جمعه, ۲۴ مرداد ۱۴۰۴ / ۱۹:۰۲:۵۳
«چه کسانی راهی پاستور می‌شوند» این سوالی است که در روزهای اخیر برخی چهره‌های سیاسی به آن پاسخ داده و از جانب خود اعلام کرده‌اند که حضور دوباره کدام یک از وزیران دولت یازدهم، در کابینه حسن روحانی قطعی است و چه کسان جدیدی نیز به جمع کابینه اضافه خواند شد.
به گزارش آذر صبح، با نزدیک شدن به موعد تحلیف ریاست جمهوری، گمانه‌زنی‌های مختلفی در خصوص ترکیب کابینه جدید دکتر روحانی مطرح شده است، در این میان به نظر می‌رسد، سهم‌خواهی جریان های سیاسی از یک سو و سهم خواهی منطقه ای و قومیتی از سوی دیگر، دو فاکتور تعیین کننده در این ترکیب خواهد بود.
آنها که فضای سیاسی ایران را می شناسند، به خوبی می دانند که اصالت و زادگاه تا چه اندازه در فضای سیاسی ایران هم کاربرد دارد. هم در رای دادن و هم در رای گرفتن، چه از مجلس و چه از مردم.
به طور مثال، در وزاری پشنهادی کابینه یازدهم، تهران، تبریز و اصفهان وضعیت بهتری داشتند. حتی این امر تاثیر خود را در روز رای اعتماد هم داشت و فولادگر نماینده اصفهان در مجلس به حمایت از همشهری اش طیب نیا وزیر پیشنهادی اقتصاد پرداخت و قاضی پور نماینده ارومیه هم از اینکه همشهری هاییش در کابینه حضور ندارد انتقاد کرد.
در این دوره نیز، بررسی عملکرد چندماه اخیر برخی رجل سیاسی در استان‌های شمالغرب کشور نشان می‌دهد، بسیاری هستند که بدشان نمی‌آید پاستور نشین شوند،این آرزو چندان دور و دراز نیست، پیش از دولت دوازدهم، افراد بسیاری ار این منطقه، در دولت‌های مختلف در ترکیب کابینه و هیئت دولت قرار گرفتند.
این در حالی است که هموراه این سئوال پیش روی کارشناسان مسائل سیاسی بوده که برای دولتمردان اینکه در کدام شهر به دنیا آمده باشند، تا چه اندازه بر عملکرد آنها به نفع منطقه خود، تاثیر گذار خواهد بود؟ به عنوان مثال اگر یک وزیری متولد یکی از شهرهای ترک نشین باشد، تا چه اندازه تعصب‌های قومیتی و شهری را در تصمیم‌گیری‌ها و فعالیت‌های اجرایی دخیل خواهد کرد؟
معصومه آقاپور، نماینده مردم شبستر در مجلس شورای اسلامی معتقد است، سیاسیون معمولا متولد هر نقطه ای باشند در نهایت باید برای کشور و ملتشان خدمت کنند.
وی گفت: در این ماه‌های اخیر گمانه‌زنی‌های مختلفی صورت گرفته است، با توجه به عملکرد مثبت برخی رجل سیاسی در مناطق ترک نشین کشور، بعید نیست که اشخاصی بتوانند رده‌های مدیریتی میانی را طی کرده و در راس مدیریت‌های اجرایی کشور مثل پست‌های وزارتی و معاونتی و ریاست سازمانی در دولت دوازدهم قرار بگیرند.
وی با بیان اینکه توسعه پایدار با نگاه یکپارچه مدیران به کل کشور ایجاد میشود، خاطرنشان کرد:داشتن نگاهی توسعه محور، قانونمداری، همسویی مردم و حاکمیت در مسیر توسعه، مدیریت صحیح، مقابله با رانت ها، رفع مانع های ضدتوسعه ای، نبود دوگانگی های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و تاکید بر توسعه بومی از جمله ارکان توسعه به شمار می رود.
وی افزود: این صحیح نیست که در ماه‌های اخیر در رسانه‌های مختلف مسائلی مطرح میشود که در نتیجه ای جز قومیت گرایی و دلسردی مردم از دولت در پی نخواهد داشت، به عنوان مثال طرح این سئوال در اذهان مردم منطقه، که استان‌های ترک نشین چند سهم از دولت خواهند داشت؟ چنین مسائلی دردی از مشکلات کشور رفع نمی‌کند.
