شنبه, ۱۲ مهر ۱۴۰۴ / ۱۲:۵۲:۲۷
عضو شورای اسلامی شهر تبریز با بیان اینکه ورزش پدیده‌ی مدرن و قدرتمند در عصر حاضر به شمار می رود، بیان کرد:یکی از رویکردهای شورای شهر در دوره ی پنجم تصویب شیوه‌نامه حمایتی از قهرمانان ورزش تبریز بود.
به گزارش آذر صبح، سعید نیکوخصلت، عضو شورای اسلامی شهر تبریز ورزش را پدیده‌ی مدرن و قدرتمند در عصر حاضر دانسته و گفت: یکی از رویکردهای شورای شهر در دوره ی پنجم تصویب شیوه‌نامه حمایتی از قهرمانان ورزش تبریز بود.
آذر صبح با این عضو شورای شهر تبریز گفت و گویی ترتیب داده که در ادامه می آید…
آقای دکتر، بعد از دوران حضور در ورزش قهرمانی، شما وارد عرصه تدریس در دانشگاه تبریز برای حدود ۲۰ سال و بعضا در مربی گری ملی فعال بودید. ارتباط شما با ورزش تبریز قبل از دوره عضویت شورا، از چه دوره ای شکل گرفت؟
به هر حال حضور در عرصه دانشگاه و ورزش و انجام تحقیقات مختلف و حشر و نشر با متخصصین امر و به ویژه علاقمندی شخصی سبب شده بود که به نوعی با بافت ورزشی شهر تبریز و حتی ایران و شاید تا حدی سطح بین‌الملل ارتباط داشته باشم. قبل از اینکه وارد شورا شوم، حدود سه سال عضو هیأت‌مدیره‌ی باشگاه ورزشی شهرداری بودم. در آن زمان رئیس دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز و مربی تیم ملی کاراته و مربی کاراته باشگاه سپاهان بودم و شاگردان اینجانب هم قهرمان و نائب قهرمان آسیا شده بودند و در مسابقات باشگاهی نیز با لباس سپاهان و نفت اهواز چندین دور قهرمان سوپر لیگ کشوری شده بودند. با ورود من به هیات مدیره باشگاه شهرداری و درخواست و پیشنهاد متولیان امر در آن زمان تصمیم به تعویض باشگاه ورزشی کردیم تا این افتخارات باشگاهی به نام تبریز رقم خورد و این شد که شاگردان من نیز این افتخار را پیدا کردند تا در قالب تیم شهرداری مسابقه دهند و در مسابقات لیگ جهانی کاراته نیز به جای نام تیم ملی ایران، با شهرداری تبریز شرکت کنند. با این حال جمع‌بندی من از آن دوران این بود که ما باید همچنان از باشگاه سپاهان و فدراسیون کاراته مسابقات خود را ادامه می‌دادیم. وقتی که به تبریز آمدیم؛ آسیب‌هایی را به همراه داشت و مهم‌ترین آسیب‌ها این بود که از فدراسیون کمی فاصله گرفتیم و مورد ناراحت کننده دیگر نیز این بود که انتظاراتی به وجود آمد و آن اینکه چرا کاراته‌کاهای دیگر تبریزی عضو تیم باشگاه شهرداری نیستند و من از بابت انتظارات دوستان تبریزی نمی‌توانستم بی‌تفاوت باشم!
در زمان عضویت شما در هیات مدیره باشگاه ورزشی شهرداری، چه تغییراتی در روند اجرایی باشگاه ایجاد شد؟
در زمان حضور من در هیأت مدیره، اعضای هیات مدیره باشگاه توانمند بودند و مدیر عامل باشگاه نیز تجربه فراوانی در امر مدیریت ورزش داشت. در آن زمان یک‌سری کارهایی را با همکاری مدیر عامل وقت آقای دکتر سهرابی و اعضای هیأت مدیره انجام دادیم. برای بهبود وضعیت دوچرخه‌سواری در شهر تبریز، نحوه افزایش میزان پیاده‌روی شهروندان، توجه به ورزش کودکان کم برخوردار و همچنین طرح بومی‌سازی ورزش قهرمانی در شهرداری و توجه بیشتر به ورزش همگانی اهداف و مطالعاتی بودند که می‌خواستم با ورود به هیات مدیره عملیاتی و اجرایی شوند. به خاطر دارم که با وجود مربیان خوب بومی در والیبال، بر طبق رویه‌های قبلی همچنان گزینه‌های اصلی، مربیان غیر بومی بودند. در آن زمان تلاش حداکثری و غیرمستقیمی را انجام دادم تا یک تبریزی سرمربی تیم والیبال شود و خوشبختانه این اتفاق افتاد. همچنین پیشنهاد ۵۰۰ میلیون تومان در دو سال پیاپی برای تیم‌های پایه والیبال نیز در آن زمان از سوی اینجانب مورد پذیرش قرار گرفت و البته به‌دلیل اینکه همیشه تیم‌های بزرگسالان با یک سری مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کردند این بودجه در اختصاص تیم بزرگسالان قرار گرفت. طرح اولیه اینجانب تشکیل چهار آکادمی والیبال و بسکتبال در چهار منطقه تبریز و استفاده از مربیان بلوک شرق اروپا بود که می‌توانستند با هزینه‌های اندک در ایجاد کلاس‌های مدرن و به‌روز و تزریق علم روز بسکتبال و والیبال و کمک مربیان بومی به جوانان این شهر مفید واقع شوند. این طرح به‌دلیل فشار مسابقات بزرگسالان و توجه به نتیجه‌گرایی، عدم اهمیت فدراسیون به تیم‌های پایه و عدم حمایت سیاست‌های مدیریت شهری چندان مورد توجه قرار نگرفت.
