امشب آخرین شب از شبهای قدر است، شبی که براساس روایات بیشترین امید به شب قدر بودن آن میرود و علاوه بر اعمال مشترک شبهای قدر، برای امشب غسل، نماز و دعاهای مخصوصی توصیه شده است.
حجت الاسلام والمسلمین شهاب الدین حسینی، مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان در گفتگو با آذر صبح عنوان کرد: شب قدر، شبی است که همه مقدرات سالانه انسان با ملاحظه، اراده، اختیار و قابلیت های انسان تقدیر می گردد این شب یکی از شب های نیمه دوم ماه رمضان است که طبق روایات ما، یکی از شب های نوزدهم یا بیست و یکم و به احتمال زیادتر، بیست و سوم ماه مبارک رمضان است.
وی ادامه داد: شب بیست و سوم در میان لیالی قدر بیش از همه آنها اهمیت دارد و احتمال شب قدر بودنش بسیار قوی است. همه اعمال شبهای قدر، از قبیل؛ صد رکعت نماز، دو رکعت نماز با هفت قلهواللّه، دعای جوشن کبیر، زیارت امام حسین(ع)، احیا، قرآن سر گرفتن، تلاوت سورههای عنکبوت، روم و دخان و همه اعمال یاد شده برای مطلق شبهای ماه رمضان، همچون دعای افتتاح، ابوحمزه ثمالی، قرائت سوره قدر هزار بار و تلاوت سوره دخان صد بار، در این شب تأکید بیشتری دارد.
وی با استناد به روایت امام باقر(ع) در مورد شب قدر افزود: شخصی به نام عبدوالرحمن بن عدیس در محضر رسول خدا میگوید هر شب نتوانستم به مدینه بروم و از ایشان درخواست تعیین یک شب مناسب برای رفتن به مدینه را میکند که پیامبر اسلام شب بیست و سوم را میفرمایند.
حجت الاسلام حسینی اظهار کرد: از شخصیت هایی از جمله سید بن طاووس دلیل اهمیت و عظمت شب بیست و سوم را سوال میکنند که میگوید عطر و بوی شب قدر متفاوت تر از شب های دیگر است که من استشمام میکنم و با این نشانه ها شب بیست و سوم شب قدر است
وی در ادامه ابراز کرد: اعمال شب بیست و سوم با اعمال شب های دیگر متفاوت است، شب های نوزدهم و بیست ویکم دارای یک غسل است اما شب بیست و سوم دو غسل و همچنین هزار سوره قدر، دعای فرج، تلاوت سوره های روم و عنکبوت سفارش شده که در دیگر شب ها نیست.
حجت و الاسلام والمسلمین حسینی با اشاره به اهمیت و ویژگی های شب قدر خاطرنشان کرد: شب قدر شب نزول قرآن، توجه به اهل بیت ، توبه و استغفار و شب نیایش پروردگار متعال است که از لحاظ قدر و منزلت این شب خصوصیات ویژه ای دارد.
وی در پایان خاطر نشان کرد: شب قدر بهترین فرصت برای طلب آمرزش گناهان از خداوند بوده و پروردگارمتعال در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان عنایت ویژه ای به بندگان خود دارد؛ در واقع آن را بهانه ای جهت آمرزش بندگان خود قرار داده است.