دوشنبه, ۷ مهر ۱۴۰۴ / ۲۱:۴۲:۰۷
۱۶ آذر با عنوان «روز دانشجو» در تقویم رسمی کشور نام گذاری شده است و تاریخچه آن به ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ برمی‌گردد که در آن روز سه دانشجوی دانشگاه تهران در اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهور وقت ایلات متحده آمریکا و همچنین از سرگیری روابط ایران با بریتانیا در دانشگاه شهید شدند.
به گزارش آذر صبح، از ۱۶ آذر سال ۳۲ به بعد، این واقعه در ذهن دانشجویان آزادی خواه ثبت و در روز شمار تاریخ کشور به عنوان روز دانشجو نام گذاری شد تا دانشجویان را از رسالت‌های خود آگاه کند.
خبرگزاری ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی به مناسبت روز دانشجو، میزگرد «جنبش دانشجویی و چالش‌های پیش رو» را در محورهای مختلف و با حضور نمایندگان سه تشکل دانشجویی دانشگاه تبریز به صورت مجازی برگزار کرد.
محور اول: اهمیت مناسبت‌های ۱۶ آذر
محمد فرهمند، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز، در محور اول این میزگرد در بیان اهمیت مناسبت‌های ۱۶ آذر، گفت: در این رابطه باید توجه کرد که حادثه ۱۶ آذر در چه برهه‌ای از تاریخ و با چه ویژگی‌ها و شرایطی به وجود آمده است؟ در ماجرای ۱۶ آذر سال ۳۲، نسبت ملی شدن صنعت نفت از بین رفته بود، کودتا شده بود و دکتر مصدق از صدراعظمی عزل شده بود؛ در چنین شرایط ملتهبی ریچارد نیکسون، معاون رییس جمهور وقت آمریکا هم بنا بود به ایران بیاید.
وی ادامه داد: تا قبل از این ماجرا، گمانه زنی سرویس‌های امنیتی کشورهای غربی چنین بود که اکثر دانشجویان دانشگاه تهران، جزو حزب توده هستند، چراکه حزب توده قبل از ملی شدن صنعت نفت، توانسته بود بین بسیاری از قشر متفکر ایرانی جا باز کند و دانشجویان را به سمت خود بکشاند؛ در این حین، نهضت ملی شدن صنعت نفت، ماجرا را عوض کرد و حزب توده را به چالش کشید و تعداد زیادی از دانشجویان(دانشجویان خاکستری و یا دانشجویانی که هنوز در حزب توده محکم نشده بودند) به نهضت ملی ملحق شدند.
فرهمند گفت: حالا این دانشجویان که آرمانی به عنوان وطن دوستی، استقلال طلبی و آزادی خواهی برای خود یافته بودند، در بحران مذکور، هر چه داشتند از دست دادند، اینجاست که افراد برای بازگشت به آرمان خود، نیاز دارند که هزینه بدهند، چراکه انتظار اصلاح وجود نداشت و فرد می‌دانست که برای عملی کردن آرمانش، نیاز به از جان گذشتگی دارد.
وی افزود: این همان کاری است که سه شهید بزرگوار “مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت‌رضوی” در ۱۶ آذر سال ۳۲ انجام داده و خون خود را برای آرمانی که داشتند، فدا کردند؛ بر این اساس از سال ۴۲ تا ۵۷ سیری در دانشگاه‌ها ایجاد می‌شود که اوج آن در سال ۵۷ نمود پیدا می‌کند و افراد به جایی می‌رسند که برای دست یافتن به آرمان خود، ایثار و از جان گذشتگی می‌کنند.
محمد ساجدی کهنموئی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز در محور اول این میزگرد، اظهار کرد: جنبش دانشجویی در تاریخ کشورمان همواره ضداستکبار، ضدسلطه، ضداستبداد، ضداختناق و عدالت خواه بوده و نقطه آغاز این حرکت نیز ۱۶ آذر سال ۳۲ و همان ایستادگی دانشجویان در دانشگاه تهران است که با ایثار و از خودگذشتگی، حماسه خلق کردند و بر این اساس، حرکات و افتخارات جنبش دانشجویی ادامه داشته است.