در ورزش پایه و همگانی چه رویکردهایی داشتید؟ و این رویکردها چه نتایجی در برداشت؟
در آن زمان طرح ورزشی پیاده‌روی پرس را با تلاش دانشجویان علوم ورزشی و رئیس دانشگاه ارومیه که مبدع این طرح بودند به باشگاه معرفی کردیم. اما گویا آقای امیرحقیان که هندبالیست بودند و از اعضای شورای شهر دوره چهارم، این طرح را به باشگاه قبل از ما نیز ارائه کرده بودند. نام طرح،پیاده‌روی پرس بود. که تا حدودی هم موفق شد و البته در خصوص روند اجرایی طرح، مشکلاتی وجود داشت و سلیقه‌ها و ریزه کاری‌هایی باید اعمال می‌شد تا طرح موفق و پایدار می‌شد که در این زمینه اتفاق نیفتاد. شهرداری در آن زمان در رشته‌های مختلف ورزشی تیمداری می‌کرد و فشار زیادی بر روی مدیریت باشگاه وارد بود. روزهای پرکاری بود ولی برای رسیدن به توسعه پایدار در زمینه ورزش باید پارادایم شیفت‌های اساسی در استراتژی باشگاه‌داری شهرداری رخ می‌داد. باشگاه متاثر از شورا، شخص شهردار،رسانه‌ها، فدراسیون و نهایتاً هیات مدیره باشگاه بود و چشم‌‌انداز مشخصی برای باشگاه وجود نداشت.
در آن زمان بنده به همراه آقای شکارلو کارشناس خبره و از مدیران ارشد اداره ورزش و جوانان و همچنین آقای صادقی معاون ورزشی آموزش و پرورش استان طرح ورزش برای کودکان کم برخوردار را به باشگاه و هیأت مدیره ارائه دادیم. ما ساعت‌های متمادی مطالعه و بحث و بررسی انجام داده بودیم. این طرح نیز پس از تصویب در هیات مدیره در صحن دوره چهارم شورای شهر تبریز نیز مورد تصویب قرار گرفت. منتها به‌دلیل مشکلات مالی باشگاه و همچنین مشکلات اجرایی، این طرح در آن زمان اجرایی نشد.
بعد از عضویت در شورا شرایط به چه نحوی پیش رفت؟
هنگام ورود به شورای شهر با اطلاعات و شناختی که از باشگاه داشتم؛ ثبات مدیریتی و برنامه محور بودن و ارزیابی زمانبندی شده در خصوص برنامه‌های باشگاه را پیشنهاد دادم که با مخالفت طیف گسترده‌ای از افراد ذی‌نفوذ و تصمیم‌گیر مواجه شد که اکثراً غیر ورزشی بودند و اکنون هم که فکر می‌کنم به نظرم این پیشنهاد بهترین پیشنهاد ممکن بود. در ادامه ما با تغییر مدیریتی مواجه شدیم و متعاقباً با هدف کلی ورزش همگانی و توجه به قهرمانان بومی، وارد مرحله‌ای جدید شدیم. مدیر جدید از بخش سلامت شهرداری، آقای دکتر رحیمی که از دوستان بنده نیز بودند حدود هفت ماه در این سمت به کار خویش ادامه دادند. این دوره از لحاظ زمانی با تغییر و تحولات انتصاب شهردار جدید همراه بود و در این زمان تنش در شورای شهر به دلایلی متعدد، کمی بیشتر از حد معمول بود. در مدت کوتاه مدیریت جدید تلاش وافری و تعیین کننده‌ای در راستای قهرمانی ارزشمند تیم بسکتبال شهرداری در سوپر لیگ کشوری انجام گرفت که در نوع خود برای اولین بار بود. این قهرمانی به‌دلیل این که از بازیکنان تبریز در این تیم حضور نداشتند؛از سوی تعدادی از اعضای شورای شهر مورد استقبال قرار نگرفت. با کنار کشیدن شهرداری از تیم داری تا جائیکه اطلاع پیدا کردم؛ فرصت حضور تیم بسکتبال در مسابقات باشگاه‌های آسیا نیز به نوعی از دست رفت و با شرکت تیم پتروشیمی بندرعباس جایزه قهرمانی و فرصت کسب عنوان قهرمانی آسیا از دست رفت. از نظر من اجرای مصوبه شورای حل اختلاف بسیار سریع و ضربتی صورت گرفت در حالی که معتقدم، با رویکردی بطئی‌تر و اصلاحی می توانستیم این موضوع را با تلفیق سیاست‌های شورای شهر در خصوص حمایت از قهرمانان بومی و ایجاد تیم‌های پایه عملی تر نمائیم و در پایان آنچه که رخ داد تیمداری در بسکتبال و همچنین در رشته‌های دیگر،علیرغم تصویب شورا به دلیل ممانعت فرمانداری و هیئت حل اختلاف و البته همراهی تعدادی از دوستان شورایی برای سال‌های آتی منتفی شد. این داستان حواشی بسیاری به همراه داشت و اکنون نیز تاحدی ادامه دارد، که انشاالله با تلاش اعضای شورای شهر خبرهای خوبی در خصوص حمایت از ورزش قهرمانی به شکلی نظام‌مند و عادلانه برای جامعه ورزشی تبریز خواهیم داشت.
