شنبه, ۸ آذر ۱۴۰۴ / ۱۶:۰۰:۴۳
چهارم خردادماه در تقویم کشورمان به پاس ایستادگی تاریخی مردم دزفول در برابر دشمنان بعثی در دوران هشت سال دفاع مقدس، به نام روز مقاومت و پایداری نامگذاری شده است.
به گزارش آذر صبح، مهر نوشت: شهر موشک‌ها نام دیگر دزفول است. در ۸سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، ۱۷۶ موشک، ۲ هزار و ۵۰۰ گلوله توپ و ۳۳۱ راکت هواپیما به دزفول اصابت کرد و بیش از ۱۹ هزار واحد مسکونی و تجاری در این شهر تخریب شد.
اما مردم دزفول ایستادند و به همین دلیل در تقویم ایران امروز، ۴خرداد روز ملی مقاومت و پایداری نام گرفته است. مردم شهیدپرور دزفول در مدت هشت سال دفاع مقدس با وجود اصابت موشک بر شهر، همزمان بخش های تخریب شده را بازسازی می‌کردند و اراده رژیم بعثی در خالی کردن شهر و درهم کوبیدن آن را به یکی از آرزوهای دست نیافتنی متجاوزان مبدل کردند.
در این مدت باوجود موج تبلیغی و تهدیدات گسترده رژیم بعث عراق و بلندگوهای شبانه روزی حامیان آنان، اهالی دزفول هرگز تسلیم نشدند و هر هفته همراه رزمندگان به امامت آیت الله قاضی، نماز جمعه را در این شهراقامه می کردند.
دشمن بعثی ۲ لشکر از ۶ لشکری که برای حمله به خاک میهنمان آماده کرده بود، مامور فتح دزفول کرد تا خوزستان را دور بزند و درنهایت این استان را به تصرف خود درآورد و اگر مقاومت مردم دزفول نبود، خوزستان سقوط می کرد، عملیات فتح المبین وجود نداشت و مقدمه آزاد سازی خرمشهر فراهم نمی شد.
دزفول در مقاومت قهرمانانه اش ۲ هزار و ۶۱۰ شهید تقدیم اسلام و انقلاب کرد. به پاس مقاومت عزتمندانه این شهر در سال ۱۳۶۵، دزفول به عنوان شهر نمونه معرفی شد و لوح زرین آن در یکی از میدان های شهر نصب شد.
دزفول دین خود را به اسلام ادا کرد
امام خمینی (ره) در پنجم اردیبهشت سال ۶۲ در پیامی به مردم دزفول فرمودند: شما دزفولی ها امتحان دادید و از این امتحان خوب بیرون آمدید، شما دِین خود را به اسلام ادا کردید.
یا مقام معظم رهبری فرمودند: «نیروهای عراقی آمده بودند دشت‌عباس و این منطقه را پر کرده بودند برای اینکه بتوانند از این پل ـ یعنی از کرخه ـ عبور کنند و بیایند طرف دزفول؛ اگر می‌آمدند دزفول، تمام مقطع ورودی خوزستان گرفته می‌شد. اینکه مرحوم قاضی در دزفول ماند و موجب شد که مردم در دزفول بمانند و با این همه موشکی که به دزفول زدند، دزفول تخلیه نشود، راز آن اینجاست؛ چون اگر دزفول از سکنه خالی می‌شد، گرفتن آن آسان بود؛ مرحوم قاضی (رحمت‌الله‌علیه) با آن چشم نابینا، در آن شهر ماند و موجب شد که همه در آنجا بمانند». این گفته‌ها موجب افتخار و سرافرازی دزفولی‌هایی‌است که به هشدارهای موشک‌باران رادیوی بعث عراق که به «الف دزفول» مشهور شد، پوزخند می‌زدند.
بازار و مغازه‌های دزفول، تعطیل نبود و جو فرهنگی و مذهبی شهر هم باعث شده بود که خیلی از فرماندهان و رزمندگانی که پادگان و مقر یگانشان در اطراف دزفول بود خانواده‌هایشان را به دزفول بیاورند، خانه‌ای اجاره کنند و خود هر چند روز یک بار به مرخصی بیایند و به خانواده سرکشی کنند.
شهید بزرگوار حسن باقری، حاج همت، رضا دستواره، علیرضا نوری و چند تن از فرماندهان لشکر۲۷ محمد رسول‌الله(ص)، مهدی باکری و حمید باکری (فرماندهان لشکر عاشورا)، حسین خرازی (فرمانده لشکر امام‌حسین(ع) اصفهان و چندین فرمانده تیپ و لشکر دیگر، ازجمله این فرماندهان بودند.
بسیاری از رزمندگان عزیز کشورمان، خوب با دزفول و مردم خونگرمش، با امامزاده آن یعنی حضرت محمدبن‌موسی‌الکاظم(ع) معروف به سبزقبا و محله‌های شهر و… با رودخانه دز و آب و شنای در آن، آشنا هستند. در تابستان و هنگام خرماپزان و در گرمای طاقت‌فرسای خوزستان زیر پل قدیم و جدید دزفول، رزمندگان جوان در رود دز شنا می‌کردند و خود را به آب خنک رود می‌سپردند. اغلب مغازه‌ها و حتی منازل شهر پذیرای رزمندگان برای استراحت و تماس با شهر و دیارشان بودند. بستنی‌فروشی‌های دزفول پاتوق رزمندگان بود. آب‌هویج و بستنی یکی از خوردنی‌های مطلوب آنها بود. همچنین رستوران‌ها، قهوه‌خانه‌ها و حمام‌ها دایر بود و رزمندگان مشتری‌های پروپاقرص‌شان بودند.