وی با بیان اینکه جنبش دانشجویی قبل از انقلاب، دوشادوش روحانیت حضور داشته و دانشجو و دانشگاه مرکز تحرک و فعالیت و همچنین یکی از بازوهای اساسی نهضت روحانیت بود است، افزود: ایثار و مجاهدت دانشجویان در آن زمان به حدی بود که به پیروزی انقلاب اسلامی منجر شد.
وی با اشاره به اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز این جنبش دانشجویی تداوم داشته است، گفت: گسیل دانشجویان برای پیوستن به سپاه پاسداران و تشکیل جهاد سازندگی نمونه ای از آن است؛ همچنین مبارزه با عناصر مسلح در دانشگاه تهران از جمله نقش آفرینی دانشجویان است، چراکه دانشگاه تهران در آن زمان، به مقر تسلیحاتی تبدیل شده بود که دانشجویان به کف میدان آمده و با دستان خالی همه را جمع کردند و به زباله دان تاریخ انداختند.
ساجدی کهنموئی با بیان اینکه در جنگ تحمیلی نیز دانشجویانی چون احمد متوسلیان، پا به میدان گذاشتند، افزود: دانشجوی مومن، متعهد و عدالتخواه همیشه در کف میدان بوده و حرکت انقلاب را به مسیری که می‌بایست هدایت کرده است؛ البته نقطه آغاز این حرکت‌ها نیز همان حرکتی است که در ۱۶ آذر سال ۳۲ رخ داد تا این مجاهدت‌ها ادامه یابد.
محمد حسین کاظمی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در رابطه با محور اول این میزگرد، با بیان اینکه دلیل نامگذاری ۱۶ آذر به روز دانشجو، این است که قشر دانشجو در این روز و در مقابله با ظلم و استکبار اعتراض کرده و شهید داده است، افزود: بر این اساس، ۱۶ آذر سال ۳۲، مقطعی برای تمام دانشجویان است که نسبت به رسالت خود واقف شوند.
وی با اشاره به اینکه دانشجو در کنار وظیفه اصلی خود که همان درس خواندن است، باید به دنبال دغدغه و درد مردم هم باشد، گفت: دانشجو باید به دور از محافظه کاری و سیاست‌زدگی، حرف بزند و از توهین و افترا بپرهیزد؛ اگر هم دچار اشتباه شد، باید سریعا اشتباه خود را قبول کند.
محور دوم: رسالت فعلی جنبش دانشجویی چیست؟ آیا از رسالت‌های اصلی خود فاصله گرفته است؟
محمد فرهمند، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در محور دوم نیز گفت: معتقدم جنبش دانشجویی از رسالت اصلی خودش فاصله گرفته و این موضوع دلایل متعددی دارد؛ رسالت فعلی جنبش دانشجویی این است که تا حد زیادی بتواند آرمان‌های از دست رفته را احیا کند، آزادی با تعریف اسلامی و نه لیبرال را به جامعه برگرداند و احیاکر استقلال و آزادی باشد؛ حتی معتقدم در شرایط فعلی جمهوری اسلامی نیز نیاز به یک بازتعریف دارد.
وی با بیان اینکه معتقدم، رسالت فعلی جنبش دانشجویی در بررسی و بازتعریف آرمان‌ها و اهداف موردنیاز فعلی است، افزود: در حال حاضر جنبش دانشجویی به شدت محقر شده و دانشجو به واسطه بسیاری از مشکلاتی که طی چند سال اخیر برای دانشجویان به وجود آمده، به یک احساس غیرخودی بودن و عدم همگونی با سیاست و سیستم جامعه رسیده است و یک آنارشی درونی در دانشجویان قابل مشاهده است که آنان را تبدیل به یک سری جزیره‌های منزوی کرده است.
وی با بیان اینکه اگر فکری برای فرهنگ‌سازی، زیرسازی و زیرساخت‌سازی سیاست و بازنگری در نگاه به دانشجو وجود نداشته باشد و اگر بنا باشد که دانشجو در همین رخوت فعلی زندگی کند، نباید انتظار داشت که در آینده مدیر قابلی و متفکر خوبی از بین این دانشحویان تربیت شود، گفت: چراکه دانشجو در سال‌های اخیر محترم شمرده نشده و این عدم احترام عامل بسیاری از مشکلات در آینده کشور خواهد شد.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز افزود: باید هرچه زودتر، بسیاری از تعاریفی در مورد دانشجو و اهداف دانشگاه، بازتعریف شود تا بتوانیم تغیراتی هرچند اندک، در سیستم ایجاد کنیم که دانشجو به روال قبلی بازگردد و مثل دانشجویان دهه ۶۰ که هم درس می‌خواندند و می‌جنگیدند و هم کشور و اقتصاد را اداره می‌کردند، تربیت شوند؛ چراکه دانشجوی امروزی گاه از کارهای روزمره خود هم پرهیز می‌کند.
