جمعه, ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ / ۱۲:۳۴:۲۰
با گسترش ویروس کرونا و تاکید بر ماندن در منزل هموطنان، باز هم شاهدیم اکثر کارمندان شرکت ها، ادارجات و مشاغلی که می توانند از منزل دورکاری انجام دهند اما بالاجبار در محل کار خودشان حاضر می شوند.
آذر صبح/ سالار صداقتی : دورکاری ابعاد مختلفی دارد که متاسفانه در جامعه ما کمتر به آن پرداخته می شود و معمولا مدیران اعتقادی به آن ندارند. در اینجا قصد نداریم به چرایی نیاز به دورکاری در مواقع عادی و تقسیم بندی آن بپردازیم. اما با توجه به نیاز امروز در برابر بیماری کرونا و در جهت کاهش حضور در محل کار به آن اشاره می کنیم.
در تمامی مشاغل و مراکز مطمئنا افراد زیادی هستند که در محل کار معمولا با شبکه های اجتماعی و تلفن کارهای خود را انجام می دهند. حال سوال اینجاست که آیا این افراد نمی توانند همین کارها را در منزل انجام دهند؟
جواب مشخص است البته با یک سری کنترل ها این کار به راحتی امکان پذیر است! از ابعاد دیگر شغل هایی مانند حسابداری وجود دارد که برای مثال در اکثر اوقات اسناد و موارد مشابه شرکت را وارد نرم افزار حسابداری می کنند که با ایجاد بستری مناسب توسط کارشناس شبکه و فناوری می توان دورکاری را در چنین مواردی نیز تحقق بخشید که فرد شاغل از منزل بتواند در بستری امن وارد نرم افزار حسابداری شرکت شده و مسئولیت های خود را انجام دهد.
یا یک مدیر مسئولیت های محوله کارمندان را از منزل کنترل نماید. البته با توجه به وجود شبکه های اجتماعی می توان برخی کارها از جمله ارسال فاکتور ها را تسهیل بخشید. همچنین در ابعاد کامل تر مجموعه اتوماسیون های جامعی (ERP) وجود دارند که تمامی این کارها را در یک مجموعه انجام می دهند و کلیه ارتباطات داخل سازمانی و کل کسب و کار سازمان داخل آن وجود دارد و به راحتی می توان از هر نقطه از دنیا فعالیت های خود را انجام داد. حال اگر امروز چنین اتوماسیونی در سازمان ما وجود ندارد ولی می توان با نرم افزارهای جانبی و شبکه های اجتماعی ارتباطات کارمندان در منازل را حداقل برای این چند هفته اضطراری برقرار کرد.
این موارد نمونه هایی از دورکاری بودند که با تحلیل و بررسی دقیق تر و نسبت به هر شغل باید مدیران مربوطه تصمیم به ایجاد بستر دورکاری در روزهایی که شدیدا نیاز است نمایند.
با این کار حداقل هر مدیر می تواند تعداد افراد حاضر در محل کسب و کار را تعدیل کند که کمک بزرگی به خود فرد، مجموعه و کشور خواهد بود. مدیرانی که به اصل دورکاری توجه کرده و پشنیاز های آن را فراهم کرده بودند در چنین مواقع بحرانی موفق تر خواهند بود.
حال از دید یادگیری و آموزشی هم می توان به آموزش از راه دور اشاره کرد که بدون محدودیت مکانی می توان کلاس های آموزشی را برگزار کرد. اما متاسفانه این بستر آموزشی در اکثر مراکز آموزشگاهی، مدارس و دانشگاه ها وجود ندارد و مسئولین مجبور به تعطیلی آن ها شدند.
دورکاری و آموزش از راه دور دو مقوله ی مهمی هستند که در جامعه های پیشرفته بیشتر به آن ها پرداخته می شود و متاسفانه در ایران جایگاه خوبی برای آنها وجود ندارد اما ان شا الله بعد از گذر از این روزهای سخت امیدوارم مسئولین و مدیران روی این موضوعات بیشتر وقت و هزینه صرف کنند.
