یکشنبه, ۹ آذر ۱۴۰۴ / ۲۰:۵۶:۴۶
آذر صبح، وحیده برنون: فوت دلخراش مرحوم “حسین همتی” پاکبان خدوم شهرداری منطقه ۴ تبریز در حین خدمت به شهروندان، اگرچه شاید به زعم بسیاری از شهروندان و حتی مدیران شهری تبریز، صرفا یک سانحه و تصادف رانندگی معمولی تلقی شود، اما تکرار دوباره فجایعی است که قطع به یقین، ناشی از فراموشی و تعطیلی […]
آذر صبح، وحیده برنون: فوت دلخراش مرحوم “حسین همتی” پاکبان خدوم شهرداری منطقه ۴ تبریز در حین خدمت به شهروندان، اگرچه شاید به زعم بسیاری از شهروندان و حتی مدیران شهری تبریز، صرفا یک سانحه و تصادف رانندگی معمولی تلقی شود، اما تکرار دوباره فجایعی است که قطع به یقین، ناشی از فراموشی و تعطیلی اصل “صیانت و مراقبت” از نیروهایی است که نه تنها با کم ترین و حداقلی ترین امکانات و حمایت های مادی و معنوی از سوی مدیران ارشد شهرداری و شورای شهر و در گرما و سرما به خدمت رسانی مشغول هستند؛ بلکه تقریبا از هیچ گونه حمایت و مراقبت های اولیه در بخش ایمنی نیز برخوردار نیستند و تقریبا، خارج از چتر حمایتی و صیانت مدیریتی، به فعالیت و خدمت پرخطر خود ادامه می دهند.
این حادثه، حداقل دهمین سانحه و حادثه منجر به مرگ پاکبانان شهرداری تبریز طی یکی دو سال گذشته به شمار می رود که در فضایی کاملا بی برنامه و فاقد سیاست های صیانتی و مراقبتی در بدنه مدیریت شهری و حتی بالاتر از آن، سیاست گذاری های شورای اسلامی شهر تبریز رخ داده و متاسفانه تکرار چنین حوادثی بی آن که مورد توجه و حساسیت مدیران شهری قرار بگیرد، همچنان به شکلی بی مسوولانه رها شده و تنها بعد از وقوع چنین حوادث تلخی، شاهد صدور پیام های تسلیت و تعزیت مدیران شهری در قبال چنین حوادثی هستیم.
مدیران شهری تبریز باید بدانند، صیانت از نیروی انسانی، به ویژه آن بخش از نیروهای خدماتی که بار اصلی و عمده سیستم مدیریت شهری و خدماتی شهر بر دوش نحیف و رنج کشیده آنان نهاده شده است و بدون وجود و حضور ایشان، بخش عمده ای از وظایف و مسوولیت های ذاتی شهرداری بر زمین خواهد ماند، حداقلی ترین و مهم ترین و ظیفه مدیریتی آنان است.
این که امروز خانواده ای از خانواده پر جمعیت شهرداری، داغدار عزیز از دست رفته خویش شده و بنیان خانواده ای در اثر این سانحه از هم پاشیده است، بیش از آن که محصول یک سانحه عادی رانندگی باشد، معلول فقدان مکانیزم ها و سیاست های صیانتی در بدنه مدیریتی شهرداری است، از این رو، به نظر می رسد اتخاذ و تصویب برنامه ای جامع در این راستا، می بایست به اولویت کاری و مدیریتی شورا و شهرداری در ماه های پیش رو تبدیل شود تا ضمن ارتقاء سطح الزامات و پیش شرط های ایمنی کار و مراقبت های محیطی، زمینه برای کاهش و حتی جلوگیری از تکرار چنین حوادث تلخی فراهم گردد.