محمد ساجدی کهنموئی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز در محور دوم میزگرد، بیان کرد: جنبش دانشجویی باید در حرکت خود به رهنمودهای رهبر معظم انقلاب و مسیری که ایشان ترسیم کرده‌اند، توجه کرده و برای رسیدن به افق فکری ترسیم شده، نقش آفرینی کند.
وی با اشاره به فرمایشات رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشجویان در اردیبهشت سال ۹۹، اظهار کرد: در این سخنان، بحث انفعال(احساس دست بسته بودن، عدم تاثیرگذاری و ناامیدی) یکی از آسیب‌های تهدیدکننده محیط های دانشجویی عنوان شد که راه حل های آن نیز تربیت معنوی، خودسازی جمعی و شخصی است؛ تهدید بعدی نیز موضوع “انحراف” بود که متاسفانه قربانگیر محیط‌های دانشجویی شده و تقویت مبانی معرفتی و تعمیق اعتقادات راه حل این موضوع است.
وی با اشاره به منویات رهبر معظم انقلاب، تاکید کرد: در بحث رسالت‌های جنبش دانشجویی نباید آرمانخواهی و آرمانگرایی فراموش شود و رسیدن به جامعه عادل، مومن، پیشرفته، مستقل و مستحکم مولفه‌هایی است که برای تشکیل تمدن نوین اسلامی مطرح است، اما متن رسیدن به این فرآیند، تحقق اهداف اسلامی است که حضرت آقا در دیدار ۱۲ آذر ۷۹ با دانشجویان این روند را تبیین کردند؛ این روند به ترتیب شامل پنج مرحله “انقلاب اسلامی، نظام اسلامی، دولت اسلامی، کشور اسلامی و نهایتا تمدن اسلامی” است تا زمینه سازی برای ظهور محقق شود.
وی با تاکید بر اینکه متاسفانه ما در دولت اسلامی گیر کرده‌ایم، افزود: راه حل ایجاد چنین دولتی، تربیت نیرو بوده و این جوان مومن انقلابی است که باید دولت جوان حزب الهی را تشکیل دهد؛ دانشگاه و جنبش دانشجویی بهترین فرصت برای تربیت این جوانان در ابعاد مختلف بوده و باید به این موضوع دقت داشته باشیم و قضیه را آنقدر کلان درنظر بگیریم که وسط راه گم نشده و به حاشیه کشیده نشویم.
محمد حسین کاظمی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز نیز در مورد محور دوم میزگرد، اظهار کرد: بر اساس معیارهای گفته شده و مورد تاکید رهبر معظم انقلاب، رسالت دانشجویان در آرمانخواهی، مطالبه‌گری، مبارزه با فساد، استکبارستیزی، خوی اشرافی‌گری و… است.
وی با بیان اینکه عوامل زیادی دست به دست هم دادند تا جنبش دانشجویی تضعیف شده و به این حال و روز بیافتد، گفت: قصور دانشجوها، دانشگاه، مسئولان و حتی رسانه‌ها و سایر عوامل باعث شده تا امروز دانشجو از مسیر اصلی خود، شور، شوق و هیجانی که داشته فاصله بگیرد و باعث شود که جنبش دانشجویی رو به افول باشد.
وی تاکید کرد: متاسفانه امروزه فضای دانشگاه‌ها حتی بی رمق‌تر از مدارس بوده و تغییرات و رویدادهای سیاسی جامعه برای دانشجویان مهم نیست. شاید حتی اگر از ۱۰۰ دانشجو در مورد روز دانشجو بپرسیم، حتی تاریخ آن را هم ندانند، چراکه عدم مطالعه و بی حوصلگی و همچنین گسیل حجم فراوان اطلاعات اما با عمق کم، در بین دانشجویان وجود دارد.
