توفان نمک دریاچه ارومیه؛ هراسناک‌تر از چیزی که تصور می‌شد!

به دنبال وزش باد در روز‌های اخیر، توفان نمک مناطق پیرامون دریاچه ارومیه را در بر گرفت؛ توفانی هراسناک‌تر از چیزی که به نظر می‌رسید!

به گزارش آذر صبح به نقل از «تابناک»، برخلاف آنچه تاکنون تصور می‌شد، توفان نمک ناشی از خشک شدن دریاچه ارومیه نه در فصل کم آب شدن این دریاچه، که در زمان اوج میزان آب آن از راه رسید و موجب وحشت همگان شد. توفانی که پیشتر سال‌ها کارشناسان درباره‌اش هشدار داده بودند، اما جدی گرفته نشده است.

البته این نخستین بار نیست که توفان نمکی در این منطقه شکل می‌گیرد و موجب نگرانی ساکنان پرشمار مناطق مجاور دریاچه می‌شود، اما پیشتر سابقه نداشته که در این موقع از سال توفان نمک، پیرامون دریاچه ارومیه را در نوردد و این اتفاق در تابستان‌ها، در زمانی رخ می‌داد که سطح آب دریاچه به پایین‌ترین میزان خود در سال می‌رسید.

اتفاقی که برخی از آن با عنوان سونامی نمک یاد می‌کنند و می‌کوشند با هشدار دادن در خصوص آن، مسئولان و مردم را به واکنش وادار کرده و از وقوع فاجعه پیشگیری به عمل آورند، اما کمتر توفیقی حاصل آورده اند. این را اوضاع وخیم دریاچه ارومیه نشان می‌دهد که به رغم وعده‌های فراوان دولت مردان، هنوز حال و روز خوشایندی ندارد.

دریاچه‌ای که اگرچه از چند سال پیش احیای آن در دستور کار قرار گرفته و با تشکیل ستادی ویژه، به ظاهر عزم جزم دولت مردان برای نجات دریاچه متجلی شده، اما توفان‌های گاه و بی گاه نمک نشان می‌دهد که فاصله چندانی تا مرگ و رقم خوردن فاجعه زیست محیطی ندارد. فاجعه‌ای که از جمله دلایل آن، کندی بیش از اندازه فرایند احیای دریاچه و برنامه‌ریزی مسئولان برای این مهم است.

امثال مسئولان ستاد احیای دریاچه ارومیه که از اختصاص نیافتن بودجه مصوب این ستاد در یکی دو سال اخیر گلایه دارند، گو اینکه رئیس ستاد به سمت معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشورمان رسیده و انتظار می‌رفت این ارتقا جایگاه وی نقش به سزایی در سرعت گرفتن عملیات احیای دریاچه ارومیه ایفا کند.

امید‌هایی که با گذشت یکسال و اندی از حضور رئیس ستاد احیای دریاچه ارومیه در راس سازمان حفاظت محیط زیست کمرنگ‌تر از قبل شده و این باور را به وجود آورده که خشک شدن دریاچه ارومیه و نابودی کشاورزی و زندگی ساکنان پیرامونش با توفان‌های گاه و بی گاه نمک، فرجام محتوم و دورنمای تاریک نگین آبی آذربایجان است.