دوشنبه, ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ / ۰۷:۴۷:۴۳
کتاب باز زنده‌سازی تیمچه مظفریه در بازار بزرگ سرپوشیده تبریز به قلم الناز سیاسی مقدم منشر شد.
به گزارش آذر صبح، تیمچه مظفریه از بناهای بسیار زیبای حال حاضر در بازار تبریز می باشد. این بنا در محدوده ی چهار راسته ی بنا قرار گرفته است. قیز بستی در جنوب ، راسته ی اباچی در غرب ، بازار گچی در شمال و راسته ی قدیم در شرق قرار دارد. تیمچه مظفریه در سال۱۳۰۵ در دوره ی ناصرالدین شاه قاجار و ولایت عهدی مظفرالدین میرزا ساخته شده و نام آن تیمچه نیز أخذ شده از نام اوست. گفته اند که بانی آن حاج شیخ جعفر قزوینی ، بانی تیمچه های حاج شیخ در همین بازار و معمار آن بالا کاظم نیز بوده است برای احیای تیمچه مورد نظر علاوه بر مرمت های بخش ساختاری و زیر سازی های باید احیاهایی در زمینه های اقتصادی و اجتماعی نیز رخ بدهد تا تیمچه مظفریه دوباره به روز های اوج خود برگردد که از جمله یکی از راهکارهایی که در این زمینه پیشنهاد شد تبدیل برخی حجره ها به حالت فروشگاه و افزایش ارتباط بازدیدکنندگان با تیمچه از این طریق در این راستا باید احتمال بروز برخی مشکلات را پیش بینی و برای آن ها چاره ای اندیشید از جمله مشکل اقتصادی، که راهکار ارایه شده برای بهبود بخشیدن به این وضع از این قرار می باشد که حجره هایی که به فروشگاه تبدیل شده اند، اجناس تولید شده در سایر حجره ها را به نمایش گذاشته و از این طریق نه تنها شخص مالک از تبدیل حجره ی خود به فروشگاه ضرر نمی کند بلکه در این راستا مبلغی از سوی حجره داران دیگر دریافت میکند هدف ازباز زنده سازی این تیمچه عبارت است شناخت و دستیابی به اصول باززنده سازی بافت تاریخی برای خلق فضای مناسب در منطقه تبریز برای تعاملات اجتماعی در راستای تحقق تعاملات اقتصادی دست یابی به راه حل مناسب جهت ارتقای سطح کیفی خدمات و بالفعل کردن استعداد های بالقوه موجود در منطقه به منظور رونق گرفتن چرخه اقتصادی. دستیابی به رونق تعاملات اقتصادی با کمترین میزان دخالت در بافت تاریخی و حفظ ارزش های موجودپیشگیری از کاهش و نابود شدن حس تعلق در بافت تاریخی و با ارزش هویت مند.همگام سازی نقش عملکرد( تعاملات اقتصادی سیاسی مذهبی) تیمچه با کالبد با حفظ ارزش معماری آن.شناخت وضعیت کالبدی و کارکردی تجاری ارتباطی تیمچه مظفریه در بازار-دستیابی به مفاهیم باززنده سازی بافت های تاریخی در مورد نمونه مورد مطالعهایجاد فضایی مناسب جهت خرید و فروش کالا با حفظ ارزش های تاریخی بافت موجود باکمترین میزان تداخل در روند باز زنده سازی شیوه تقرب به موضوع در بخش مبانی نظری برای شناخت مفاهیم و مبانی از روش کتابخانه ای بهره گیری خواهد شد و در بخش مربوط به نمونه موردی برای شناخت محدوده از روش مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی مشاهده ، مصاحبه و عکس برداری و…) استفاده خواهد شد. این پژوهش بیشتر بر مبنای مطالعات کتابخانهای است.در بیان مفهوم ارزش، اهمیت بسـتر محیطی و جامعه، عامل مهمـی در نظـر گرفتـه شـده اسـت و همانطور کـه ریـگل و برندی معتقـد هسـتند اهمیـت جوانـب انسـانی و فرهنگـی در تدویـن نظریات ارزشی بسیار مطرح میگردد.زمانی که بستر و محیط اثر به عنوان یک مولفه در تبیین ارزش مطر ح میگردد، پویایی آن در تغییر دیدگاه های ارزشی نقش قابل ملاحظه ای خواهد داشت. توجه به ارزش محیطی، از مهمترین وجوه قابل بررسی در تمامی اسناد و قوانین منتشر شده است. در بخش سوم سـند نارا آمده اسـت تمـام قضاوت هـا در مورد ارزشهای نسـبت داده شـده بــه میـراث فرهنگـی از یک فرهنـگ به فرهنگـی دیگر و حتی درون یـک فرهنـگ متفاوت خواهد بود. بنابراین قضاوت در مورد ارزشها در بسـتر جوامع متفاوت اسـت
انواع کاروانسرا
کاروانسرا ترکیبی است از کاروان به معنی گروهی مسافر و سرای به معنـی خـانـه ومکان، به عبارتی میتوان گفت که کاروانسرا ساختمانی است که کاروان را در خود جای میدهد کاروانسرا علاوه بر اتاق و ایوان دارای باره بند و طویله و انبار است و اغلب ورودی آنرا بازار کوچکی بنام غلاف خانه تشکیل می دهد و برروی سر در آن چند اتاق پاکیزه قرار گرفته که به کاروانسالار اختصاص دارد گاهی در دو سوی در کاروانسرا و رباط برج هایی جای گرفته که در موقع ناامنی مورد استفاده مدافعان و راهداران قرار می گرفته است.
به طور کلی میتوان کاروانسراها را به دو دسته اصلی تقسیم کرد:
کاروانسراهای برون شهری وکاروانسراهای درون شهری، کاروانسراهای درون شهری و برون شهری کـه بارانداز واستراحـتگـاه کاروانها و کاروانیان اقصی نقاط معمـور آن روزگـاران بـه شمـار می آمـده، محـل تعامل انـدیشه هـا وتبـادل وتقابل آداب و رسوم اقوام و ملل مختـلف بوده، و بی تردید، این تماس و تلاقی انسان ها وانـدیشه هـای گـونـاگـون، تـأثـیـری شگرف بر زندگی مردم این مرز و بوم کهنسال داشته است.
کاروانسرا ها در نواحی سرد کوهستانی جهت مقابله با سرمای شدید زمستان،فاقد حیاط مرکزی بوده اند و به جای حیاط مرکزی،دارای یک تالار وسیع جهت اسکان مسافران و در اطراف آن داالن های سرتاسری به منظور نگهداری چهارپایان بوده اند.
