چهارشنبه, ۵ آذر ۱۴۰۴ / ۰۷:۳۸:۰۲
اگر مسوولان نروند، می‌گویند چرا نیامدید؟ اگر بروند، می‌گویند چرا دیر آمدید؟ یا می‌خواهی عکس تبلیغی داخل سیلاب بگیری.
عباس عبدی با این مقدمه در یادداشتی برای روزنامه اعتماد نوشت: از یادداشت قبلی بنده چنین برداشت شده که اعتراض و نقد‌های مردم در فضای عمومی فقط ناشی از کمبود‌ها و محدودیت‌های مدیریتی در اداره امور به ویژه در امر سیل است.
ریشه ماجرا و اعتراضات را باید در کاهش اعتماد عمومی و چند عامل دیگر یافت. هنگامی که ما به چیزی یا شخصی بی‌اعتماد می‌شویم، حتی از نقاط مثبت آن تعبیر و تفسیری منفی ارایه می‌کنیم و هنگامی که به آن اعتماد داشته باشیم، نقاط منفی آن را خوش‌بینانه و مثبت ارزیابی می‌کنیم. در حقیقت رفتار‌ها و پدیده‌ها را از ورای عینک اعتماد و بی‌اعتمادی نگاه و ارزیابی می‌کنیم. بنابراین برای بهبود نگاه جامعه و مردم، در اولین گام باید فکری به حال بازسازی اعتماد از دست‌رفته کرد.
اینکه چرا اعتماد کم‌رنگ شده و چگونه می‌توان آن را بازسازی کرد؟ یکی از نمونه‌های برداشت ناشی از بی‌اعتمادی، داوری عمومی نسبت به چگونگی حضور مسوولان در مناطق سیل‌زده است.
این حجم از اعتراضات و بدبینی‌ها و ارزیابی منفی نیز تناسبی با واقعیت‌های جاری ندارد و فهم آن را نیز نباید در قالب بدذاتی دشمنان و… تحلیل کرد، بلکه باید به مطالبات متراکم شده‌ای ارجاع داد که در شرایط عادی امکان طرح یا پیگیری آن‌ها فراهم نبوده است و به صورت یک عامل فشار فکری و روحی نزد جامعه و مردم وجود دارد و منتظر فرصتی برای غلیان و خروج است و چه فرصتی بهتر از سیل و حوادث مشابه.
علت دیگری که این وضع را تشدید می‌کند، اختلافات ژرفی است که میان مسوولان کشور وجود دارد. اجازه دهید موارد اختلاف و اظهارات آنان علیه یکدیگر را ذکر نکنیم تا در تشدید این عامل شریک نباشیم.
آنقدر این نمایش مضحک است که انسان تعجب می‌کند. بحرانی که بیش از هر چیزی نیازمند وحدت و هماهنگی مدیریت آن است، صحنه نمایش مقامات برای پر کردن کیسه‌های خاک یا تا کمر یا خِرخِره در آب فرو رفتن است!
علت دیگری که این شرایط و نگاه منفی را تشدید کرده، فقدان رسانه رسمی اثرگذار است. به نظر بنده رکن اساسی بسیاری از بحران‌های موجود، فقدان رسانه رسمی معتبر و آزاد است که به دلیل همین کمبود، رسانه‌های غیر‌رسمی جایگزین آن شده‌اند.
بدون اصلاح نظام رسانه‌ای کشور چنین بحران‌هایی حتما تشدید می‌شوند. صداوسیما با سیاست‌های موجودش قادر نیست که نیاز مبرم جامعه را به کارکرد رسانه‌های مدرن تامین کند.