از کارهای موفقیت‌آمیز سال اول شورا برگزاری مسابقات سیمولتانه در شطرنج بود که در نوع خود قابل‌توجه و همراه با نوآوری بود. این امر با توجه به این که در این حجم برگزار می‌شد و برای رویداد ۲۰۱۸ تدارک دیده شده بود به نظر اینجانب ارزشمند بود. اگرچه در امر برگزاری حواشی دست و پاگیری به وجود آمد با اینحال پخش مستقیم و پخش در برنامه خنداونه و حضور کارپف قهرمان شطرنج جهان از کشور روسیه و توجه به رویداد ۲۰۱۸ در رسانه‌های ملی از نکات ارزشمند این رویداد بود. در دوره هفت ماهه مدیریت جدید، طرح ورزش صبحگاهی پارک‌ها با استفاده از مربیان ورزش و تحصیل‌کرده نیز اقدام ارزشمندی بود که با استقبال عمومی شهروندان همراه شد؛ اما به دلیل مشکلات اداری در عقد قرارداد قانونی و همچنین تعویق پرداخت حق‌الزحمه‌ها برای چندین ماه، شیرینی استقبال عموم از این طرح چندان پایدار نماند و پس از مدتی با توجه به مشکلات مربوط به پرداخت حق‌الزحمه برای مربیان مدنظر و همینطور عدم تعیین تکلیف قرارداد این مربیان طرح مذکور در کنار اعتراض بعضی از مراکز تصمیم گیری در خصوص مشکلاتی همچون پخش موزیک در حین اجرای ورزش و بعضی موانع حقوقی دیگر طرح مذکور متوقف شد. البته بر حسب تجارب به دست آمده در حال حاضر ما رویکردی اصلاحی برای این طرح در نظر گرفته‌ایم و امیدواریم با شکل و روش‌هایی جدید، وضعیتی پایدار در ورزش پارک‌های عمومی شهر را شاهد باشیم و منتظر هستیم تا دوران کرونایی به انجام رسد. در طرح جدید ایجاد تسهیلات و امکانات برای مربیانی که تمایل به مربیگری در سطح پارک‌های شهر تبریز دارند؛ مد نظر است و به نظر می‌رسد این طرح در نوع خود بدون سنگین کردن بدنه اجرایی شهرداری، نقش بخش خصوصی را در توسعه ورزش همگانی بیشتر خواهد کرد.
تغییرات در وضعیت باشگاه ورزشی شهرداری، از سوی نهادهای مرتبط، به نظر شما به خوبی مدیریت شد؟
در سال اول شورا با توجه به مصوبات وزارت کشور بلاتکلیفی حادی در خصوص وضعیت باشگاه و سازمان ورزش و همچنین سازمان فرهنگی و معاونت شهرداری از لحاظ فعالیت با شرایط آیین نامه ماده ۵۴ یا ماده ۸۴ به وجود آمد و این بلاتکلیفی تبعات مدیریتی قابل توجهی را نیز به همراه خود داشت که البته در حال حاضر پس از کش و قوس‌های فراوان در زیر مجموعه سازمان فرهنگی، ورزشی و اجتماعی فعالیت‌ها ادامه می‌یابند. در آن زمان در کنار این موارد با توجه به انباشت بدهی‌های باشگاه در خصوص قراردادهای مربوط به تیمداری سبب شد تا شورا مصوبه‌ای مبنی بر حفظ ورزش قهرمانی را با رویکرد بومی‌سازی برای حمایت از قهرمانان بومی و همچنین کاهش هزینه‌های تیمداری به تصویب رساند که در این راستا مشکل عمده پیش آمده، رد این مصوبه در فرمانداری بود که مجدداً این مصوبه به صحن شورا برگشت و در دفاع از این مصوبه مجدداً بنده نیز حتی صحبت‌هایی را در صحن علنی مطرح کردم؛ مجدداً در صحن علنی شورا با اکثریت آراء اصرار بر مصوبه شورا صورت گرفت؛ ولی کمیسیون حل‌اختلاف همچنانکه اشاره کردم متاسفانه این لایحه را مجدداً رد نمود و عدم مجوز فعالیت شهرداری در حیطه ورزش قهرمانی به شهرداری و شورا ابلاغ شد.
