پنجشنبه, ۶ آذر ۱۴۰۴ / ۰۰:۴۲:۳۵
او برعکس تمامی بچه‌هایی که دوست داشتند پزشک، خلبان یا معلم شوند، از همان بچگی به ماشین‌های سنگین علاقه داشت و نشستن پشت فرمان تریلی، آرزوی قلبی او بود، اما این آرزو با بزرگ شدن او نه تنها رنگ نباخت، بلکه روز به روز قوت هم گرفت.
به گزارش آذر صبح، راندن خودرویی مثل تریلی در جایی که شغل‌ها به دو دسته مردانه و زنانه تقسیم می‌شوند، بعید به نظر می‌رسید، اما علاقه و استعداد ذاتی دختر جوان، غیرممکن‌ها را ممکن کرد، سماجت او برای گرفتن گواهینامه، پلیس را برای صدور گواهینامه به عنوان اولین راننده زن ترانزیت بین‌المللی در ایران، متقاعد کرد.
سودابه انسان‌نژاد، اکنون ۴۴ ساله و متولد و ساکن مراغه است و هم‌چنان به رانندگی با اسکانیای معروفش در جاده‌ها ادامه می‌دهد، او نه تنها «سلطان غم، مادر» بلکه سلطان جاده هم است و از خاطرات خوب و بد سال‌های رانندگی و علت انتخاب این شغل برایمان می‌گوید و اظهار می‌کند: این کار را از خیلی وقت پیش، دوست داشتم، اما شرایط برای آموزش فراهم نبود. در دوران کودکی هر بار کامیون می‌دیدم، آرزو می‌کردم که کاش پسر بودم و شاگرد راننده می‌شدم، اما فکرش را نمی‌کردم که رورزی خودم راننده ترانزیت شوم.
او، عنایت خدا و همت و تلاش را کلید موفقیتش در این راه می‌داند و ادامه می‌دهد: زیر سایه خداوند، هر ساعت از شبانه روز که تصور کنید در صحت و سلامت کامل، به تنهایی و در امنیت کامل به بیابان و صحرا سفر می‌کنم و خدا نگهدار من است.
اولین راننده اسکانیا، اعتقادی به شغل زنانه و شغل مردانه ندارد و متعقد است که این تقسیم بندی، درست نیست و بیان می‌کند: در این صورت باید آقایی که آشپزی می‌کند، از اینکه آشپزی کار خانم‌ها است، خجالت بکشد، مهم علاقه و رضایت شغلی است. الان خانم‌های زیادی وارد مشاغلی شده‌اند که زمانی بعید به نظر می‌رسید، وقتی خانمی را در این مشاغل می‌بینم، خوشحال می‌شوم.
او می‌گوید: من نترسیدم، از خنده و تمسخر دیگران نترسیدم و وقتی برای آزمون رانندگی در شهرک آزمایش تبریز مراجعه کردم، با خودم گفتم «من نمی‌ترسم و حرفهای دیگران را نمی‌شنوم»، تنها زن جمع ۲۰ نفره‌ای که برای امتحان رانندگی آمده بودند، من بودم.
به گفته او، رانندگی در جاده‌ها لطمه‌ای به وظایف مادری خانم انسان‌نژاد وارد نکرده است و نظم در خانه این بانوی مراغه‌ای حرف اول را می‌زند، او علاوه بر انجام دقیق کارش، با برنامه ریزی دقیق به وظایف مادری و خانه‌داری‌اش هم عمل کرده و برای مراسم و مجالس و مهمانی‌ها هم وقت صرف می‌کند.
این راننده حرفهای هم چندین بار در راه مانده و برف و سرما و گرمای بیابان‌ها را تجربه کرده است، او در این خصوص اظهار می‌کند: یک بار در راه ماندم و حتی برای تهیه گازوئیل هم پول نداشتم و خودم را به سختی به مقصد رساندم، یک بار هم از من سوال شد که آیا این شغل را به خانم‌ها توصیه می‌کنید و من گفتم «بله، به شرطی که آمادگی و شهامت خطرات و حوادث جاده‌ها مثل جک و جانورها را داشته باشند».