یکی از عناصر روحیه‌دهنده به رزمندگان، رادیو جبهه بود. رادیو جبهه از دزفول برای کل جبهه جنوب پخش می‌شد. شاید باورش سخت باشد که چند جوان کم‌تجربه با یک ضبط صوت و میکروفون این رادیو را راه‌اندازی کرده باشند. آنها با همین بضاعت کم توانستند رادیویی تأسیس کنند که با استقبال کم‌نظیر رزمندگان و مردم خوزستان مواجه شد. آهنگ و موزیک برنامه از همین ضبط صوت معمولی پخش می‌شد و چند رزمنده و جوان دزفولی مسئولیت نوشتن برنامه‌های رادیو جبهه را به‌عهده داشتند.
خرمشهر و دزفول آذری از واژه مشترک غیرت
دزفول در زمان جنگ به‌عنوان شهر نمونه مقاومت جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد؛ شهری که سمبل ایستادگی ایران اسلامی در برابر متجاوزان بود. دزفول از ۸سال دفاع‌مقدس سربلند بیرون آمد. مردم مومن و مهمان‌نواز دزفول در سال‌های نبرد یار و یاور رزمندگان بودند و لحظه‌ای از عهدی که با امام‌خمینی (ره) بسته بودند پا پس نکشیدند؛ پس بی‌دلیل نیست که دزفول سمبل مقاومت ما ایرانیان است؛ همان‌طور که خرمشهر هم سمبل ایثارگری و استقامت ماست. خرمشهر و دزفول آذری از واژه مشترک غیرت و هر دو نمادهای ایثار و مقاومت هستند و یک روح در دو بدن بودند و خواهند بود.
ثبت کردن روزهای مهم و تاریخی در تقویم کشور، راه خوبی برای ماندگارساختن آن‌هاست. اما نامگذاری خیابان‌ها به جهت ارتباط مستقیم و دائمی اقشار مختلف مردم راه کارسازتری به‌نظر می‌رسد.
این راه‌ها ما را به دزفول، دزفول را به ما می‌رسانند
سه راهی دزفول-سردشت-شیهون در اسفندماه سال گذشته و در آستانه سالروز شهادت شهید مهدی باکری با حضور شهردار تبریز به نام میدان شهید باکری نامگذاری شد.
شهید مهدی باکری، یکی از فرماندهان دلاور لشکر عاشورا در دوران دفاع مقدس بود. آموزشگاه نظامی شهید مهدی باکری دزفول نیز که به همت این شهید والامقام در دوران هشت سال دفاع مقدس به عنوان محل استقرار لشکر ۳۱ عاشورا مکان یابی، طراحی و احداث شده نقش مهمی در پشتیبانی و آموزش رزمندگان در دوران دفاع مقدس داشت.
این پادگان نظامی با توجه به نیاز و ضرورت آموزش رزمندگان در دوران دفاع مقدس به همت شهید مهدی باکری فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا به صورت دفاع غیر عامل طراحی و احداث شد.
مردم دزفول برای مردم تبریز قابل احترام هستند و به پاس این احترام و برای تشکر از نامگذاری میدان شهید باکری در دزفول، بلوار و خیابانی در تبریز نیز به نام شهدای دزفول نامگذاری می شود.به همین دلیل شهید مهدی باکری در شهرستان دزفول از محبوبیت بالایی برخوردار است. اسفند ماه سال ۹۵ نیز دومین کنگره ملی سردار شهید مهدی باکری به مناسبت سی و دومین سالگرد شهادت این سردار دلاور در دزفول برگزار شد.
شهید مهدی باکری، زاده ۳۰ فروردین ۱۳۳۳ شمسی در میاندوآب که ۲۵ اسفند ۱۳۶۳ در جزیره مجنون به شهادت رسید، فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا بود.
شهردار تبریز همان سال گذشته در جمع مردمی انقلاب دزفول، از نامگذاری یک خیابان در تبریز به نام شهدای دزفول خبر داده بود. شهین‌باهر گفته بود که مقاومت مردم دزفول در سخت ترین شرایط دوران جنگ تحمیلی برای مردم کشور الگو شده است و مردم دزفول برای مردم تبریز قابل احترام هستند و به پاس این احترام و برای تشکر از نامگذاری میدان شهید باکری در دزفول، بلوار و خیابانی در تبریز نیز به نام شهدای دزفول نامگذاری می شود.
به تعبیر یکی از رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس، «جبهه شهری» بسیار خطرناک‌تر از خط مقدم بود. نه دشمن را می‌دیدی و نه می‌توانستی او را نشانه بگیری! می‌توانستی شهرت را ول کنی و بروی یا بمانی و صبر و استقامت کنی!
و مردم دزفول ماندند و با تحمل و ایستادگی خود، حماسه آفریدند و الگوی مقاومت شدند تا تمام خیابان‌های ایران عزیزمان به آزادی و استقلال برسد.
