دوشنبه, ۱۰ آذر ۱۴۰۴ / ۰۱:۰۵:۲۷
عبدالله ذهتابی، مدیر و سردبیر روزنامه «آذرآبادگان» تبریز و کهنسال‌ترین روزنامه نگار کشورمان، پس از ۹۶ سال حیات پربار و با عزت، ساعتی قبل بر اثر کهولت سن در بیمارستان امام رضای این شهر چهره از عالم خاکی بر کشید.
به گزارش آذر صبح، به نقل از ایرنا، زهتابی در سال ۱۳۰۳ شمسی در محله «خیابان» تبریز متولد شد و در سال ۱۳۲۴ شمسی و پس از کسب مدرک تحصیلی دیپلم با تسلط به زبان های ترکی، روسی و فارسی به روزنامه نگاری روی آورد.
سرآغاز فعالیت های مطبوعاتی وی، یادداشتی با عنوان «وظیفه جوانان در حفظ استقلال کشور» بود که برای چاپ به روزنامه تبلیغاتی اشغالگران روس در آذربایجان به نام «وطن یولی» داد، اما آنها به او گفتند که این گونه ننویسد.
زهتابی که به هنگام تحصیل سیکل دوم دبیرستان در مدرسه «پرورش» تبریز با محمد دیهیم، معاون آن مدرسه آشنا شده بود، در دوره اشغال خطه آذربایجان به دست روس ها و در دوره یکساله حکومت فرقه وابسته دموکرات در تبریز، به عضویت «جمعیت فداییان آذربایجان» درآمد و به گفته خودش، اسناد تحویل سلاح به فرقه توسط روس ها را به دیهیم رساند تا او نیز آن را به تهران برساند.
آشنایی با دیهیم و فعالیت های موردی در روزنامه های وقت منتشر شده در تبریز در دوره اشغال کشور عزیزمان به دست روس ها، به سردبیری و مسئولیت وی در روزنامه تازه تاسیس آذربادگان در سال ۱۳۲۷شمسی منجر شد.
به گفته زهتابی که مدیر مسئول و سردبیر «آذرآبادگان» بود، این روزنامه که تا نیمه نخست سال ۱۳۵۸ شمسی در هشت صفحه و به صورت مستمر منتشر می شد، با وجود نرمش های رژیم شاه در برابر بیگانگان، تکیه نکردن به عوامل بیگانه و مدیریت وطن به دست اولاد وطن را رویکرد اصلی خود می دانست.
زهتابی ۱۵ سال دبیری انجمن های ادبی کشور را نیز بر عهده داشت و پس از تعطیلی روزنامه «آذرآبادگان» در دوره بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، اوقات خود را در چاپخانه «آذرآبادگان» تبریز با مالکیت و مدیریت سعید آخوندی می گذراند.
مرحوم ذهتابی ۲ سال قبل، دوره کاملی از مجلدات روزنامه «آذرآبادگان» را به مخزن نشریات کتابخانه مرکزی تبریز اهدا کرد.
این روزنامه نگار فقید تا آخر عمر از سلامت جسمانی کامل و حواس جمع برخوردار بود و خاطرات دست اولی از بیش از هفت دهه تاریخ معاصر ایران و خطه آذربایجان در فاصله سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۹۵ داشت.
