

مگر می‌شود مردم زیر سنگین‌ترین داغ‌ها و دردها باشند و بعد عده‌ای به فکر منافع خود باشند؟ به نظر می‌رسد آنها با خود می‌گویند، خوب حالا که سیل آمده، حالا سقف خانه‌ها بر سر مردم خراب شده بهترین فرصت است تا روحانی را بزنیم تا انقلاب را بزنیم.

نکته جالب این است که مشکلات مردم را به چشم می‌بینند و باز به دنبال منافع خود می‌گردند.

این مثال را دوست ندارم اما رفتار این افراد به شدت شبیه کسانی است که در یک صحنه تصادف، به سرقت اموال فرد تصادف کرده می‌پردازند. تصاویر این رفتار را زیاد دیده‌ایم. قربانی شدن انسانیت زیر پای منافع شخصی.

واقعا همه در سیل در حال کمک به مردم هستند. همه هرچه دارند وسط گذاشته‌اند تا مردم سیل زده احساس نکنند تنها هستند.

دعوای سیاسی عیب ندارد. بالاخره قدرت جذاب است و خیلی‌ها حاضر هستند برای رسیدن به آن هرکاری را انجام دهند. اما لطفا در شرایط سخت، در زمان‌هایی که مردم غم دارند، به فکر منافع سیاسی خود نباشیم.

لطفا در جلسات خصوصی خود نشینیم و نگوییم الان بهترین فرصت برای زدن فلانی و بهمانی است. این رفتارها فقط مردم را عصبانی و دل‌زده می‌کند.

عصبانیت خود از روحانی، از سپاه، از انقلاب و… را نگه دارید تا پایان بحران سیل. وقتی کارها تمام شد و مردم کمی آرام گرفتند، دوباره با هم جنگ کنید. به هم تکه بیندازید. از خجالت هم دربیایید اما روی غم مردم اسکی نروید.

آب به خانه مردم افتاده است و تنها راه نجات آنها، در کنارهم بودن است بدون سقلمه زدن. دم همه آنهایی که برای نجات مردم و کمک به آنها آمدند گرم. دم همه آنهایی که از خانه و زندگی خود گذشتند گرم. دم سپاه و دولت گرم. دم سلبریتی‌ها گرم. دم روشنفکران وبسیجی‌ها گرم.