درباره خود جنابعالی هم جوسازی هایی شد. بفرمایید که ماجرا دقیقا از چه قرار بود؟
در این دوران تنش‌های فراوانی به وجود آمد و حتی طوری اخبار و مصاحبه‌ها و کامنت‌ها مدیریت شدند که سهواً یا عمداً وانمود شد که بنده رای نداده‌ام. زخم زبان‌ها و نشر اطلاعات نادرست در قبال اینجانب آسیب‌هایی را برای بنده به همراه داشت ولی سعی کردم با این شرایط کنار بیایم و موضوع در انبوه تلخ کامی‌ها و شادکامی‌های فعالیت‌های شورایی و خدمت به مردم برایم قابل هضم و تحمل شد. با اینحال آنچه که من انجام دادم در هر دو بارمصوبه و رای گیری شورا، بر حفظ تیمداری با قهرمانان بومی و متعاقب آن مربیان بومی رأی داده بودم و البته تصویب نیز شد؛ ولی انتشار این مطلبحتی از سوی بعضی از دوستان، عکس این موضوع را انعکاس می‌داد و در حال حاضر نیز بعضاً استناد به این پست‌های دوستان می‌کنند؛ در حالی که حقیقت نداشت. من برای خدمت به ورزش به شورا ورود کردم و در آن زمان همان‌گونه که گفتم رئیس دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز بودم و مطمئناً هدف من استفاده از ورزش برای ایجاد جایگاهی برای خودم نبود. در حالی‌که خیلی‌ها از ورزش برای خود جایگاه و مقبولیتی ایجاد می‌کنند. ورزش نباید وسیله‌ای برای کسب جایگاه در جامعه تلقی شود و در مقابل ما باید وسیله‌ای باشیم برای ورزش تا ورزش برای خدمت به مردم در جامعه تعالی یابد .
بعد از تغییراتی که صورت گرفت، رویکرد شما در حوزه ورزش از منظر سیاستگذاری چه بود؟
در ادامه فعالیت‌های شورایی‌ام با رویکرد ورزش، با توجه به اینکه بر اساس سند توسعه ورزش کشور چهار رکن اساسی در توسعه ورزش داریم. وزارت ورزش برای ورزش قهرمانی، آموزش و پرورش برای ورزش تربیتی، شهرداری برای ورزش همگانی، وزارت ورزش برای ورزش قهرمانی و بخش خصوصی برای ورزش حرفه‌ای. بر این اساس در همان سال اول شورا طرح حمایت از ورزش کودکان بی‌بضاعت را در شورا به تصویب رساندیم. تعداد ۸۵۰ تا ۱۰۰۰ کودک بی‌بضاعت شهر را در سنین یازده تا چهارده سال از آموزش و پرورش احصاء کردیم. بدون زرق و برق و چراغ خاموش و دور از تبلیغات رسانه‌ای زیر نظر چهل معلم ورزش متعهد و شرافتمند آموزش و پرورش و با حمایت مالی شهرداری کودکان شروع به ورزش کردند؛ این موضوع یکی از نکات مثبت شورای شهر در دوره پنجم به حساب می‌آید و به نوعی با رویکردی بین بخشی و متفاوت از گذشته قابلیت تسری به سطح کشور را دارد. در کشور ما آموزش و پرورش فلسفه وجودی خود را که تربیت انسان‌هاست؛ نمی‌تواند به خوبی ایفا نماید. یکی از ابزارهای تربیت انسان‌ها ورزش است. ما در ورزش به حفظ تندرستی می‌پردازیم و در آموزش و پرورش به این روش باید عادت کنیم. در ورزش ما احترام به همدیگر، کار تیمی و ظرفیت برد و باخت را تمرین می‌کنیم. امروزه آموزش و پرورش با یک جلسه در هفته به‌هیچ عنوان نمی‌تواند پاسخ‌گوی نیازهای ورزشی کودکان باشد. در کشورهای پیشرفته ورزش در اکثر روزهای هفته جزو برنامه‌های درسی کودکان گنجانده می‌شود. ما در این طرح، فضایی به وجود آوردیم که کودکانی که نتوانسته بودند در طول زندگی خود به کلاس‌های ورزشی، تیم‌های ورزشی و یا تجهیزات ورزشی دسترسی داشته باشند؛ بدون تبلیغات رسانه‌ای و بدون دیده‌شدن حتی در مقابل این کودکان به شرکت در فعالیت‌های ورزشی دست یابند. به هر حال حل اساسی این مشکل بر عهده آموزش و پرورش هست و باید یک بازنگری کلی در خصوص بودجه و سیاست‌های کلان آموزش و پرورش صورت گیرد. این طرح نیز ماحصل چندین سال تحقیق و نشست‌های تخصصی بود و الان هم در این دوران کرونایی با استفاده از فضای مجازی با ظرفیت یک‌چهارم خود پیش می‌رود و البته من امیدوارم بتوانیم؛ رویکردی را اتخاذ کنیم تا اثربخشی این طرح را حتی با کاهش هزینه با استفاده از فضای مجازی افزایش دهیم. من فکر می کنم این طرح قابلیت تسری به کل کشور را در آینده دارد. این طرح رویکردی بین بخشی هست با مشارکت آموزش و پرورش، شهرداری و سیاستگذاری شورای شهر که در این میان تلاش حداکثری آموزش و پرورش و معلمان شریف ورزش و مدیران مربوطه ستودنی است و نهایتاً امیدوارم آموزش و پرورش برای همیشه فعالیت ورزشیرا در برنامه اکثر روزهای هفته برای کودکان ما تدارک ببیند.
