دوشنبه, ۱۸ تیر ۱۴۰۳ / ۰۸:۲۳:۵۷
توسعه ی پایدار فرهنگی در شهرها، فرآیند های است که با ارتقای نقش شهروندان و همزمان با برنامه ریزی های مدیران شهری و توجه به نقش اماکن و محیط های فرهنگی در فرهنگ خانواده ها قابل دستیابی است.
به گزارش آذر صبح، توسعه پایدار فرهنگی فرآیندهای است که با کیفیت زندگی شهروندان و حضور آنها در جامعه ی شهری ارتباط ویژه ای دارد. گسترش اماکن و محیط های فرهنگی در شهرها و حضور منظم خانواده ها در این مکان ها زمینه ساز تغییراتی است که می توان آنها را شروع یک تحول بزرگ فرهنگی نام گذاری کرد.
اگر چه تنها شرط این تحول نیست ولی می تواند با توجه به نیاز های روحی و اجتماعی متناسب ، آغازی برای نگاه ویژه تر بر توسعه پایدار فرهنگی باشد.
امروزه در سراسر دنیا تقاضای روز افزون به استفاده از خدمات فرهنگی ارائه شده توسط شهرداری ها و استفاده از پتانسیل های فرهنگی ، تاریخی و مذهبی جایگاه مناسبی را می طلبد و نگاه مدیریت شهری در این زمینه آنچنان اثرگذار است که می توان آن را از وظایف کالبدی شهرداری ها دانست.
اماکن و محیط های فرهنگی امروز جایگاه خاصی در عرصه تولید محتوای فرهنگی و همچنین تامین بخشی از نیازهای فرهنگی شهروندان و غنی سازی اوقات فراغت آنان دارند.
با افزایش و همه گیری شیوه های زندگی شهری کنونی و شکل گیری نوع خاص از زندگی شهری ، شهروندان در جستجوی مکان هایی امن و مناسب برای حضور خود و اعضای خانواده خود هستند که بتواند ضمن تامین بخشی از نیازهای روحی و فرهنگی در جهت توان افزایی های لازم هم گام بردارند.
امروزه توسعه فرهنگی به یکی از پایه های اصلی وظایف مدیریت شهری تبدیل شده است. اماکن فرهنگی می توانند به عنوان کانون های فرهنگ و هنر در شهرها ضمن ایجاد و تولید محتوای لازم ، محلی برای انجام فعالیت های مختلف از جمله فعالیت های خیرخواهانه و مذهبی نیز باشند و به عنوان یک پایگاه فرهنگی کامل مورد توجه برنامه ریزان مدیریت شهری قرار گیرند.
هر چند با تقویت مناسب این اماکن در محیط های شهری علاوه بر ایجاد پیامدهای مثبت مناسب ، رسیدن به اهداف الگوی ایرانی – اسلامی پیشرفت فرهنگی نیز امکان پذیر خواهد بود. علی رغم این که نقش اجتماعی این مکان ها هم می تواند ، عمده ی نیازهای خانواده های امروزی را مرتفع سازد.
در حاشیه ی کلانشهر ها یی که معضل حاشیه نشینی را به نازیبایی تجربه می کنند، افزایش و ارتقای سطح امکان فرهنگی در کنار مساجد و اماکن مذهبی می تواند بخش عمده ای از نیازهای فرهنگی و اجتماعی این شهروندان را نیز برطرف سازد و به مثابه ی کانون های محله ای ، در کنار اماکن آموزشی قرار بگیرد.
هر چند این روزها با شیوع کرونا، نقش فیزیکی اماکن فرهنگی به مخاطره افتاده است، و این مهم به فضای مجازی سپرده شده است.
لازم است فرهنگ استفاده ی بهینه در فضای مجازی و تبدیل تهدیدهای این فضا به فرصت های لازم، به درستی مورد توجه و بررسی برنامه ریزان فرهنگی قرار گیرد.
در این باب هم ضمن واقع بینی ، لازم است که آمارسازی های نادرست و نامعقول در این زمینه پرهیز نموده و در متن جامعه به جستجوی نتایج کمی و کیفی فعالیت های انجام شده پرداخت.
شبنم خداخواه -مشاور شهردار کلانشهر تبریز