کاظمی با بیان اینکه آنانی که در دانشگاه به دنبال علم و یا سیاست هستند، تعداد اندکی دارند و عده بسیار کمتر نیز تواما به دنبال علم و سیاست هستند، گفت: این در حالی است که وظیفه اصلی یک دانشجو علم بوده و باید درکنار آن سیاسی هم باشد.
محور سوم: لزوم سیاسی بودن دانشجویان در شرایط فعلی و فرق سیاسی بودن با سیاست زدگی چیست؟
محمد فرهمند، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در محور سوم این میزگرد نیز تشریح کرد: در بحث اینکه یک دانشجو چرا باید سیاسی باشد، اما سیاست زده نباشد، باید برگردیم به این موضوع که سیاست از منظر ما چه تعریفی دارد؟ آیا به این معناست که دانشجو از احوال، جزییات و آنچه که در جامعه رخ می‌دهد، باخبر باشد و آگاهانه انتخاب کند؟ یا مقصود از سیاست این است که دانشجو یک پیشگو و پیش‌پا داشته و بر اساس گفته‌های آن حرکت کند و حرف بزند؟ بی‌شک چنین دانشجویی به درد دانشگاه، کشور و مدیریت نمی‌خورد.
وی افزود: دانشجو باید به گونه‌ای تربیت شود که بتواند درک و فکر کرده و به حدی فرهنگ‌سازی شده باشد که بتواند از بین فکرها و درک‌ها، راه درست را انتخاب کند، یقینا چنین دانشگاهی در تراز اسلامی خواهد بود؛ اسلامیت وقتی می‌تواند متجلی شود که افراد بتوانند آزادانه افکارشان را بیان کرده و فکر کنند؛ البته قبل از این باید فرهنگ سازی شده و زیرساخت‌های فکر کردن به دانشجو داده شود.
وی افزود: دانشجو وقتی می‌تواند سیاسی باشد که قوه فکر باشد و انتخاب کند که چه مسیری درست است، در شرایطی که بتواند هر شخصی را مورد نقد قرار داده و هر فکری که دارد را به راحتی بیان کند و ترس از مواخذه شدن بابت افکارش را نداشته باشد؛ این شرایط عامل می‌شود تا دانشجو بتواند در آینده کشور یک روحیه نقادانه، سازنده و فداکارانه داشته باشد، چراکه خود را به عنوان فردی در سیستم می‌بیند که رویش حساب باز شده، نه فردی که پس زده شده و به عنوان یک عامل ناهنجاری در جامعه محسوب می‌شود.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز تاکید کرد: اگر دانشجو متفکر و فعال باشد، دانشگاه هم سیاسی شده و سیاست زده نمی‌شود.
محمد ساجدی کهنموئی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز در محور سوم میزگرد، بیان کرد: در مورد لزوم سیاسی بودن دانشجویان در شرایط فعلی، باید تعریف درستی از سیاست داشته باشیم؛ با اکتفا به تعریف‌هایی که در جامعه رایج است هم نمی‌توان بحث را پیش برد، چراکه جمع دانشجویی ما، یک جمع نخبگانی است و باید با رویکرد نخبگانی پیش برود.
وی با بیان اینکه امام راحل سیاست را راه‌برنده جامعه به سمت مصالح توصیف کرده است، افزود: طبق کلام شهید بهشتی، دانشجو نیز مؤذن جامعه است و اگرخواب بماند نماز امت قضا می‌شود؛ دانشجو موتور محرک و پیشران جامعه است و باید بصیرت و تحلیل داشته باشد تا بتواند از وضعیتی که در آن قرار دارد و اتفاقات و حوادث تحلیل داشته باشد.
وی با بیان اینکه ماهیت اینکه دانشجو تحلیل داشته باشد(چه درست و چه غلط) خوب است، افزود: قدم بعدی این است که تحلیل دانشجو درست باشد تا متناسب با آن بتواند اقدام کند و این اقدام همان چیزی است که باعث می‌شود یک جامعه و امت پشت سر این دانشجو حرکت کنند، لذا داشتن تحلیل درست، بسیار مهم است.
ساجدی اضافه کرد: اگر دانشجو تحلیل درستی از وضعیت جامعه و پیرامون داشته باشد، بسیار ساده‌تر می‌تواند بفهمد که در چه جایگاهی قرار دارد و چه باید بکند؛ اینکه مطرح می‌شود “دانشجو سیاسی نمی‌شود و یا فضای دانشگاه علمی و سیاسی نیست”، ماحصل نبود تحلیل‌های درست است، چراکه اگر دانشجو تحلیل درستی داشته باشد، می‌تواند به راحتی راه خود را انتخاب کند و پیش برود.