از دیگر فعالیت های شورا در زمینه ورزش و باز برای اولین بار در نوع خودبرای حمایت از ورزش قهرمانی، تصویب بودجه قابل‌توجهی به میزان دو میلیارد تومان برای کمک به هیاتهای ورزشی در سال سوم دوره پنجم شورا بود. ورزش قهرمانی زیر مجموعه فعالیت هیئت‌های ورزشی است. ما سعی کردیم که به نوعی اکثر هیاتهای ورزشی به شکلی عادلانه از این بودجه بهره‌مند شوند تا فعالیت‌های قهرمانی در سطح شهر تبریز برای ورزشکاران بومی مورد توجه قرار گیرد.
آقای دکتر همانطور که اعلام شد، شیوه نامه ای هم در حمایت از قهرمانان ورزشی تدوین شده؛ در این باره توضیح بفرمایید.
یکی دیگر از رویکردهای بسیار ارزشمند شورای شهر در دوره پنجم تصویبشیوه‌نامه حمایتی از قهرمانان ورزش تبریز بود. این شیوه نامه در نوع خود بی‌نظیر و برای اولین بار در سطح کشور به حساب می‌آید. از همان سال اول شورا در کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و ورزشی به‌عنوان نیاز جامعه قهرمانان ورزش تبریز مطرح شد و تدوین این شیوه‌نامه نیز به شهرداری سپرده شد. در این راستا جلسات مکرری با پیشکسوتان، مربیان تیم ملی، قهرمانان اسبق و فعلی، داوران و اساتید دانشگاه برگزار نمودیم. ماحصل این نشست‌ها تدوین شیوه‌نامه حمایتی از بابت پاداش‌های مالی برای کسب عناوین قهرمانی آسیا، جهان و المپیک و پارالمپیک بود که اجرایی شدن آن برای مدال‌آوران ورزشی از سال جاری مورد تصویب اکثریت اعضای شورای شهر قرار گرفت. از دیگر مفاد این شیوه‌نامه در کنار حمایت مادی از مدال‌آوران بکارگیری قهرمانانی است که مشکل اشتغال داشته باشند و علاقمند به فعالیت در مجموعه شهرداری باشند. همچنین در این شیوه‌نامه توجه خاصی به ورزش‌های پایه مانند شنا، دو ومیدانی و ژیمناستیک داشته‌ایم و همچنین حمایت مالی از بانوان را بیست درصد بیشتر از آقایان در نظر گرفته‌ایم. همچنین با توجه به جایگاه کوهنوردی در این شهر نیز، توجه ویژه‌ای به هیمالیانوردی کرده‌ایم و به نظرم این شیوه‌نامه به زودی مورد توجه و استفاده سایر شهرها نیز قرار خواهد گرفت. رویکرد ضعیف حمایت از قهرمانان ورزشی تبریز در اثر سیاست‌های نادرست سال‌های قبل از یک سو و از سوی دیگر رکود اقتصادی این شهر در طول چند دهه گذشته نسبت به شهرهای دیگر، سبب شده لطمات جبران ناپذیری به بدنه ورزش قهرمانی شهر تبریز وارد شود. حمایت از ورزش قهرمانی باید از بخش صنعت تبریز بیشتر از این‌ها مورد توجه قرار گیرد و با این حال شورای شهر تلاش نمود تا در راستای حمایت از سرمایه‌های نمادین شهر تا حد ممکن فضای مساعدی را به‌وجود آورد. در طول دهه‌های گذشته هزینه قابل توجهی برای برای ورزش شهر تبریز در بخش باشگاه‌های گسترش فولاد، ماشین‌سازی، تراکتورسازی، شهرداری و دبیری صورت گرفته است. با این اوصاف خروجی خاصی را در قبال هزینه‌های صورت گرفته نتوانستیم در تیم ملی با حضور بازیکنان بومی شاهد باشیم و با بررسی اجمالی به خوبی متوجه می‌شویم که این گردش اقتصادی بیشتر بازیکنان و مربیان غیر بومی را شامل بوده است و مدیریت‌های کوتاه مدت و اهمیت بیش از اندازه دسترسی به مدال در بازه زمانی کوتاه مدت سبب شد تا مربیان و بازیکنان بومی نادیده گرفته شوند. البته ورزش تبریز هم نتوانسته هیچ‌وقت خودش را برای اهالی صنعت به خوبی معرفی کند. صنعت باید متوجه شود که ورزش چه آورده‌ای برای صنعت و شهر می‌تواند داشته باشد. اگر کارخانه‌دار به عنوان اسپانسر برای رشته ورزشی ورود کند باید شرایطی مهیا شود که برندسازی برای صنعت خویش را انتظار داشته باشد و البته حمایت از ورزش تحت عنوان مسئولیت‌های اجتماعی حتی بدون انتظار برندسازی همواره باید مد نظر صنعت قرار گیرد. نهایتاً در خصوص تدوین این شیوه‌نامه همکاری نزدیکی با همکاران شورا داشتیم.