ماشین، قابل پیش‌بینی نیست، بارها در گرمای ۵۴ درجه صحرای طبس یا دمای زیر صفر شهرهای دیگر خاموش شده است و واقعا ناچار مانده‌ام، اما من به این شغل، بله گفته‌ام و همه سختی‌ها و خطرات آن را پذیرفته‌ام، حتی یک بار هم از شغلم گلایه نکرده‌ام.
او می‌گوید که تنها راننده زن ترانزیت بین‌المللی در ایران است و می‌افزاید: در ابتدای مراجعه‌ام به تبریز برای گرفتن گواهینامه، گفتند که تا به حال چنین موردی نبوده و این کار ممکن نیست، اما من توانایی و استعداد ذاتی داشتم و مصرانه به تهران درخواست دادم و پس از کلی این اتاق و آن اتاق رفتن تا حدودی مایوس شدم، اما دو روز بعد مراجعه کردم و با درخواست من، موافقت شده بود و پلیس گفت که نتایج تحقیقات در مورد من و توانایی‌ام مثبت بوده است.
این راننده ترانزیت ادامه می‌دهد: البته مراحل اداری فراوانی را طی کردم و متعهد شدم که به عنوان نماینده ایران، رفتار درستی داشته باشم و شئونات لازم را هم رعایت کنم، که البته این اعتقاد من بود و من نماینده کشورم بود و هرگز دست به کاری نمی‌زنم که مغایر با قوانین و آبروی کشورم باشد و این گونه بود که مدارک من سه ماه بعد آماده شد.
او می‌گوید: آن موقع به من گفتند که اولین راننده زن ترانزیت کشور هستم و به تازگی هم که برای تمدید مدارکم مراجعه کرده بودم، همین را به من گفتند.
او از تعجب دیگر رانندگان و رهگذران و مسافران می‌گوید: معمولا همه بار اولی که یک خانم را پشت رول یک ماشین سنگین می‌بینند یا وقتی برای شستن دست‌ها، بررسی ماشین یا استراحت پیاده می‌شوم، تعجب می‌کنند، هر کسی که من و ماشینم را یک بار می‌بیند، در یادش می‌مانم. همکارانم من را می‌شناسند و کمک می‌کنند و تنهایم نمی‌گذراند.
تعمیر و نگهداری ماشین هم بر عهده خانم انسان‌نژاد بوده و او با قسمت‌های فنی هم آشنایی دارد و به گفته خودش، “ماشینش را بلد است”، او به تنهایی رانندگی و به شهرهای مختلف سفر می‌کند و گاهی اوقات، تنها دخترش، همسفر مادر نمونه‌اش می‌شود، او در برخی موارد حتی بیش از یک هفته هم از خانه و شهرش دور بوده است، اما هنوز تجربه سفر به خارج از کشور را ندارد و از سفر قریب‌الوقوعش به یکی از کشورهای خارجی خبر می‌دهد.
او با ابراز رضایت از برخورد مناسب پرسنل کارخانه‌ای که در آن مشغول به فعالیت است، می‌گوید: از تمامی همکاران و مدیران و مسئولان کارخانه به دلیل اینکه هوای من را دارند، قدردانی می‌کنم.
خانم انسان‌نژاد، چهار بار در طول سال‌های گذشته به عنوان راننده نمونه کشوری و استان انتخاب شده و لوح تقدیر دریافت کرده و در همایش‌های بسیاری نیز از او تجلیل شده است، او در این خصوص بیان می‌کند: مراسمی در روز حمل و نقل امسال برگزار شد و مسئولان استانی به ویژه استاندار آذربایجان شرقی و مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان و صنف رانندگان، من را مورد محبت قرار دادند و این من را خوشحال می‌کند.
