از خاکریز تا جبهه تولید

بزرگنمایی تصویر

به گزارش آذر صبح، به نقل از ایرنا، هفته دفاع مقدس است و جانباز هشت سال دفاع مقدس، امروز کارآفرین نمونه است؛ مشتاق دیدن، شنیدن و تهیه گزارش از این رزمنده اقتصادی هستیم تا ببینیم چگونه از خاکریز دشمن تا جبهه تولید پل زده است؟

صبح زود به شهرستان شبستر می رسیم و طبق قرار قبلی، علی نجق قلیزاده به پیشوازمان می آید و ما را به گرمی تحویل می گیرد؛ با خضوع و تواضع می گوید که من کاری نکردم و نیازی به این کارها نیست و فقط در راستای لبیک به فرمان رهبر انقلاب امروز در سنگر تولید می کوشم.

جزو نوجوانان داوطلب جبهه بود، از آنهایی که شناسنامه شان را دستکاری کردند تا اجازه حضور در جبهه را داشته باشند؛ به سختی می توان از وی حرف کشید؛ نه جبهه رفتن اش و نه کارآفرینی امروزش را بزرگ نمی کند و معتقد است دیروز جنگ بود و برای دفاع از آب و خاک و وطن رفتیم و امروز عرصه جنگ اقتصادی باید برای ایستادن بر پای خود در مقابل دشمن ایستاد.

حاج قربان نجف قلیزاده، مالک کارخانه تولید کیک و کلوچه، متولد ۱۳۴۷ و جانباز ۳۵ درصد است که وقتی کم سن و سال و نوجوان بود به جبهه رفت؛ خودش در این باره می گوید: «وقتی ۱۷ سال داشتم داوطلبانه به جبهه رفتم؛ از سال ۶۲ تا ۶۶ در عملیات های خیبر، والفجر و کربلای ۵ در لشکر عاشورا حضور داشتم».

وقتی از وی درباره انگیزه و چگونگی فعالیت اقتصادی و تولید می پرسم، می گوید: «این کار حرفه آبا و اجدادی ام است و پدرم از سال ۱۳۶۱ در اینجا کارگاه کوچک تولید شیرینی و کیک داشت تا اینکه به تدریج کار را توسعه دادیم و امروز ۲۵ نوع کیک و کلوچه تولید و علاوه بر بازارهای داخلی به کشورهای همجوار نیز صادر می کنیم؛ روزانه ۱۰۰ هزار عدد کیک تولید می کنیم که در صورت داشتن نیروی کار توان تولید ۴۵۰ هزار عدد را نیز داریم».

“بعد از اتمام جنگ لباس کار به تن کردم چرا که ایجاد شغل برای چند نفر و حفظ عزت و آبروی سرپرست خانوار نزد فرزند و عیال بالاترین معروف و بهترین عبادت است؛ از کارگاه کوچک پدرم با ۲۵ هزار تومان سرمایه اولیه شروع کردم و امروز سه واحد تولیدی با ۱۵۰ نفر نیروی مستقیم و ۴۰۰ نفر نیروی غیر مستقیم از توزیع کننده تا راننده و فروشنده مشغول کار هستند.”

در زمانه ای که بزرگ ترین دغدغه جامعه و خانواده ها کار و اشتغال جوانان است و در هر خانواده های معمولا یک فرزند بیکار وجود دارد، مالک کارخانه کیک و کلوچه نظر دیگری دارد: منطقه شبستر به دلیل داشتن واحدهای تولیدی بیشتر و صنعتی بودن هیچ بیکاری ندارد و ما نیروی کار مورد نیاز خود را از شهرستان های همجوار تامین می کنیم؛ با این حال شدیداً به نیروی کار نیاز داریم و به اداره کار استان اطلاع داده و در شهرستان های همجوار هم آگهی داده ایم و اگر نیروی کار باشد، می توانیم سفارشات خارج از کشور را به موقع آماده کنیم.

قلیزاده ادامه می دهد: هم اکنون با نیروی کار موجود فقط یک نوبت کار می کنیم در حالی که اگر نیروی کار کافی داشته باشیم، توان تولید در سه نوبت را داریم؛ الان بازارهای عمان، عراق، نیجریه و افغانستان در دست ماست؛ از ۳۰ ترانزیت سفارش از افغانستان فقط ۶ ترانزیت را آماده ارسال داریم. جنس ما به دلیل مرغوبیت خواهان بیشتری دارد و تجار عراقی پول را به صورت پیش فروش می دهند.

وقتی از وی راجع به سال جهش تولید و اقداماتی که برای تحقق این منظور انجام داده است، می پرسم، می گوید: « به خاطر کرونا خیلی از واحدها آسیب دیده و از تعدیل نیرو تا مرز تعطیلی نیز پیش رفتند، در حالی که ما نه تنها یک نفر نیز تعدیل نیرو نکرده ایم، بلکه تولیدمان را نیز افزایش دادیم و حتی در همان زمان طرح توسعه را نیز با احداث سالن مجاور که برای تولید شکلات در نظر گرفته شده است، پیش بردیم و الان منتظر دستگاه ها برای نصب و راه اندازی هستیم که با افتتاح این مجموعه برای ۱۰۰ نفر نیز شغل ایجاد می شود.

وقتی از وی راجع به مشکلات و خواسته اش از مسوولان می پرسم، توضیح می دهد: خیلی اهل شکایت و گله نیستم و با تجربه ای که از جبهه و جنگ دارم، معتقدم می توان با تدبیر خیلی از مشکلات را حل کرد؛ با وجود افزایش قیمت ها و تورم، ما هیچ کدام از محصولات مان را افزایش قیمت نداده ایم و با کاستن از هزینه ها قیمت ها را ثابت نگه داشته ایم؛ دولت اگر کمی مالیات بر ارازش افزوده را تعدیل کند می توانیم به جای آن اشتغالزایی کرده و بر توان صادرات کشور نیز بیافزاییم.

از  قلیزاده می پرسم آیا آرزویی دارد که دست نیافته است، می گوید: بزرگ ترین آرزویم ساخت یتیم خانه و نگهداری از کودکان بی سرپرست است، هرچند که هم اکنون نیز با کمک دوستان هر ماه با تغذیه ایتام در خدمت آنها هستم و دیگر اینکه به نیت چهارده معصوم کارخانه را تا ۱۴ واحد توسعه دهم تا فرزندان بیشتری نان آور خانواده باشند.