درباره باشگاه های خصوصی ورزشی چه نگاه حمایتی در شورا و شهرداری وجود دارد؟
از مصوبه‌ها و اقدامات مهم دیگری که در این شورا اتفاق افتاد و به تصویب رسید؛ این بود که از ارجاع محل‌های با کاربری مسکونی زیر ۳۰۰ متر که به باشگاه ورزشی تبدیل شده اند به کمیسیون ماده ۱۰۰ جلوگیری شد. این باعث شد که خیلی از مربیان و پیشکسوتان و ورزشکاران علاقمند به ایجاد باشگاه و راه‌اندازی باشگاه شدند که این مصوبه را ما در زمستان ۹۸ به تصویب رساندیم و با استقبال خوبی مواجه شد.
متأسفانه کرونا و تعطیلی باشگاه‌ها باعث شد تا شیرینی این مصوبه دائمی نباشد و ما پیش‌بینی کرده‌ایم که سالانه با این مصوبه حداقل بیست باشگاه به سطح و تعداد باشگاه‌های شهر تبریز اضافه شود و بدین ترتیب سرانه ورزشی شهر تبریز به همراه ایجاد فرصت اشتغال برای جوانان مستعدافزایش پیدا کند. امیدواریم که پس از حل مشکلات بهداشتی و ایمنی این دورانی که در آن به سر می بریم؛ این گشایش به وجود آمده در امر باشگاه داری توسط بخش خصوصی ادامه پیدا کند.
از رویکردهای منحصر به فرد شورای پنجم، توجه به ایجاد پارک در سطح شهر تبریز بود. چهل پارک در طول چهل و دو ماه در حال حاضر و یا به تعبیری انشاالله شصت پارک در طول چهل و هشت ماه تا پایان دوره شورای پنجم، خود رکوردی بی‌نظیر به‌حساب می‌آید. ایجاد فضا و مسیر پیاده‌روی و گاهاً ایجاد زمین فوتبال کوچک و یا بسکتبال و زمین بازی برای کودکان نیز سبب شد تا دسترسی محلی برای شرکت در فعالیت‌های ورزشی برای شهروندان تبریزی بیشتر از گذتشه مورد توجه قرار گیرد. در این راستا با توجه به این که بسکتبال سه نفره از قابلیت بالایی در ایجاد جذابیت برای جوانان برای ایجاد شور و نشاط در محلات شهر برخوردار هست یکی از مناطق شهرداری تبریز را مجاب نمودیم که کورت بسکتبال سه نفره را با قابلیت جابجایی تهیه نماید تا در اختیار مسابقات رسمی در سطح محلات شهر و حتی استان مورد استفاده قرار گیرد.
آقای دکتر می دانیم که به ورزش دوچرخه سواری به عنوان ورزش همگانی، توجه ویژه ای دارید. در این باره چه اقدامات و سیاستگذاری هایی صورت گرفت؟
از کارهای دیگر به یادماندنی در شورای پنجم و البته شهرداری تبریز، ایجاد مسیر هفت کیلومتری دوچرخه سواری از پارک پیوند تا تله کابین عینالی هست که اخیراً افتتاح گردید. این مسیر در دوره‌های قبلی به نوعی در حال آماده‌سازی بود که در دوره فعلی با تعیین کاربری برای دوچرخه سواری و ایجاد قابلیت دوچرخه‌سواری مورد توجه شهرداری قرار گرفت. این مسیر به نوعی نیاز جامعه ورزشی مرتبط با دوچرخه سواری شهر تبریز را برآورده می‌نماید و محل مناسبی برای تمرین قهرمانان و همچنین گذراندن اوقات فراغت دوستداران دوچرخه به حساب می‌آید.
از دیگر فعالیت‌های قابل توجه در حیطه‌ی ایجاد زیرساخت‌های دوچرخه در این دوره می‌توان به تصویب پیاده‌راه شهرک پرواز و همچنین ایجاد مسیر یک کیلومتری دوچرخه با اتصال به مترو اشاره نمائیم. این رویکرد ارزش افزوده‌ای را به این منطقه به ارمغان خواهد آورد و یک نیاز منطقه‌ای را همراه با کاهش ترافیک این منطقه برطرف خواهد نمود. شهرهای توسعه یافته بر اساس مناطق پیاده‌روی و مسیرهای دوچرخه ارزش‌گذاری می‌شوند و این رویکرد نیز یک رویکرد بزرگی در این زمینه بود. همچنین مسیر دو کیلومتری دوچرخه از میدان آذربایجان تا پارک حجاج فرودگاه نیز در این دوره به همت شهرداری منطقه شش ایجاد شده است و مسیر ششصد متری در خیابان ارتش از اقدامات این دوره بوده است که به همراه پیاده راه‌های ارک، ضلع شمالی فلکه بزرگ ولیعصر، زعفرانیه و خیابان شهریار باغمیشه از دستاوردهای این دوره به حساب می‌آیند.
دوست داریم در این گفتگو، اگر صلاح می دانید به سایر موارد شاخصی که در حوزه ورزش، چه پایه و چه همگانی، در دوره پنجم شورای شهر تبریز صورت گرفت اشاره ای داشته باشید.
