جمعه, ۱۴ آذر ۱۴۰۴ / ۰۴:۰۳:۲۶
روزها بهانه اند و عصای سفید هم؛ خروار خروار شعار و قانون روی دستمان مانده که هیچ کدام را عملی نکرده ایم، کاش در این بهانه ها، هر سال از قدمی که برای تسهیل زیست نابینایان برداشته ایم، سخن بگوییم.
آذر صبح/ از روزی که « جیمز بیگز» ، عکاس انگلیسی نابینا، با ابتکارِ در دست گرفتن عصایی سفید، برای در امان ماندن از گزند اتومبیل ها در خیابان، توانست روزی جهانی را رقم بزند، ۹۸ سال می گذرد. پس از او بود که دو تن از برجستهترین محققان آمریکائی به نامهای دکتر ناول پری (ریاضیدان) و دکتر جاکوپس تن بروک (حقوقدان)، توانستند، قانونی در پانزدهمین روز از ماه اکتبر به تصویب برسانند و روزی به نام «روز جهانی نابینایان» نامگذاری شد.
به موجب این قانون، نابینایان، حق بهرهگیری از کلیهی امکانات رفاهی معمول در جامعه را دارند. آنان، حق دارند از پیادهروها، خیابانها، بزرگراهها و وسایل ترابری همگانی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، خودرو، کشتی، هتلها، مکانهای عمومی و مراکز تفریحی و مذهبی بهرهبرداری کنند و…
معلولان نزدیک به ۱۱ درصد جامعه را تشکیل میدهند ولی به نظر میرسد با وجود تصویب دو قانون مهم یعنی قانون حمایت از معلولان و قانون الحاق ایران به کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت، باز هم توجه کافی به حقوق این قشر نشده.نابینایان نیز به عنوان بخشی از جامعه معلولین با مشکلات ریز و درشتی دست و پنجه نرم می کنند، عدم مناسب سازی معابر شهری از جمله مشکلاتی است که در نامه شبکه تشکل های نابینایان و کم نابینایان کشور به رئیس جمهور در سالهای آغازی دولت یازدهم به آن تاکید شد، آنها خواستار صدور دستورالعمل فوری رئیس جمهور جهت تشکیل و آغاز به کار ستاد مناسب سازی فضاهای شهری کشور به ریاست وزیر کشور منطبق با آیین نامه اجرایی ماده ۲ قانون جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت و ایمن سازی محیط تردد شهروندان نابینا و کم بینا به عنوان شرط ضروری تحقق مشاکرت اجتماعی(دستگاه ها و نهادهای ذیربط،وزارت کشور،شهرداری ها،سامانه های حمل و نقل و به ویژه مترو)، بودند.
شهر تبریز، از جمله کلانشهرهای بزرگ کشور که گفته می شود نزدیک به ۳ هزار نفر نابینا و کم بینا در این شهر زندگی می کنند، مناسبسازی فضای عمومی برای معلولان، یکی از مهم ترین موضوعات احقاق حقوق شهروندی محسوب می شود، اما شاهدیم امروزه کلانشهری چون تبریز، برای زندگی معلولان و بالتبع آن برای نابینایان مناسب نیست و آنها با زندگی در این شهر از نظر خدمات شهری و استفاده از امکانات شهر دچار مشکل هستند.
البته این در حالی است که چند قانون برای حمایت از افراد کم توان وجود دارد که از آن جمله مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران برای مناسب سازی معابر برای افراد کم توان جسمی و حرکتی است.
این قانون تاکید میکند که در همه فضاهای عمومی و شهری باید تمهیداتی برای حرکت کم توانان جسمی و حرکتی از جمله نابینایان، ویلچرنشینان، سالمندان و کودکان نوپا در نظر گرفته شود.
از سال های گذشته، شهرداری تبریز مناسب سازی چندین خیابان و معبر را به ویژه در محدوده منطقه ۸ و چند محور اصلی دنبال کرده است. خط کشی مخصوص نابینایان در کف پیادهروها جهت راهنمایی و هدایت، کاشت درختچهها و گلهای بدون خار در پیادهروها برای آسیبنرسیدن به نابینایان عزیز در صورت برخورد با آنان از جمله این اقدامات است.
اما از دید جامعه معلول و نابینای استان، این اقدامات، کافی نیستند، آنها شتاب بیشتر و همکاری بین بخشی سازمان ها و ارگان های متولی را در امر مناسب سازی فضای شهری، خواهان هستند.
امروز روزجهانی نابینایان است، با توجه به اینکه به گفته خود مسئولان شهری، مناسبسازی محیط شهری در بودجه سالانه شهرداری تبریز دارای ردیف مشخصی است، انتظار می رفت، در چنین روزی از طرح ها و قدم هایی که در یک سال گذشته برای تسهیل آمد و رفت معلولین و مناسب سازی فضاهای شهری ، انجام شده، سخن بگوییم و خبرنگاران به جای تیترهای کلیشه ای و وعده و وعیدهای بی پایان و آمار تعداد نابینایان استان، تیترهای ملموس تر و عینی تری برای این قشر به کار می گرفتند. تیترهایی که امید می آورد…