وی اضافه کرد: تصور کنید یک وزیر و یا یک مدیر، منابع را به صورت سلیقه‌ای در زادگاه خود هزینه کند، نتیجه چه میشود؟ در واقع منطقه ای اندیشیدن مسئولان رده بالا، نتیجه ای جز توسعه نامتوازن کشور در پی ندارد.
آقاپور اضافه کرد: سهم استان‌های شمالغرب کشور در تصمیم گیری‌ها، سهم مناسبی است، اداره و توسعه یافتگی کشور را فقط متوجه قوه مجریه ندانیم؛ به عنوان مثال استان آذربایجان‌شرقی دو سهم نمایندگی در ترکیب هیئت رئیسه مجلس را کسب کرده، یا در همین فراکسیون زنان مجلس، از ۱۷ نماینده زن، ۲ نماینده متعلق به استان ما هستند،در کمیسیون اقتصادی اقتصادی نیز از ۲۳ عضو کمیسیون، ۴ عضو از استان آذربایجان شرقی هستند.
وی یاداور شد: در ترکیب دولت های مختلف، هموراه اشخاصی از تبار آذربایجان و مناطق ترک نشین وجود داشتند، در همین دولت یادهم نیز افرادی از استان های شمالغرب کشور حضور داشتند، البته اینکه عملکرد آنها تا چه اندازه مثبت و به نفع منطقه بوده است، بحث دیگری است.
وی گفت: طرح چنین مسائلی باعث دلزدگی مردم از دولت میشود، با تعامل می‌توانیم به اهداف توسعه پایدار دست یابیم، رسانه‌های وظیفه دارند نمایی مثبت از استان به مردم ارائه دهند، با توجه به پتانسیل‌های و رجل سیاسی و اقتصادی کاربلد، چراغ سبز برای استان های شالغرب کشور روشن شده است.
وی خاطرنشان کرد: باید از تمام ظرفیت ها در دولت دوازدهم بهره گرفته شود.
توانمند بودن استان‌های ترک زبان از حیث نیروی انسانی بر همگان آشکار است ولی دولت باید خارج از نگاه قومیتی و استانی، شایسته سالاری را ملاک انتخاب قرار دهد.
تجربه سال‌های قبل نیز نشان می‌دهد تفکر تمرکز گرایی در دولت‌های مختلف باعث شده برخی از وزاری انتخابی عملکرد مثبتی نسبت به زادگاه خود نداشته باشند؛ امری که در خصوص رجل سیاسی مناطق ترک زبان و استان‌های شمالغرب کشور نیز تجربه شده است.
محمد حسین فرهنگی، نماینده مردم تبریز، اسکو و آذرشهر در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه تفکر تمرکزگرایی در مدیران کشور باعث ایجاد نابرابری بین امکانات استان تهران و دیگر استان‌ها شده است، گفت: در اوایل تشکیل تمام دولت ها، بحث سهم استان های مختلف به موضوعی تکراری بدل می شود.
وی وابستگی قومی مسئولان را دلیل توسعه مناطق مختلف ندانست و افزود: اگر تفکرات ملی و تمرکز زدایی بر سیاستگذاران حاکم باشد، دیگر دلیلی برای نگرانی در این زمینه وجود نخواهد داشت.
این عضو هیئت رئیسه مجلس با بیان اینکه در هر دولتی که روی کار می‌آید، چنین مباحثی نیز مطرح میشود در خصوص اعضای کابینه دولت دوازدهم نیز مسائلی مطرح می‌کنند، ولی بنده معتقدم تا تفکر تمرکزگرایی باقی بماند، توزیع منابع به شکل عادلانه‌ای انجام نخواهد گرفت.
***
تجربه سالیان گذشته نشان می دهد بسیاری از وزرای برخاسته از آذربایجان نیز نتوانسته اند برای این خطه چندان مفید واقع شده و منشاء تحولات عظیم باشند.
به نظر می رسد نمایندگان مجلس و ارباب جراید به جای تلاش برای به کار گماردن مسئولانی از این خطه در راس امور، باید رایزنی های خود را برای تغییر نگرش به استان های پیرامون و نیز برچیدن سیستم به شدت تمرکزگرایانه ی در کشور بگمارند!
