یکشنبه, ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ / ۱۶:۵۷:۲۹
مطالعه‌ای که توسط پژوهشگران دانشگاه آریزونا انجام شد، نشان داده است که کف کفش‌های ما میزبان تقریبا نیم‌میلیون باکتری است.
به گزارش آذر صبح، عصر ایران به نقل از “کر ۲” نوشت: «مردم را می‌توان به دو دسته آنهایی که داخل خانه‌های خود نیز کفش به پا دارند و آنهایی که این کار را انجام نمی‌دهند، تقسیم کرد.
افرادی که در گروه نخست قرار می‌گیرند مدعی هستند که کفش به پا داشتن برای ساکنین خانه و مهمانان حالتیمهمان‌نوازانه‌تر دارد. استرسی درباره بوی بد پا یا سرد شدن پاها وجود ندارد و میزبان همانگونه که هستید پذیرای شماست. با این وجود افرادی که در خانه کفش نمی‌پوشند دلایل بهتر و قوی‌تری برای این کار ارائه می‌کنند که از پشتیبانی علمی نیز برخوردار هستند. در کشورهای آسیایی مانند ژاپن و کشورهای مسلمان ورود به خانه با کفش امری ناپسند و حتی ممنوع محسوب می‌شود.
مطالعه‌ای که توسط پژوهشگران دانشگاه آریزونا انجام شد، نشان داد که کف کفش‌های ما میزبان تقریباً نیم‌میلیون باکتری است. در آزمایش‌های صورت‌گرفته روی کفش‌ها، نه سویه مختلف باکتری، از جمله ئی.کولای، کلبسیلاپنومونیه (عفونت‌های دستگاه ادراری)، و سراتیا فیکاریا (عفونت‌های تنفسی) وجود داشتند. این باکتری‌ها به همراه ویروس‌ها و انگل‌های دیگر می‌توانند برای هفته‌ها روی کفش‌های ما زنده بمانند که بی‌تردید شرایط خوبی نیست.
البته برخی این مساله را مطرح می‌کنن که میکروب‌ها هر جایی هستند و ما از هر طرف با آنها احاطه شده‌ایم.
خانه‌های ما نیز مکان‌های پر از میکروب هستند که البته باید به خاطر داشت که می‌تواند چیز خوبی نیز باشد اما اگر ذرات میکروسکوپی ادرار، روغن موتور، استفراغ، دوده و مدفوع حیوانات روی کف کفش شما حالتان را به هم می‌زند، پس احتمالاً بهتر است کفش‌های خود را پیش از ورود به خانه دربیاورید. دمپایی و کفش‌های داخل خانه برای همین تولید شده‌اند، این گونه نیست؟
اما میکروب‌ها تنها عامل مشکل‌آفرین روی کفش‌ها محسوب نمی‌شوند. سموم نیز مساله بزرگی هستند. آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها به راحتی می‌توانند از طریق کفش‌های ما به داخل خانه نفوذ کنند. زمانی که روی چمن‌ها راه می‌روید یا از نزدیک آنها عبور می‌کنید، بقایای این مواد شیمیایی جذب کفش‌های شما می‌شوند. این مواد شیمیایی مضر می‌توانند موجب اختلال در عملکرد غدد درون‌ریز بدن شوند و تعادل هورمون‌ها را از بین ببرند.
ترکیبات خیابانی دیگر نیز می‌توانند مساله‌ساز باشند. به عنوان مثال، آسفالت خیابان حاوی قطران زغال‌سنگ است و می‌تواند افراد را در معرض مقادیر زیاد سموم سرطان‌زا قرار دهد. نشت بنزین از خودروها نیز به سمت کناره‌های خیابان شسته می‌شود. آیا قصد دارید روی این سطوح پیاده‌روی کرده و سپس مواد مضر را به خانه خود، جایی که کودکان و حیوانات خانگی می‌توانند در تماس مستقیم با آنها قرار بگیرند، وارد کنید؟ احتمالاً پاسخ شما منفی است.
نکته مهم این است که به آن چه روی کفش‌های شما قرار دارد باید توجه داشته باشید. مضر یا غیر مضر، کفش‌ها سرشار از باکتری‌ها و سموم موجود در دنیای بیرون خانه هستند. مهم نیست که سیاست شما چیست اما آگاهی از این که چه چیزی را وارد خانه خود می‌کنید، اهمیت دارد.»