کارخانه فروخته شده پس داده می شود!

بزرگنمایی تصویر

به گزارش آذر صبح، محمدعلی شریعت زاده امروز در گفت و گویی افزود: ما اصلاً چند مدت قبل به فکر خرید ماشین سازی نبودیم و حتی این کار جزو اهداف تعریف شده ما هم نبود اما در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در جمعی که در واقع یک محفل انتخاباتی بود، آقای «پوری حسینی» معاون وزیر اقتصاد و رئیس سازمان خصوصی سازی که ریاست ستاد انتخاباتی رئیس جمهور در آذربایجان شرقی را بر عهده داشت، دیدم. در آن جلسه مطرح شد که ماشین سازی چهار متقاضی خرید دارد که سه متقاضی، مشتری پروپاقرص ماشین سازی هستند.

وی ادامه داد: انجمن سرمایه گذاران خارج از کشور – که بانی آن مهندس «تقی توکلی» بانی و بنیانگذار اصلی مجموعه ماشین سازی است و به دنبال احیای ماشین سازی در فراتر از مرزهای ایران بود-، شرکتی شیرازی – که علاقه مند به انتقال برند ماشین سازی به شیراز و فروش املاک ماشین سازی در تبریز بود – و یک شرکت از تهران – که سهامدار هپکو بود و می خواست انتقال ماشین سازی به اراک را تعقیب کند- به همراه یک شرکت خراسانی چهار شرکتی بودند که به دنبال خرید ماشین سازی بودند.

شریعت زاده اضافه کرد: شنیدن نام این مشتریان مانند ریختن سطل آبی به سر من بود و باعث شد از خواب غفلت بیدار شوم. به خود گفتم ما در تبریز نشسته ایم ولی دیگران می خواهند ماشین سازی را خریده و بدتر، این که فیروزه صنعت آذربایجان را به شهرها و کشورهای دیگر ببرند.

این فعال بخش خصوصی افزود: بعد از این جلسه بود که به سازمان خصوصی سازی نامه نوشتم و ذکر کردم که همه شرایطی که این مشتریان پذیرفته اند را من قبول می کنم ضمن اینکه حاضرم ۳۰ میلیارد تومان بیشتر از بالاترین پیشنهاد، پرداخت کنم و به جای تصفیه این مبلغ در هشت سال، در مدت فقط هشت ماه مبلغ ۷۰۰ میلیارد تومان را پاس کنم تا این صنعت از تبریز خارج نشود. بعدها وارد مذاکره و رایزنی شدیم و در نهایت قرارداد مربوط را نوشته و امضاء کردیم. بلافاصله برخی از نمایندگان و مسئولان استان زنگ زدند و از این اقدام من قدردانی کردند.

وی ادامه داد: چند روز گذشت و در کمال ناباوری دیدم که عده ای علیه من قد علم کرده اند و تاسف بارتر این بود که همان نمایندگانی که به من زنگ زده و تبریک گفته بودند، نامه ای امضاء کرده و از دولت خواستند به خاطر فقدان اهلیت مالک جدید، این واگذاری لغو و کارخانه به شستا داده شود. مضحک ترین قضیه اینجا بود که در عرض چند روز مالکان جدیدی برای ماشین سازی رونمایی شدند. اسامی مانند شهرام دبیری، صادق نجفی و محمدرضا زنوزی مطلق از جمله این افراد بود.