محمد حسین کاظمی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز نیز در محور سوم، در مورد لزوم سیاسی بودن دانشجویان و فرق آن با سیاست‌زدگی، تاکید کرد: سیاسی بودن دانشجو به این معنا نیست که فقط برای فلان کاندیدا و… تبلیغ کند، بلکه سیاسی بودن یعنی داشتن مطالبه سیاسی از سیاسیون، نه اینکه پیاده نظام سیاسیون در داخل دانشگاه باشند.
وی اضافه کرد: این مطالبه‌گری نیز باید با مطالعه، منطق و عدل بوده و با استدلال انتقاد شود، نه اینکه بدون علم و دلیل انتقاد شده و راهکاری هم ارائه نشود. سیاسی بودن بحث امروز و فردا نیست و در ذات جنبش دانشجویی است و دانشجو باید پل بین عوام جامعه با خواص جامعه باشد.
وی تاکید کرد: دانشجو باید بدون افراط و تفریط و بدون حب و بغض نسبت به مسایل و اشخاص، در موضوعات ورود کند و اهل محافظه کاری نباشد.
محور چهارم: وضعیت فعلی تشکل‌های دانشجویی در استان چگونه است؟
محمد فرهمند، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در محور چهارم این میزگرد، گفت: قبل از کرونا نیز حرکت خاصی در تشکل‌های دانشجویی استان و در اکثر نقاط کشور دیده نشده است و اصل قضیه دچار مشکل است؛ ما در تشکل‌های دانشجویی هدف و فکر درستی را نمی‌بینیم و هر قدر که به عمیق‌تر به درون نگاه می‌کنیم، شاکله و روحیه اصلی جنبش دانشجویی در تشکل‌ها وجود ندارد و کاملا بدون اساس است. وقتی تشکل‌های دانشجویی اینگونه اداره شوند، نتیحه خوبی هم نخواهند داشت.
محمد ساجدی کهنموئی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز در محور چهارم بیان کرد: معتقدم وقتی جامعه‌ای با بحران رو به رو می‌شود، حضور و فعالیت دانشجو و به ویژه جنبش دانشجویی به عنوان قشر نخبه و تاثیرگذار جامعه، باید بیش از پیش نمود داشته باشد.
وی افزود: در شرایط فعلی دانشجو باید در کف میدان حضور داشته باشد و مشکلات را برطرف کند، چراکه وضعیت سیاسی و اقتصادی جامعه به گونه‌ای نیست که دانشجو نیز همانند سایرین، خانه نشینی کند و با اکتفا به یک همایش و وبینار اثرگذاری کند، بلکه باید در کف جامعه باشد و با عمل، رسالت خود را ایفا کند.
وی گفت: دانشجو باید نقش تبیینی و گفتمان سازی در برخی مسایل داخلی و هجمه‌های اعمال شده از سوی دشمنان، داشته باشد.
محمد حسین کاظمی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز نیز در رابطه با محور چهارم، با اشاره به اینکه جامعه اسلامی دانشجویان، هفت دفتر نمایندگی فعال در دانشگاه‌های مختلف استان دارد، تاکید کرد: گاه دانشجویان به برخی از مسایل ورود می‌کنند و برایشان سخت می‌شود، چنانچه تعدادی از دانشجویان دانشگاه بناب و مراغه به موضوع محیط زیست ورود کردند، اما متاسفانه با برخوردهای سختی مواجه شدند. این گونه برخوردها باعث دلسرد شدن دانشجویان می‌شود.
وی اضافه کرد: شاید در این رابطه مشکل در نحوه بیان دانشجو هم باشد، اما به هر حال مسئولان چنانچه از مردم انتظار دارند در مقابل مشکلات تاب‌آوری خود را افزایش دهند، مسئولان هم در مورد مطالبات و انتقادات باید تاب‌آوری خود را ارتقا دهند.
وی با اشاره به وضعیت تشکل‌های دانشجویی استان، بیان کرد: تشکل‌های دانشجویی استان هم مثل کل کشور دچار یک سری روزمرگی‌هایی شده است، البته کرونا هم مزید بر علت شده و مواضع رسانه‌ها، مسئولان و… نیز باعث تشدید روند افول تشکل‌ها شده است، چراکه دانشجو فقط در ۱۶ آذر یاد شده و باقی روزها کسی سراغی از دانشجو نمی‌گیرد.
