یکشنبه, ۹ آذر ۱۴۰۴ / ۰۵:۱۲:۲۰
دانش آموز دبیرستان تیزهوشان که ادامه تحصیل در هنرستان را به دبیرستان ترجیح داده و دنبال علاقه خود رفته است، می گوید: هنر را به هر رشته ای ترجیح می دهم، چون هنر منادی صلح و آرامش در جهان است.
به گزارش آذر صبح به نقل از ایرنا، کافی است قدری به گذشته برگشته و به موضوع انشایمان در دوران کودکی فکر کنیم؛ «دوست دارید در آینده چه کاره شوید؟»؛ از بچگی به ما یاد داده بودند که برای یک دختر عالی شدن، حتما باید پزشک شد و برای یک پسر عالی شدن دست کم باید سراغ مهندسی رفت.
به همین خاطر هم بیشترمان جرات نداشتیم در انشاهایمان به شغلی غیر از همین چند شغل تکراری فکر کنیم یا دست کم خودمان کمی رویاهای کودکی و نوجوانی‌مان را جدی بگیریم و به آرزوهایمان احترام بگذاریم تا جایی که خیلی‌هایمان یک مهندس معمولی بودن را به یک نقاش یا خیاط عالی بودن ترجیح دادیم.
اما در بین همه این آدم‌های معمولی، «الهه مطیع دیزجی»، جزو آدم‌هایی است که دلش خواسته تا به آرزوهایش احترام بگذارد و بین یک پزشک و مهندس معمولی بودن و یا یک نقاش عالی بودن، آخری را انتخاب کند.
«مطیع دیزجی»، هنرجوی هنرستان فاطمه الزهرا تبریز و دانش آموز با استعداد دبیرستان تیزهوشان، کسی است که این روزها با خروج از دبیرستان تیزهوشان و ثبت نام در هنرستان، استعدادش را در یادگیری نقاشی تا سطح عالی به کار گرفته است.
به همین مناسبت ایرنا گفت و گویی را با وی ترتیب داده است که مشروح آن در زیر می آید:
**خودتان را معرفی کنید.
الهه مطیع دیزجی ۱۷ ساله و اهل تبریز هستم؛ سه سال در مدرسه تیزهوشان درس خواندم و سال دهم هم مستقیم وارد تیزهوشان شده و رشته ریاضی را انتخاب کردم.
خیلی دلم می خواست وارد رشته هنر بشوم، ولی چون خانواده ام مخالف بودند و مدیر مدرسه نیز مدام مرا تشویق به خواندن رشته ریاضی می کرد و می گفت به همراه کنکور ریاضی می توانی در کنکور هنر نیز شرکت کنی، به همین علت یک سال رشته ریاضی را در تیزهوشان خواندم ولی دیدم که انتخاب من درست نبوده و باید مسیر دیگری بروم.
** در زمانه ای که همه پزشکی و مهندسی را به هنر ترجیح می دهند، شما چه طور وارد هنر شدید؟
به رغم مخالفت والدین و اولیای مدرسه تغییر رشته دادم. به نظرم برای هنرعلاقه خیلی مهم است و پول و ثروت را از راه های زیادی می شود به دست آورد، ولی علاقه شرط اصلی یک هدف است.
**چگونه با هنر آشنا شدید؟
از کودکی نقاشی می کشیدم و به نقاشی علاقه زیادی داشتم و به آموزشگاه نقاشی هم می رفتم و رنگ و روغن کار می کردم، ولی اصلا فکر نمی کردم روزی به هنرستان وارد شوم.
آن قدر به مغز ما پزشکی، ریاضی و مهندسی فرو کرده ادند که در پایه دهم که می خواستم وارد هنرستان شوم ،خودم مطمئن نبودم اینکه بروم یا نروم؛ علاوه بر مخالفت خانواده خودم هم مطمئن نبودم، ولی در یک سالی که ریاضی خواندم، باورم شد که می توانم خودم را در رشته هنر به اثبات برسانم.
