دوشنبه, ۳ آذر ۱۴۰۴ / ۲۰:۱۸:۰۶
یادداشت فعال سیاسی اصلاح طلب و کنشگر حوزه زنان در خصوص حذف المان شهری را در این نوشتار بخوانید.
آذر صبح/ بسمه تعالی قصد درگیرشدن با صاحبان اصلی قدرت که یک اخم و نگاه زیر چشمی شان بردی بسیار فراتر از قوانین و آیین نامه ها و مصوبات جلسات رسمی دارد را ندارم، توان این کار را هم ندارم اما با دیدن صحنه حذف و بریده شدن مجسمه دخترکی ساکت در گوشه ی یکی از پارک های تبریز که بنا به گزارش مدیرعامل سازمان سیمامنظر شهرداری بعد از طی پروسه های اداری و قانونی و مصوب شدن در کمیته های مربوطه توسط شهرداری نصب شده بود ناخودآگاه به یاد می آورم که تصویر زینب پاشا زن مبارز و تاریخ ساز تبریزی در بین تصاویر سایر مفاخر بیشتر از چند روز نتوانست در مقابل قدرت و اراده
زن ستیزان مقاومت کند و جای خالی تصویرش روزها مانند زخمی بر تن شهر خودنمایی کرد.
با دیدن جای خالی مجسمه دخترک پنج ساله آنهم در سالی که تبریز شعار شهر دوستدار کودکش را مانند ۲۰۱۸ دروغینش سر می داد به یاد می آورم زمزمه های دردآلود زنانی که جایی برای فریاد ندارند به یاد می آورم نا امنی زنان و دختران را در بازار و تولیدی ها و شیفت های شب کارخانه ها…. به یاد می آورم دختران و زنان را در زیر مشت های مردانه…. فریادهایی که به هیچ کجا نمی رسند ….که حوزه‌های رسمی متولی امور متولی امور زنان و کودکان همچنان با کلیشه های رنگ و رو رفته دهه شصت نهایت همتشان برگزاری همایش هایی برای خودی هاست و قوانینی که به نفع مردان نوشته و تحمیل می ءد و زنان ستم کشیده و بیسواد و قربانی یارای مقابله با آن را ندارند. مجسمه دختران و تن و روح و جسم زنان و دختران قربانی بسیاری زیر نگاه های بی تفاوت مردان و زنان این شهر نابود می شود. از همان اخمی که مجسمه بی جان دخترکی را که اسباب بازی و سرگرمی و همزاد پنداری دخترکان بی شماری بود؛ سوال می کنم آیا همین نگاه خصمانه نیست که اسید به دست مردان دیوانه این شهر می دهد؟ آیا همین نگاه که ایمان مردم را چنان سست می‌پندارد که با دیدن موی باز کودکی بر باد می‌رود داس به دست پدرها و چاقو به دست مردها نمی دهد؟ آیا
می دانیم چند درصد دختر بچه های ما وقتی گرم درس خواندن هستند از کلاس درس به سوی سفره عقد و آنجا به سوی دفترخانه طلاق برده می‌شوند؟ آیا می دانیم چند درصد از دختران ما و چرا خودزنی می کنند؟ آیا می دانیم صدایی که خفه می شود مجسمه ی کودک ساکتی که کنده می‌شود جایی دیگر و به شکلی دیگر خود را نشان خواهد داد؟ خسته نمیشویم از پاک کردن صورت مسئله ها؟ خسته نمیشویم از تقویت نگاه هایی که وسیله بودن زن را فریاد می زنند؟ می دانیم چند درصد دختران زیر ۱۸ سال طلاق می‌گیرند؟ از سرنوشت آنها بعد از طلاق خبر داریم؟ کندن مجسمه کودک کدام یک از مشکلات زنان و دختران را حل خواهد کرد؟ برچیدن مجسمه دختر بچه ۵ ساله که المان آرامش و سکوت و نگاه معصومانه کودکی معصوم است آغاز خشونتی است که پایان نخواهد داشت… چراکه بیشمارند مردان و زنانی که زن و دختر را اسباب گناه و سیل و زلزله و نابودی تمدن ها می دانند و ما مجوز اعمال خشونت را به آنان می دهیم! و کم نیستند مسئولینی که برای خوش آمده اصحاب قدرت و ماندگاری در پشت میزی و از ترس اخمی آزادگی خود را به حراج می‌گذارند… ما درد برای گریستن و زخم و برای نمک زدن فراوان داریم ما غم نان و شرمندگی سفره خالی داریم… ما کودکان تنهای فراوان داریم همبازی آهنی آنها را به یغما نبرید!!
خاطره کلیبری، فعال سیاسی اصلاح طلب و کنشگر حوزه زنان