محور پنجم: رسالت و نقش دانشجویان در تحقق بیانیه گام دو انقلاب و تمدن سازی چیست؟
محمد فرهمند، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در محور پنجم میزگرد نیز تاکید کرد: اگر ما داعیه تشکیل تمدن را داشته باشیم، برای این تمدن سازی باید متولیانی داشته و جزء به جزء کارهایی که برای رسیدن به یک تمدن لازم است را تعریف کرده و برای هرکدام به دور از موازی سازی و موازی کاری، متولی تعریف کنیم.
وی اضافه کرد: به عقیده من، یکی از رخوت‌ها، مشکلات و معایب موجود در سیستم فعلی جامعه، موازی‌کاری است و این بدان معناست که برای یک کار واحد، چند متولی تعریف شده است و باعث می‌شود تا همیشه در انجام امور دچار مشکل شویم. پس برای تمدن سازی نیاز به تعیین متولیان مختلف و نخبه داریم؛ همچنین باید از موازی کاری بین متولیان جلوگیری شود و زیرساخت‌ها برای رسیدن به تمدن ایجاد شود.
وی با تاکید بر اینکه برای تمدن سازی باید کودکانمان را هدف قرار دهیم، افزود: معتقدم، مهم‌ترین پایه تمدن سازی دانش آموزان هستند، نه دانشجویان و اگر بتوانیم سیستم آموزشی را به نحوی درست کنیم که نسل بعدی نسل مطالبه گر باشد، قطعا تمدن سازی انجام شده و مسیر زیادی از آن نیز طی شده است.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز ادامه داد: صرفا با برگزاری همایش، نمی‌توان تمدن سازی کرد، تمدن سازی نیاز به اتاق فکر هزاران نفره از نخبگان دارد تا تمام جزییات مورد بررسی و بازبینی قرار گیرد و یک تمدن خوب ساخته شود و جمع بندی مباحث نیز به عنوان یک سند چشم انداز راهبردی در اختیار تمام دولت‌ها قرار داده شود.
محمد ساجدی کهنموئی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز در محور پنجم میزگرد، با اشاره به سه موضوع محوری در رابطه با نقش دانشجویان در تحقق بیانیه گام دوم انقلاب، اظهار کرد: طبق فرمایشات رهبر معظم انقلاب، پرورش نهال امید و نگاه خوش بینانه به آینده یکی از وظایف ماست و ما دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی باید بحث امید را سرلوحه کارمان قرار داده و سپس تبدیل به گفتمان کنیم.
وی افزود: به عنوان مثال، در مباحث آرمان خواهی، عدالت خوهی و مطالبه گری باید حواسمان باشد که حتی اندکی ناامیدی به جامعه تزریق نکنیم، در نقطه مقابل نیز باید بتوانیم امید را در جامعه گسترش دهیم، چنانچه در بحران کرونا، بچه‌های بسیج دانشجویی ورود کردند و علی‌رغم کارهای میدانی، نامه‌هایی به نمایندگان در مورد شرایط اقتصادی برخی مردم نوشتند و پیگیری می‌کنند؛ این حرکت‌ها به نوعی باعث امید آفرینی می‌شود.
وی با بیان اینکه وظیفه بعدی دانشجویان، آرمان خواهی است، افزود: آرمان بزرگ انقلاب اسلامی، آمادگی برای ظهور و تشکیل تمدن اسلامی است که ما دانشحویان و تشکل‌ها می‌توانیم در ایجاد زمینه و آماده کردن اذهان برای روی کار آمدن دولت جوان انقلابی و حزب الهی، به ویژه در عرصه انتخابات حضور موثر و فعالی داشته باشیم.
ساجدی کهنموئی تقویت بنیه علمی و پیشرفت علم و دانش را محوریت بعدی نقش دانشجویان در تحقق بیانیه گام دوم انقلاب و تمدن‌سازی عنوان کرد.