** آیا در این راه از کسی تاثیر پذیرفتید؟
بلی، یکی از دوستانم که در تیزهوشان درس خوانده و با بهترین رتبه در بهترین دانشگاه در رشته مهندسی برق نیز پذیرفته شد، چون رشته تحصیلی اش علاقه چندانی نداشت و به هدفی که خودش می خواست نرسیده بود، به من گفت تو که به هنر علاقه و استعداد ذاتی نیز داری، چرا این راه را ادامه نمی دهی؛ همه یک راه می روند و تو می توانی استثنا شود و مطمئنم اگر دنبال علاقه ات بروی، موفق می شوی.
** برای آینده چه برنامه ای داری؟
۱۰۰ درصد به دنبال پذیرش در دانشگاه تهران هستم، چون فکر می کنم سطح دانشگاه های تهران به مراتب از سایر دانشگاه ها بالاتر است به همین خاطر رشته اول مد نظرم سینما و بعد از آن نقاشی است.
** سطح هنرستان ها چگونه است؟
آن قدر که به مدارس ریاضی و یا تجربی بها و امکانات داده می شود، به هنرستان ها چندان توجهی نمی کنند که لازم است به این موارد رسیدگی شود؛ دلیل مخالفت مادرم با ثبت نام در هنرستان هم این نکته بود و احساس می کرد آن طور که باید به هنرستان ها توجه نمی کنند ولی با این حال دانش آموزان بسیار خوب، بااستعداد و علاقمند زیادی هم در این هنرستان تحصیل می کنند؛ حیف است که این استعدادها هدر بروند و باید از این استعدادها به نحو احسن استفاده بشود.
** قضاوت افکار عمومی در مورد تحصیل در هنرستان چگونه است؟
همیشه نزد افکار عمومی این ذهنیت غلط است که دانش آموزان ضعیف وارد هنرستان می شوند، ولی نسبت دانش آموزان قوی و ضعیف در هنرستان ها نیز مانند دبیرستان ها متغیر است؛ از هر دو طیف در این هنرستان وجود دارد؛ این یک ذهنیت غلطی است که جامعه، معلمان و خانواده ها باعث شده اند و به نوعی به دانش آموزان هنرستانی هم این گونه تحمیل می شود که زیاد تلاش نمی کنند و خودشان را در سطح پایینی در نظ می گیرند و زیاد اعتماد به نفسی برای بالا بردن خود ندارند.
**چه آرزویی دارید؟
آرزو زیاد دارم و یکی اینکه این ذهنیت غلط عوض شده و با دید مثبتی به هنر و تحصیل در هنرستان نگریسته شود، چون زندگی با هنر معنا می یابد و اگر در همه دنیا همه هنر را ارج نهند صلح و دوستی برقرار می شود و ما هیچ وقت شاهد جنگ و ویرانی نخواهیم بود.
** الگویی در این زمینه دارید؟
سعی کرده ام خودم راه خودم را پیدا کنم؛ البته می توان از راه و تجربه دیگران نیز استفاده کرد، اما فکر می کنم انسان باید خودش الگوی خودش باشد و هیچ وقت تقلید نکند.
** چه سبکی هایی کار می کنید؟
انواع سبک هایی که در عکاسی، طراحی و چاپ دستی لازم است در این هنرستان می خوانیم، ابتدا با سبک رئال شروع کردم، و لی به تدریج می خواهم با سبک آبستره و پست مدرن ادامه دهم، زیرا هنر در دنیای مدرن با این سبک ها به پیش می رود.
** از محضر کدام اساتید بیشتر بهره برده اید؟
هم اکنون استاد طراحی به نام آقای ریحانی دارم که در هنرستان میرک تدریس می کند، هم سبک ایشان را بسیار می پسندم و هم کارهایشان فوق العاده است. آقای داوری، نوه استاد بنام نقاشی «استاد باجالانلو»، استاد بعدی من هستند که در سبک رئال کارهای بسیار درخور توجهی دارند، ولی صد حیف که زیاد دیده نمی شوند.
**آیا تا کنون در نمایشگاهی شرکت کرده اید؟
سال گذشته اسفند ماه به همراه بهناز عبدالله پور ۲ نمایشگاه گروهی برگزار کردیم که تصویرسازی های ایشان بسیار عالی و در سطح جهانی است.
**چه توصیه ای به دوستان و کسانی که به هنر علاقمند هستند، دارید؟
توصیه ام این است که خودشان صاحب زندگی خودشان هستند و هیچ کس قرار نیست برای فردی تصمیم بگیرد و فقط به ندای درونی خودشان گوش دهند.