وی اضافه کرد: انگ «اهل نبودن» به شدت مرا آزار می دهد. چرا فعالیت ۳۰ ساله من که در کار صنعت و تجارت سپری شده و این که همواره برای اعتلای صنعت و نام آذربایجان تلاش کرده ام، محل تامل آقایان نیست؟! اساساً به این خاطر ریسک خرید ماشین سازی را قبول کردم که این صنعت در آذربایجان باقی بماند و حتی در برنامه داشتم کارگروهی متشکل از نمایندگان مجلس و دبیری آقای استاندار تشکیل دهم ا با پشتوانه این افراد دلسوز، احیای ماشین سازی شتاب بگیرد و آن وقت می گویند من اهلیت ندارم. بهتر است در جریان باشید که در قرارداد واگذاری کارخانه قید شده که خریدار متعهد می شود ۹۰۰ نفر کارگر را در ماشین سازی و ریخته گری حفظ کند اما برنامه من تا پایان سال جاری، اشتغالِ حداقل چهار تا پنج هزار نفر به صورت مستقیم بود. باز بهتر است بدانید مطابق سند دقیقی که نوشته شده در برنامه داشتیم که این میزان اشتغال زایی را تا پایان سال ۹۷ به ۲۰ هزار نفر برسانیم و روزی را ببینیم که صدها هزار نفر به طور غیرمستقیم از این صنعت ارتزاق می کنند. همه این حرف هایی که می زنم به استناد مطالعات اصولی و میدانی و بررسی وجوه ملی و بین المللی قضیه بوده و چشم انداز ترسیم شده بر مبنای این مطالعات دقیق بود.

وی ادامه داد: مساله بعدی این بود که به طور مرتب با من تماس برقرار می کردند و می گفتند آیا در پشت پرده، افرادی مانند زنوزی مطلق، دبیری و نجفی هستند. تعجب آور این بود که این افراد را مالکان ماشین سازی معرفی می کردند و این در حالیست که من اصلاً با این افراد ارتباط کاری ندارم، چون من وارد بازی های سیاسی نمی شوم و اصولاً معتقدم اگر یک تاجر مشغول سیاسی کاری شود، نمی تواند به دغدغه و تخصص اصلی اش در حوزه تجارت یا تولید برسد.

شریعت زاده اذعان داشت: اجازه بدهید در جمعبندی این بخش بگویم افرادی که با این واگذاری مخالفت می کنند و یا شاهد بداخلاقی آن ها هستیم، در حقیقت به مطالبه اصلی مقام معظم رهبری بی توجهی می کنند. کار ما در خرید ماشین سازی و برنامه ما در احیاء و توسعه آن دقیقاً مصداق اقتصاد مقاومتی و تبلور تاکیدات معظم له در مقوله رونق تولید و اشتغال زایی است.

وی ادامه داد: عرض کردم که بسیاری از مخالفان امروز، در روزهای بعد از عقد قرارداد واگذاری اعلام کردند که خوشحال اند و حمایت خواهند کرد، ولی امروز شاهد جبهه گیری سرسختانه همان افراد هستیم. در صف مخالفان، علاوه بر نمایندگان مجلس برخی از اعضای شورای اسلامی شهر هم حضور دارند اما دلگرمی ما به خاطر حمایت های همه جانبه و جانانه آقای فرماندار، تشکیلات اطلاعاتی و رئیس سازمان صنعت، تجارت و معدن استان بود. آقای دکتر شهرتی فر و آقای مهندس نجاتی سنگ تمام گذاشتند و تیم اطلاعاتی هم شبانه روزی پشت ما ایستادند. آن ها به تعهد ما ایمان داشتند که می خواستیم ماشین سازی را احیاء کنیم.

این خریدار کارخانه ماشین سازی تبریز گفت: مطالعات من نشان می دهد که رفتن ماشین سازی به بیراهه حاصل مدیریت ضعیف و حضور مدیران نالایق در راس این مجموعه بوده است. تمام اسناد و ترازهای مالی در دست من هست که نشان می دهند در مقاطعی، تولیدات کارخانه زیرقیمت حتی تمام شده به فروش رفته است. اگر بخواهم رُک بگویم، عامل نگون بختی ماشین سازی گرفتار شدن این صنعت در چنبره سیاست بوده است. من نمی توانم سالی را پیدا کنم که وضعیت مالی در آن سال بهتر از سال قبل بوده باشد. خنده دارترین قسمت داستان این است که ماشین سازی در طول یک سال، حتی نتوانسته به اندازه دخل یک خواربارفروش سود کند. سال های سال این وضعیت ادامه داشته و حالا که وارد این کارخانه بی صاحب می شوی، اِنگار وارد یک فضای مخروبه و متروکه شده ای. عامل همه اینها سوء مدیریت و سیاست زدگی است.