محور ششم: چه چیزی باعث شده تا غالب نسل جوان امروزی و به ویژه دانشجویان از سیاست دلزده شده و به نوعی دچار بی‌تفاوتی شوند؟
محمد فرهمند، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در محور ششم میزگرد نیز گفت: یکی از دلایل عمده دلزدگی نسل جوان از سیاست، “شمرده نشدن نسل جوان در عرصه سیاست” است، وقتی حسابی روی نسل جوان و دانشجو باز نشده و نسل جوان جایی برای خود در عرصه سیاست ندیده و سرکوب شود، امیدی برای کار و فعالیت پیرامون آرمان خود نخواهد داشت، متاسفانه گاه با دانشگاه به گونه‌ای برخورد شده که گویا یک سازمان جاسوسی و یا یک نهاد هنجارشکن و سیستم فاسد است؛ این برخوردهایی که طی سال‌ها با دانشگاه شده، باعث شده تا دانشجو به یک ترس و ناامیدی از توانمندی تغییر دچار شده و به درک نادرستی از سیاست برسد.
وی تشریح کرد: “سیاست عاقبت خوشی ندارد” را چه کسی به دانشگاه تزریق کرد؟ همان کسی که فضای دانشگاه‌ها را امنیتی کرد؛ دانشگاه اگر فضایی برای گفت‌وگو بود و یک جانبه گرایی در دانشگاه رخ نمی‌داد و از افکار مختلف استقبال می‌شد، هرگز دانشجو به این رخوت فعلی نمی‌رسید. این بی تفاوتی‌های دانشجویان ماحصل نگاهی است که طی چند سال اخیر به دانشجو داشته‌اند.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز عدم بررسی افکار دانشجویان در نهادهای مختلف حکومتی را دیگر علت بی تفاوتی و رخوت‌زدکی دانشجویان عنوان کرد و گفت: دانشجو، حرف و مدل ارایه کرد، اما هیچ واکنشی دریافت نکرد و بلکه بیشتر منزجر شد؛ برخی مدیران نالایق نیز دانشجو را ناامید کردند که نمی‌تواند کار جدیدی را پیش ببرند و همچنین محافظه کاری، عامل از بین رفتن استعدادها و افکار متنوع در دانشگاه‌ها شد.
محمد ساجدی کهنموئی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز در محور ششم میزگرد با تاکید بر لزوم داشتن تعریف صحیح از واژه سیاست در بین عموم مردم و اذهان عمومی، تصریح کرد: سیاست ورزی‌های غلط و گاه برخی سوءمدیریت‌ها، باعث می‌شود که نگاه دانشجو، نگاه درستی نباشد و گاه نگرش غلطی که بعضا دانشجو به سیاست دارد، باعث می‌شود در پیمودن راه دچار خطا شود، لذا باید بحث سیاست، لزوم سیاسی بودن و چیستی آن کاملا تبیین شود و این کار را کسی جز دانشجویان و تشکل‌ها نمی‌توانند انجام دهند.
وی ادامه داد: در این بازه زمانی، جنگ، جنگ اراده‌ها است و سوء تبلیغات گسترده دشمن در فضای مجازی، فکر و ذهن جوانان را نشانه گرفته است تا عملا جوان و دانشجو را خلع سلاح کند؛ شوق، نشاط و ایمان سلاح دانشجو است که دشمن این‌ها را هدف قرار داده است.
وی افزود: باید قبول کنیم که نسل جوان کنونی آگاه‌تر، تواناتر و هوشمندتر از نسل اول انقلاب است، اما باید این آسیب‌ها و تهدیدها را هم درنظر گرفت؛ باید تشکل‌ها هوشیار بوده و به دانشجو تبیین کنند که هجمه‌ها را دریافته و هوشمندانه‌تر راه خود را انتخاب کند.
کاظمی در محور ششم نیز، تغییر ارزش‌ها در نسل‌ها را یکی از دلایل دلزدگی و بی تفاوتی دانشجویان از سیاست عنوان کرد و گفت: چنانچه گفته شد، در این رابطه علل مختلفی دخیل بوده و از دانشجو گرفته تا دانشگاه، مسئولان، رسانه‌ها و… در تشدید روند آن دخیل بوده‌اند.
