شنبه, ۱۱ مرداد ۱۴۰۴ / ۰۱:۲۶:۵۹
نشست های سلسله وار یک ماه یک کتاب سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری تبریز در پنجمین دوره خود میزبان نقد و بررسی کتاب دختر تبریز اثر هدا مهدیزاده شد.
به گزارش آذر صبح، کتاب دختر تبریز خاطرات صدیقه صارمی رزمنده و معلم نهضت سوادآموزی بوده که توسط هدا مهدی زاده ثبت شده است.
سیروس مصطفی، معاون فرهنگی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری تبریز در این مراسم اظهار کرد: این برنامه فرصتی بسیار مناسب برای معرفی و بررسی آثار هنرمندان شهرمان به شمار می رود.
وی افزود: تمامی تلاش سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری تبریز این است تا اصحاب فرهنگ و هنر این خطه این نهاد را خانه خود دانسته و کاستی حس نکنند تا به پیشرفت های فراتر و موفقیت ها دست یابند.
مهدی نعلبندی، یکی از فعالان فرهنگی استان هم در این نشست ابراز کرد: کتاب دختر تبریز یک روایت صمیمی دارد، ولی در نثر کتاب تکلیف وجود دارد.
وی در ادامه افزود:حجم پاورقی های کتاب زیاد است و نیازی به این همه توضیح نبود، چراکه این موضوع خواننده را خسته می کند.
مهرداد خوشکار مقدم، روزنامه نگار تبریزی و سردبیر پایگاه خبری آذر صبح نیز در این مراسم گفت: دختر تبریز روایتی کاملا زنانه از اتفاقات و تحولات آن برهه زمانه ارائه داده است.
وی در ادامه ابراز کرد: این کتاب به خوانندگان می گویید که برخلاف تفکرات سنتی زنان هم می توانند با همدلی همپای مردان در جامعه نقش داشته باشند.
خوشکار مقدم در پایان خاطر نشان کرد: جای خالی تصویرهای بیشتر و آمار زنان رزمند در این کتاب بیشتر حس می شود.
هدا مهدیزاده نگارنده کتاب دختر تبریز نیز در این مراسم عنوان کرد: در خصوص کمبود عکس از آن برهه در این کتاب نقدهای بسیاری شنیده ام ولی باید بگوییم که بخشی از آلبوم خانم صارمی گم شده و به همین دلیل موفق به جای گذاری عکس های بیشتر نشدیم.
وی با بیان اینکه خواستیم از نگاه زنان به ماجرا جنگ بنگریم، گفت: همواره روایت های جنگی را از زبان مردان شنیده ایم و اصلا نقش زنان در آن برهه به چشم نمی خورد، خواستم با نگارش این کتاب رشادت های بانوان را هم بازگو کنم.
مهدیزاده خاطر نشان کرد: تلاش ما بیشتر بر این ایه است که خانم صارمی در مقام یک الگو به جامعه امروز معرفی شود تا با رجوع به نقش آفرینی موثر ایشان، امکان توجه به خود فرد در میان دختران نوجوان و جوان امروز برجسته تر شود.
صدیقه صارمی نیز در این مراسم اظهار کرد:همواره از پرداخت به این بخش از زندگی ام پرهیز داشت ام چرا که بر این باور بوده ام که من به تکلیف عمل کرده ام و بازگویی این تکلیف صحیح نیست.
وی در ادامه ابراز کرد: از سال ۱۳۷۴ برای روایت تمامی عملیات ها به عنوان راوی همه ساله به مناطق اعزامی می شوم .