در طول دوره پنجم شورای شهر سیاست‌هایی مبنی بر حمایت از رویدادهای ورزشی و متعاقباً هیاتهای ورزشی در برگزاری رویدادهای بین المللی اتخاذ گردید از این میان می‌توان به برگزاری مسابقات جهانی والیبال نشسته در تبریز اشاره نمود که به مناسبت تبریز ۲۰۱۸ برگزار شد و کشورهای مهمی نیز در این رقابت‌ها حضور یافتند. همچنین می‌توان به برگزاری رویداد بین‌المللی دیگر و همچنین رویداد علمی ورزشی اورآسیایی که با حضور اساتید معتبر داخل کشور، ترکیه، مقدوینه و بوسنی برگزار شد.
همچنین ما سعی کردیم تغییراتی را با کمک شهرداری و اداره ورزش استان در بافت و مبلمان پارک بزرگ باغشمال به عنوان فضایی ارزشمند و قدیمی در مرکز شهر به وجود آوریم و فضایی برای رفت‌وآمد و توقف برای مردم شهر ایجاد نماییم. خود من بیشتر علاقه‌مندم که دیوارهای بتنی مجموعه ورزشی باغ شمال همانند ساختمان شهرداری برداشته شوند و فضای ورزشی، زمین اسکیت، زمین تنیس، ایجاد شوند و در معرض دید مردم قرار گیرند تا شهری زیست‌پذیر و شاد را به عینه برای مردم شهر معرفی نمائیم.
در دوره‌های سوم و چهارم شورا با رویکرد مدیریت بحران سالن‌های خوبی ساخته و ایجاد شده‌اند؛ با این حال طرز نگه داری و تربیت متخصصین حفظ و نگهداری این سالن‌ها و همچنین تخصیص بودجه برای مرمت و تعمیرات این سالن‌ها نادیده گرفته شده است. که با توجه به رویکرد چارت سازمانی و بکارگیری نیروی انسانی در شهرداری، تربیت متخصص مربوطه کماکان مشکل عمده پابرجا خواهد ماند و نیاز به رویکردهایی دراز مدت در این زمینه داریم. در راستای تخصصی کردن اداره سالن‌های ورزشی، از رویکردهای خوبی که ما در ورزش شهرداری پیگیر هستیم؛ اختصاص زمین‌های ورزشی و آکادمی‌های تخصصی ورزش شهرداری به قهرمانان ورزشی و همچنین هیئت‌های ورزشی است. این‌طور نباید باشد که مزایده سالن‌های ورزشی در اختیار افراد غیرمتخصص قرار گیرند و به این موضوع صرفاً با دیدی محدود و کوتاه مدت نگاه شود. ان‌شاءالله این برنامه را لحاظ خواهیم کرد و همکاران شورا نیز تأکید دارند تا این اتفاق روی دهد. افرادی که غیرورزشی هستند بعد از یک‌سال با مشکلات تجهیزات سخت‌افزاری مواجه می‌شوند و هیچ علاقه‌ای برای حفظ، بازسازی و تعمیر نشان نمی‌دهند و بدین ترتیب هزینه‌های نگهداری برای شهرداری افزایش می‌یابد. اما به نظر می‌رسد؛ هیئت‌های ورزشی توانایی خوبی در این زمینه دارند و در فعالیت تخصصی، یافتن اسپانسر و درآمد می‌توانند موفق‌تر عمل نمایند. در راستای تخصصی‌تر نمودن باید اساتید دانشگاه بهصورت مستقیم در ارتباط با ورزش همگانی و ورزش قهرمانی وارد عمل شوند و تحقیقات علمی و کاربردی فراوانی را در راستای حل مشکلات ورزش منطقه انجام دهند و ذائقه دانشجویان تربیت بدنی را به امور ورزش شهروندی و تندرستی تغییر دهند و این یکی از راه‌های توسعه در کشورهای پیشرفته به‌حساب می‌آید.
مصادف شدن رویدادهای ورزشی ویژه شهرداری با محدودیت‌های کرونایی باعث شد؛ تا فستیوال‌های منحصر به فردی که برنامهریزی شده بودند؛ با تعویق مواجه شوند. یکی از این رویدادها برگزاری منظم دویدن یا پیاده‌روی‌های داخل شهر با حضور ده‌ها هزار نفر است. الگوی برگزاری این رویدادها از کشورهای کانادا و اروپا به‌دست آمده است و متفاوت با رویکردهای قبلی که در سطح کشور برگزار می‌شود؛ طراحی شده است. این رویدادها می‌توانند فضای نشاط و تندرستی مضاعفی را بر سطح جامعه تزریق نمایند. با این حال با توجه به شرایط حاضر تمهیدات و تغییراتی را به شکل ابتکاری بر اساس پروتکل‌های بهداشتی و لحاظ نمودن فاصله اجتماعی امیدواریم از سال آتی اجرایی نمائیم.