محمد حسین کاظمی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز نیز در رابطه با محور ششم، با اشاره به ارتباط تصویری رهبر معظم انقلاب در سال‌جاری با دانشجویان علی رغم شیوع کرونا، تاکید کرد: این ارتباط و توجه به قشر دانشجو، قوت قلبی برای دانشجویان است که شخص اول کشور به فکر قشر دانشجو بوده و بدان‌ها اهمیت می‌دهند، ولی متاسفانه چنین حرکتی از مسئولان ندیده‌ایم و شاهدیم که سال‌هاست آقای رییس جمهور به اتحادیه‌های دانشجویی پاسخگو نبوده‌اند و مسئولان استانی و شهری هم به تبع آن، پاسخگو نیستند.
وی تاکید کرد: وقتی دانشجو این بی تفاوتی‌ها را می‌بیند، کم رمق می‌شود و فشارهای اقتصادی و دغدغه‌های این چنینی هم از جمله عواملی است که سیاسی بودن را به آخرین اولویت‌های یک دانشجو سوق می‌دهد.
محور هفتم: جنبش دانشجویی در زمان فعلی جامعه به چه معناست؟ آیا جنبش دانشجویی به معنی هنجارشکنی است؟
محمد فرهمند، دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در محور هفتم میزگرد نیز گفت: جنبش دانشجویی وقتی به هنجارشکنی ختم می‌شود که دانشجو راهی برای تغییر و بهبود اوضاع پیدا نمی‌کند؛ تا زمانی که دانشجو محترم شمرده نشده، فضا برای بیان افکار و نظرات دانشجو فراهم نبوده و گوشی برای شنیدن آن‌ها و هیاتی برای بررسی درستی سخنان نباشد، جنبش دانشجویی نیز ممکن است به هنجارشکنی ختم شود.
وی ادامه داد: هرچند جنبش دانشجویی در رسالت اصلی خود به معنای هنجار شکنی نیست، اما اگر راهی جز هنجارشکنی برایش باقی نگذاریم، هنجار شکن می‌شود؛ وظیفه سیستم و دانشگاه این است که برای افراد مختلف با دیدگاه‌های مختلف راهی باز کند تا خود را ابراز کرده و حرف خود را بزنند، این موضوع از هنجارشکن شدن جنبش‌های دانشجویی جلوگیری می‌کند و کمک می‌کند تا جنبش دانشجویی به آرمان‌های اصیل انقلاب مثل آزادی، استقلال، مطالبه گری و اسلام گرایی بازگردد.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز تاکید کرد: معتقدم اسلام گریزی برخی از نسل جوان هم به خاطر سوءمدیریت‌ها است و باید در نوع نگاهمان به تک تک افراد جامعه بازنگری کنیم تا رفتارها به هنجارشکنی ختم نشود.
محمد ساجدی کهنموئی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز در محور هفتم میزگرد با اشاره به سخنان رهبر معظم انقلاب، اظهار کرد: طبق فرمایشات ایشان، جنبش دانشجویی به معنی حرکت جهادی در مسیر و در خدمت آرمان‌های انقلاب است و نه بر ضد آرمان‌ها سخن گفتن؛ بر این اساس، جنبش دانشجویی باید حرکاتش بر مبنای اصول، مبانی و مصالح نظام و اسلام باشد، البته مقصود محافظه کاری نیست، بلکه حرکت در مسیر اصول و مبانی است.
وی تاکید کرد: باید توجه داشته باشیم که برخی جریان‌ها قصد نفوذ به حرکت‌های دانشجویی را دارند و بعضی جریان‌های شبه کمونیسمی می‌خواهند به حرکت‌های دانشجویی نفوذ کرده و آن را از مسیر اصلی خود منحرف کنند، از این رو باید مراقب بود تا به دام دشمنان نیفتاد.
وی اضافه کرد: این مراقبت‌ها و توجه به اصول باعث می‌شود که در مسیر درست حرکت کنیم؛ جنبش دانشجویی باید بر مبنای عقلانیت و معنویت حرکت کند، در غیر این صورت باعث می‌شود که جنبش دانشجویی از مسیر اصلی خود منحرف شود.
محمد حسین کاظمی، دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز در رابطه با محور هفتم نیز جنبش دانشجویی را متشکل از تعدادی دانشجویان دغدغه‌مند می‌داند که نخبگان علمی و سیاسی بوده و کارهلی فرهنگی، اجتماعی و… می‌کنند، افزود: این دانشجویان، نسبت به جامعه و مشکلات آن دغدغه دارد، البته این دغدغه‌مندی باید با عقل و منطق پیگیری شود، نه با تحصن و اعتراض./ ایسنا
