دوشنبه, ۱۴ مهر ۱۴۰۴ / ۲۱:۵۸:۱۲
مردم احتیاج به خنده دارند. کارگردان این فیلم‌ها بر عکس خیلی از مسؤولان این احتیاج مردم را شناخته‌اند و براساس آن فیلم‌هایی می‌سازند که لبخند را بر لب مردم می‌آورد.
به گزارش آذر صبح، عصر ایران نوشت: دیروز اخبار ۲۰:۳۰ تلویزیون از پرفروش بودن فیلم‌های طنز به عقیده او بی‌محتوا گلایه کرد. با چند کارشناس شناخته شده و غیرشناخته شده هم گفت‌وگو کرد. آنها هم از بی‌کیفیت بودن این فیلم‌ها گفتند.
راست هم میگفتند ۴ فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران یعنی «نهنگ عنبر ۲، آیینه بغل»گشت ۲ و خوب، بد، جلف» حرفی برای گفتن ندارند و رسما با شوخی‌های دم دستی و گاهی مبتذل مردم را می‌خندانند.
سوالی که در این میان مطرح می‌شود این معناست که چرا مردم از این فیلم‌ها استقبال می‌کنند؟ چرا فیلم‌های مثل آیینه بغل اینچنین با استقبال مردم روبرو می‌شود؟
پاسخ این سوال واضح است. مردم دوست دارند برای حداقل دو ساعت مشکلات خود را فراموش کنند و به یک فیلم و دیالوگ‌‍‌هایش بخندند. رضا عطاران، جواد عزتی و حمید فرخ نژاد، با دیالوگ‌هایشان می‌تواند حداقل باعث شوند برای لحظاتی مرد خانواده فراموش کند که فردا باید قسط‌های عقب افتاده را پرداخت کند.
آمار فروش فیلم‌ها در ایران نشان می‌دهد مردم از فیلم‌های طنز حتی از نوع سخیفش استقبال می‌کنند. یادمان نرود همین الان هم پرببنده ترین برنامه‌های تلویزیون برنامه‌های طنز هستند که اتفاقا چندان فاخر نیستند.
مردم احتیاج به خنده دارند. کارگردان این فیلم‌ها بر عکس خیلی از مسؤولان این احتیاج مردم را شناخته‌اند و براساس آن فیلم‌هایی می‌سازند که لبخند را بر لب مردم می‌آورد.
نکته بعدی که کمتر به آن توجه می‌شود این معناست که اگر این فیلم‌ها نباشند و نفروشند که باید منتظر تعطیل شدن سینماها باشیم. از ۱۸ فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران تنها ۵ فیلم در ژانر، درام، ملودرام و اجتماعی هستند.
بار سینما بر دوش این فیلم‌هاست. مخاطب هم از آن استقبال می‌کند.
فیلم‌های مختلفی ساخته می‌شود و مردم از میان آنها انتخاب می‌کنند و به سینما می‌روند. نمی‌شود به کسی گفت فیلم نساز یا چرا فیلم به اصطلاح سخیف می‌سازی؟ او فیلمش را می‌سازد و مردم فیلم او را می‌بینند.
شاید اگر بسیاری از فیلم‌های توقیف شده اکران شود، حال و روز سینمای ایران متفاوت بود.
در دهه ۷۰ اوضاع اقتصادی و اجتماعی به راه بود و جنس فیلم‌هایی که مردم هم می‌دیدند با امروز فرق می‌کرد. بسیاری از فیلم‌ها طعم سیاسی و اجتماعی داشت حالا اما حال اقتصاد ایران خوب نیست و مردم مشکل دارند و به خاطر همین ترجیح می‌دهند اگر قرار است برای سینما رفتن پول خرج کنند، آن فیلم طنز باشد و کمی به آن بخندند.
اگر اجازه بدهیم هرکسی هر فیلمی دلش خواست بسازد و سلیقه‌های مختلف بتوانند فیلم خود را ببیند دیگر نباید سوال کرد چرا آن فیلم پرفروش شده است و آن یکی نفروخته است.
