“بارش آرام و پیوسته برف در طول شب و شروع صبحی دل انگیز با سفیدی روی درختها و هوایی بکر و سالم” ؛ چقدر این صحنه رویایی است؛ چیزی شبیه یکی از سکانسهای فیلمی رمانتیک. اما این واقعیت این روزهای شهر تبریز است.
چندسالی میشد که بارندگیهای بهاره به طرز محسوسی کاهش داشت و بحران بیآبی در بسیاری از استانها و کمآب شدن برخی از سدهاحکایت از وخیمتر شدن وضعیت آبی داشت. اینها همه یک طرف، مدیریت اشتباه آب و استفاده بیرویه و نادرست هم از سوی دیگر در این سالها یکسره وضعیت بد قبل را بدتر کرده است.
اما بهار سال ۹۷ همه را امیدوار کرد، «سالی که نکوست از بهارش پیداست»؛ این ضربالمثل را معمولاً به عنوان کنایهای منفی به کار میبرند اما امسال واقعاً بهار نیکو را از همان نخستین روزهای سال تجربه کردیم. برف و باران اگرچه مسافران نوروزی را غافلگیر کرد ولی چشمههای خشکیده دوباره جوشیدند و رودها سر به طغیان برداشتند و سدها پرآب شدند.
پاییز و زمستان سال گذشته برای بیشتر استانهای کشور پاییز و زمستان خشکی بود و اگر بخشی از این کمبارشی را بهار جبران نمیکرد کلاهمان پس معرکه بود. راه دوری نرویم؛ همین تبریز خودمان، آلودگی هوای چند روزه که حتی هفتگی هم می شد، در زمستان سال ۹۶ دست از سر تبریز بر نمی داشت و کار به تعطیلی مدارس کشیده می شد. البته این را هم باید گفت که بهار متفاوتی داشتیم و بارندگیها جسته گریخته تا اواسط خردادماه ادامه پیدا کرد و همین بارندگی نوید بخش زمستان پر از برف و باران برای اکثر نقاط استان را داشت.
در این میان سؤالی که ذهن خیلی از مردم را درگیر کرده این است که وقتی بارشها افزایش مییابد تا چه اندازه از مشکل خشکسالی برطرف میشود؟ نظر همه کارشناسان و صاحبنظران حوزه اقلیمشناسی و خشکسالی این است که با توجه به بالا رفتن دما و از سوی دیگر کاهش بارشها و از همه مهمتر برداشتهای بیرویه از آبهای زیرزمینی اگر حتی یکسال تمام هر روز شاهد بارش باران و برف باشیم همچنان زیر پایمان خالی است و این بارش های مقطعی، زیانهایی که به سفرههای زیرزمینی زدهایم را جبران نمی کند، چترهایتان را باز کنید و از باران برف باران لذت ببرید، راه درازی برای رفع مشکل کم آبی در شکور در پیش داریم!