دوشنبه, ۱۴ مهر ۱۴۰۴ / ۰۴:۰۲:۱۴
بسیاری از مسئولان محلی گرفتار سندرم شماره های ۰۹۱۲ و ۰۲۱ هستند بطوریکه در صورت عدم دسترسی به آنان به راحتی می توان با شماره های تهران آنان را یافت و حتی از جلسات کاری بیرون کشید.
برخی از مسئولان، تماس ناشناس را به کل، جواب نمیدهند، برخی دیگر پیامک میزنند و حضور در جلسه را توجیح میکنند. عده‌ای دیگر تماس را جواب میدهند اما قصدی برای گفت‌وگو ندارند یا بهانه میآورند و برخی دیگر که تعدادشان به نسبت دیگران چندان زیاد نیست، حاضر به صحبت میشوند.
شدت این موضوع در مسئولان محلی به مراتب از مسئولان پایتخت نشین بیشتر است. اما در مواردی که پای یک شماره خوبِ ناشناس با پیش شماره ۰۹۱۲ در میان باشد چه؟
مهرداد خوشکار مقدم از خبرنگاران و فعالان فضای مجازی در تبریز، با انتشار مطالبی در صفحه اینستاگرامی خود، به این تفاوت‌ها پرداخته است. در مطالبی که او به نقل از پاسخ مخاطبانش منتشر کرده، موضوعات جالب و البته قابل تاملی میتوان یافت.
یکی از مخاطبان او نوشته است: یکبار به مسئول تعمیرات یکی از فروشگاه‌های بزرگ تبریز زنگ زدم و تا خواستم توضیح بدم، گفت: بیارش فروشگاه! چون خطم اعتباری بود، با خط یکی از آشنایان که ۰۹۱۲ بود زنگ زدیم و آن آشنا به واسطه نداشتن لهجه با مسئول فروشگاه صحبت کرد. آن مسئول، چنان تحویلی گرفت و به حرف‌های ما گوش داد که متعجب شدیم.
فردی دیگر گفته است: اتفاقا شماره‌ها ۰۹۱۲ را جواب نمیدهم چراکه اعتماد به نفس کاذبی در تماس گیرنده وجود دارد و باید کنترل شود!
یک نفر دیگر پیام داده است که من خط ۰۹۱۲ رند با کد ۱ دارم و با آن خط به هرکس زنگ بزنم، در بوق اول جواب خواهم شنید. این را بارها امتحان کرده‌ام. به یکی از مسئولین با خط ۰۹۱۴ چندین بار زنگ زدم اما جوابی نداد اما بلافاصله با خط رند و تهرانی زنگ زدم، بوق اول تمام نشده پاسخ شنیدم!
دانشجویی گفته است: خط من پیش شماره ۰۹۱۲ دارد. استاد یکی از دوستانم، به تلفن‌های او جواب نمیداد تا اینکه با این خط زنگ زدیم و استاد بلافاصله جواب داد.
تجربه‌هایی از این دست بسیار است. تجربیات شما از این نوع تماس و جواب‌ها چیست؟