در دوره مدیریت جدید فعالیت‌هایی از قبیل برگزاری دومین دوره المیپاد محلاتشهر تبریز در رشته های فوتسال، شطرنج، والیبال، تداوم فعالیت‌هایایستگاه‌های صبح و ورزش علیرغم محدودیت‌های موجود با ۴۰ ایستگاه،گسترش فعالیت‌های ورزشی برای بیش از ۷۰۰۰ نفر ورزشکار سازمان یافتهدر حوزه بانوان، برگزاری اولین دوره المیپاد ورزشی کارکنان شهرداری تبریزدر رشته‌های فوتسال، والیبال، شطرنج، تیراندازی و شنا، اعزام موفق تیم‌هایورزشی کارمندی به مسابقات کلانشهرها که تیم‌های فوتسال و شطرنج کهقهرمان مسابقات کلان شهرهای کشور شدند و در رشته‌های تنیس بانوان ودارت شهرداری تبریز به مقام سوم دست یافتند. میزبانی مسابقات تنیس رویمیز و دارت قهرمانی کارکنان کلانشهرهای کشور، برگزاری مدارس فوتبال،والیبال، بسکتبال، تنیس، شنا، تکواندو و کاراته برای دختران و پسران، ایجادمدارس دائمی فوتبال و والیبال، گسترش فعالیت‌های آکادمی تکواندو، انجاممطالعه و پایش میدانی بزرگ و فراگیر شاخص های توده ی بدنی کارکنان،تعامل با تیم‌های محلات و واگذاری تایم رایگان برای تیم‌های مذکور، برگزاریبیش از ۱۰ رویداد دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی و دو و میدانی، آغاز بهرهبرداری از سالن ورزشی طوبی بود.
همانطور که گفته شد سال ۱۳۹۹ مصادف شد با شیوع کرونا که همه‌یفعالیت‌های میدانی را تحت تاثیر قرار داد؛ که علیرغم این امر فعالیت‌هایی از قبیل راه‌اندازی کمپین همه برای تندرستی در قالب فضای مجازی که درنهایت به عنوان یک طرح ابتکاری معاونت ورزشی در کل کشور مورد توجه قرارگرفت که عبارت بود از چالش‌های پیاده‌روی، دراز و نشست، اسکوات،دوچرخه سواری، لیوان چینی، شطرنج با مشارکت عموم شهروندان انجام و بهصورت ماهانه برندگان انتخاب شدند. تولید ویدئوهای آموزشی ورزش در خانهدر ۱۴ قسمت ۱۰ دقیقه‌ای توسط همکاران سازمان که در برنامه‌ای به همینعنوان از شبکه سهند پخش شد. برگزاری مسابقات کارمندی در رشته‌هایانفرادی مانند شطرنج و دارت و تیراندازی، انجام تعمیرات اساسی دراستخر شهید توانا، سالن شهید توانا و بهسازی ۴ واحد از زمین‌های چمنموجود، راه‌اندازی آکادمی والیبال و کشتی شهرداری تبریز در سالن‌هایشهید توانا و شهربانو، تولید ویدئوهای آموزشی با عنوان نحوه کار بادستگاه‌های بدنسازی، تداوم فعالیت مدارس ورزشی در رشته‌های فوتبال ووالیبال با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، تدوین آیین نامه نحوه افزایش بهرهوری اماکن ورزشی، آماده سازی و تهیه دستورالعمل‌های اجرایی جشنوارهبزرگ افتخار ورزش شهر و مسابقه بزرگ تکنیکی شو، تهیه بانک اطلاعاتیاماکن ورزشی عمومی و دستگاه‌های ورزشی پارکی شهر تبریز که اینفعالیت‌ها علیرغم محدودیت های کرونایی انجام شده است .
نهایتاً ورزش پدیده‌ای مدرن و قدرتمند در عصر حاضر به حساب می‌آید و بسته به نگرش و سیاست‌گذاری‌ها می‌تواند هم جنبه‌های مثبت و هم جنبه‌های منفی به همراه خود داشته باشد. از دیدگاه و رویکردی مثبت، ورزش می‌تواند در تحکیم روابط اجتماعی مردم، تزریق آموزه‌های تربیتی و اخلاقی و همچنین ارتقای تندرستی جوامع، مفید واقع شود و در مقابل از دیدگاهی منفی می‌تواند غرور، خود بزرگ بینی، اقتصاد غیرشفاف و جبهه‌گیری‌های سیاسی و نژادی را پررنگ‌تر نماید. ما در جایگاه مدیریت شهری، باید شهر را برای اساس انسان محور بودن و زیست‌پذیر بودن در نظر بگیریم و در این راستا ورزش باید نقش عمده‌ای در هزینه‌کردها و برنامهریزی ها به خود اختصاص دهد. وقتی صحبت از سلامت و تندرستی به میان می‌آید نباید سریعاً به فکر ایجاد کلینیک درمانی و پزشکی باشیم. باید تمرکز ما بر روی مسیرهای پیاده‌روی، پارک‌ها و فضای سبز، مسیرهای دوچرخه، باشگاه‌های ورزشی، سالن‌های ورزش و کورت‌های ورزشی باشد. توریست‌های این شهر باید ورزشکارها و افراد شاد باشند؛ کسانی باشند که برای شرکت در رویدادها و همایش‌های تندرستی و ورزش همگانی به این شهر سفر می‌کنند. ما باید درمان را به سمت شهرهای کوچک سوق دهیم تا در این راستا تمرکززدایی نیز انجام دهیم. ما باید مستقیماً به سمت شادی و تندرستی حرکت کنیم.
