همه ماهایی که توی کپشن می‌نویسیم to be or not to be that is the question در حالی‌که خود شکسپیر کامنت می‌ذاره: «دادا میشه فارسیشو بگی ما هم بفهمیم؟» همه ماهایی که وقتی یه کشور خارجی می‌ریم باید برای خرید یه دونه سوسیس هزار جور ادا دربیاریم، پانتومیم بازی کنیم، عکس نشون بدیم، پدر گوگل ترنسلیت رو دربیاریم، آخر سر هم سوسیس‌فروش خارجی بگه: «عزیزم سوسیس می‌خوای بگو سوسیس می‌خوام این اداها چیه؟» ولی وقتی برمی‌گردیم ایران و سر سفره می‌شینیم می‌گیم لطفا اون سالت (salt) رو پلیز می‌کنین بدین به من یه کم روی قرمه‌وجتبلم بریزم.

همه ماهایی که برای هم کامنت می‌ذاریم کلی میسِت کردم ولی وقتی ازمون می‌پرسن میس یعنی چی؟ می‌گیم‌ می‌دونی میس معادل فارسی نداره اممممم میس یعنی یه جور حس امممم می‌دونی آی دو نو وات ایز این پرشین! همه ماهایی که وقتی دکتر روحانی گفت پیس و فرندشیپ برای مردم آمریکا آوردم، ذوق کردیم و با سوت و کف و هورا ریختیم توی خیابون و گفتیم ایول بابا اون قبلیه توی سلام‌علیک می‌گفت یس یس. تنکس گاد آی لاو یو فور گود دیس پرزیدنت.

همه ماهایی که از ۳ سالگی تا ۳۰ سالگی ۱۵ تا مدرک زبان جمع‌کردیم. بابامون پول یه لکسوس رو ریخت پای کلاس زبان ولی فقط می‌دونیم در جواب هلو هاو آر یو باید بگیم آیم فاین تنک‌یو. حتی چهارتا فحش انگلیسی هم یاد نگرفتیم که اگه یه روز دعوا شد کم نیاریم!

همه ماهایی که فیلم رو بدون سابتایتل نگاه می‌کنیم و ادعا می‌کنیم که وی آندرستند چی می‌گن تو فیلم ولی آخرش می‌گیم بتمن اونی بود که لباس بِلَک تنش بود؟ یا اونی که تار عنکبوتی می‌زد؟

همه ماهایی که به انتشار کتاب جواد خیابانی گیر می‌دیم و جاج می‌کنیم ولی نمی‌گیم شاید داده یکی دیگه براش ترنسلیتور کرده.

اصلا انقدر اعصابم خرده که

I dont speak farsi bishtar az in

.Velam konid baba