ضرورت رعایت اخلاق رسانه ای/ جریان تخریب دکتر پزشکیان ادامه دارد

بزرگنمایی تصویر

آذر صبح/ احمد بایبوردی، اخیرا در یکی از نشریات محلی استان پیام تبریکی خطاب به دکتر پزشکیان مشاهده کردم که متن آن به نوعی به یک شوخی رسانه ای شبیه بود که بعدا با توضیحات مدیر مسئول محترم نشریه مذکور موضوع فیصله یافت. آنچه باعث تاسف است این است که ما در آذربایجان قدر داشته ها و سرمایه های انسانی خودمان را نمی دانیم. فکر می کنید استان هایی مثل اصفهان و فارس و مشهد و… چقدر دل شان می خواست و می خواهد که نماینده ای در سطح نایب رئیس مجلس روانه بهارستان نمایند.

من که این نوشتار را می نویسم نه عضو حزب و جناحی هستم و نه تاکنون در ستاد پزشکیان بوده ام ولی به عنوان یک شهروند آذربایجانی و ایرانی به وجود ایشان افتخار کرده و می‌کنم و شاید اختلاف نظر و دیدگاه هایی هم با ایشان داشته باشم ولی حفظ حرمت در چنین مواقعی را ضروری می دانم . همه عزیزان فرق بین نقد و تخریب هدفدار را به خوبی تشخیص می دهند.

تحلیل بنده این است که جریان تخریب دکتر پزشکیان از طرف کانون های قدرت و ثروت در استان، رهبری و هدایت می شود و از درج یک آگهی در یک نشریه محلی فراتر می باشد، آن هم از سوی کسانی که کسانی که منافع شان با تخریب و نبودن چنین نماینده هایی در سطح استان عجین است

قبل از انتشار چنین آگهی نقل قولی از طرف یکی از دوستان و مریدان سابق ایشان مبنی بر اینکه دکتر پزشکیان خودشان را در حد شهردار یک شهر کوچک تنزل داده اند مطرح شد که جای تامل و تاسف و واکاوی دارد! همانظوری که عرض کردم تخریب جهت دار چهره موجه ملی دکتر پزشکیان از طرف شهروندان ترک زبان شمالغرب کشور محلی از اعراب نداشته آن هم از از طرف دوستی که زمانی رفیق گرمابه وگلستان هم بوده اند که این مسئله دردآورتر و جای تاسف بیشتری دارد. چنین حرکت هایی  این تلقی را در ذهن تداعی می کند که مزه پست و مقام و ثروت به کام ایشان بعد از مدتها شیرین آمده و حالا برای کسب پست های بالاتر و دارایی های بیشتر در صدد تخریب دوست، همراه و همسنگر سابق خویش است.

من اگر زمانی افتخار هم رزمی شهید باکری ها را داشتم افتخار و دوست داشتم همه جا عکس های یادگاری خودم در کنار ایشان را به رخ جامعه بکشم، پسندیده تر بود مرام و مسلک و سلوک شهید باکری را ادامه دهم. همانطوری که شهید باکری عزیز به دنیاطلبی پشت پا زده بود و همه می دانیم در لحظه آخر شهادت خودش را فدای دوستانش کرد.  سعی می کردم مقهور صاحبان قدرت و ثروت نشوم و از راه درست و حق منحرف نشوم و اکیپ تخریب برای تضعیف جایگاه دوستانم تشکیل نمی دادم.

بدیهی است همراهی با فردی مثل دکتر پزشکیان شاید منفعت دنیوی، پست و مقام به دنبال نداشته باشد ولی ادامه راهی است که در آن عدالت، تواضع و حق طلبی نهفته است. حیف است آدمی در اواخر عمر به جایی برسد که عافیت طلبی و دنیا خواهی باعث شود که دوست و همراه و رفیق سابق خویش را درجامعه تضعیف نماید.

آنچه مهم است باید باور کنیم که هوش سیاسی مردم تبریز بالابوده و به راحتی برخی تخریب ها و سناریوهای پشت پرده آن را به سرعت تشخیص می دهند و در اینصورت است که چاه کن ته چاه قرار می گیرد. منی که خودم را همسنگر باکری ها به جامعه معرفی کرده ام نباید در جبهه باطل و در کنار صاحبان زر و زور که وجود امثال دکتر پزشکیان را مانعی برای توسعه امپراطوری خود می بینند، قرار بگیرم.

مردم ترک زبان ایران پتانسیل لازم را برای انتخاب افرادی مثل پزشکیان را به عنوان رییس جمهور دارند، اینکه ما قدر داشته های خودمان را نمی دانیم و هر دوره مشاهده می کنیم که سهمیه ریاست جمهوری از استان مرکزی بوده و ما فقط به داشتن یک یا دو وزیر ترک زبان بسنده می کنیم در حالیکه ظرفیت ما بالاتر از این هااست و این فرمایش مقام معظم رهبری را که فرمودند آذربایجان سر ایران است را باید در عمل ثابت کنیم.

بدیهی است نقد منصفانه وظیفه رسانه و کلیه شهروندان است ولی تخریب های جهت دار که از طریق اتاق های فکر کانون های قدرت و ثروت هدایت می شود ، مذموم و نکوهیده است.