«سرخی من از تو» با ایثار خون در روزهای پایانی سال

بزرگنمایی تصویر

 به گزارش آذر صبح، چهارشنبه آخر سال که از راه می رسید، محبت در دلهایمان جوانه می زد. انگار چهاردیواری ها فرو می ریخت و زندگی از خانه به کوچه و محله می آمد. میزان حرارت آتش هایی که بر فرازش شادمانه به پرواز در می آمدیم، کمتر از حرارت دلهایمان بود که عشق و امید در آن می جوشید. سالها که میگذشت شکوه شادی به تدریج جای خود را به اضطراب خطر می داد. صدای ترقه می آمد و تپش مضطربانه قلب های رنجور، خورشید محبت و عشق در پس ابرهای سیاه آزار و نفرین گم می شد، اما امید همچنان زنده بود. امید به ایثار و نوعدوستی ملتی که خانه هایشان را در بطن جامعه ساخته اند، هیچگاه دستخوش تردید نشد.

امسال حادثه ها و بلایا بر سر امید مردم آوار شدند. زلزله اسفناک کرمانشاه؛سانحه دردآور کشتی سانچی و سقوط فاجعه آمیز هواپیمای تهران یاسوج ، انسان های خدومی از میانمان رخت بربستند اما مردم بیش از هر زمانی احساس همبستگی نمودند. جرقه عشق به همنوع یکبار دیگر در دلهای شهروندان زبانه کشید. هر کس به راهی رفت، عده ای به صفوف اهداء خون پیوستند نیاز به خون خیلی زود برطرف شد، نیاز به عشق همچنان پا بر جا ماند. سازمان انتقال خون با پویش از یلدا تا نوروز تلاش نمود که این عشق را همچنان پویا نگه دارد.

سرچشمه جوشان عشق در رگ های اهداکنندگان در جریان بود و مصرف کنندگان این ماده حیاتی را همچنان به آینده امیدوار نگه می داشت. اکنون به پایان سال نزدیک می شویم به روزهای منتهی به تعطیلات نوروز، روزهایی که همه درگیر دید و بازدید هستند مشغله آغاز روزی نو و سالی نو که شاید اهداء خون را به محاق فراموشی سپارد. از این روست که با شما عهد بسته ایم در هفته منتهی به پایان سال با تمام امکانات پذیرای قدوم عاشقانه اهداکنندگان عزیز خون باشیم. عهد بسته ایم که سرخی عشق را برای تعطیلاتی بدون دغدغه به میزان کافی ذخیره نمایم.

پیمانمان با شما پایان دادن به ایجاد صداهای ناهنجار و آزار دهنده و بازگشت به شور ” سرخی من از تو” باشد. عهد بسته ایم که به یاد آتشنشانان شهیدمان که در حادثه پلاسکو  سال پیش جلوه ایثار را به مقابل دیدگانمان گستراندند، از خطر ورزی و انفجار خودداری کنیم و با ایثار خون خود به نیازمندان، مریدان آن تمثال های ایثار و گذشت که بر آتش زدند، باشیم.
وعده ما با شما روزهای پایان سال در پایگاه های انتقال خون سراسر کشور.