وی در ادامه با اشاره به برخی شائبه های مطرح شده در خصوص اراضی این کارخانه در جاده ائل گولی تبریز گفت: فرض کنید اگر بخواهیم زمین مشهورِ ماشین سازی در ائل گلی را تبدیل به احسن کنیم، چه اتفاقی می افتد. برنامه من ایجاد بزرگ ترین هتل هفت ستاره کشور در آن فضا بود. می دانید که ما در آستانه رویداد معتبر تبریزِ ۲۰۱۸ قرار داریم که در جریان آن مرکز استان آذربایجان شرقی، در سال آتی میلادی پایتخت گردشگری جهان اسلام است. برای تحقق این مهم با دو شرکت چینی و ترکیه ای صحبت هم کرده بودم و مقدمات مهیا بود.

شریعت زاده تاکید کرد: یک برنامه مهم دیگر این بود که از موجودیت ماشین سازی استفاده کنیم و آرزوی تولیدِ خودروی ملی که تاکنون معطل مانده است را در تبریز عملیاتی کنیم. برای این منظور با چهار شرکت آلمانی، فرانسوی، ایتالیایی و کره ای صحبت های اولیه انجام شده بود تا تبریز را به قطب جدید خودروسازی کشور تبدیل کنیم و واقعاً در صنعت خودروسازی حرفی برای گفتن داشته باشیم.

وی ادامه داد: احیای جدی باشگاه فرهنگی ورزشی ماشین سازی با تیمداری در رشته های مختلف ورزشی و رونق عملی به دانشگاه علمی کاربردی ماشین سازی که اکنون در وضعیت نامناسبی فعالیت دارد، از دیگر برنامه های من بود. همه این سرفصل ها و برنامه های متعدد دیگر می تواند اشتغال زایی مستقیم و غیرمستقیم فراوان داشته باشد. در ضمن فراموش نکنید که اصلِ هدف ما احیاء، بازسازی و نوسازی خطوط تولید ماشین سازی و ریخته گری بوده که هزاران فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم را می تواند ایجاد کند.

این فعال بخش خصوصی اذعان داشت: من ۷۰۰ میلیارد تومان پول برای خرید ماشین سازی با وضع موجود می پردازم. مجموع بدهی های این کارخانه به تامین اجتماعی و شرکت های خدمات رسان مانند برق، آب، مخابرات و گاز حدود هزار میلیارد تومان تا به امروز است. سرمایه مورد نیاز برای نوسازی و احیاء خطوط تولید ماشین سازی که ۹۰ درصد ماشین آلات آن کاملاً فرسوده شده است و مجموعه ریخته گری که اکنون کلاً از بین رفته است را نیز محاسبه کنید. حقوق معوق پرسنل و حتی پاداش پایان کار نیروهایی که بازنشسته شده اند نیز باید به این ارقام اضافه شود. با یک محاسبه سرانگشتی، هزینه ای که ماشین سازی برای ما در مرحله اول آب می خورد حدود پنج تا شش هزار میلیارد تومان است. حالا اگر ارزش زمین هشت و نیم هکتاری ائل گلی را حساب کنید، خواهید دید که اگر فرضاً این کار را هم انجام بدهیم، یک دهم تمام هزینه ها را پاس نمی کند.

وی ادامه داد: صراحتاً باید بگویم که من فقط برند ماشین سازی را با هزاران میلیارد تومان می خرم و تنها امید من این است که در سایه همین برند، بتوانم فاینانس باز کنم و اعتبار بیاورم. هر کس این ادعای من را قبول نمی کند، سرمایه گذاری را پیدا کند که ریسک خرید ماشین سازی را با شرایطی که من پذیرفته ام، قبول کند. اصلاً می خواهم به دولت پیشنهاد بدهم اگر ارزش این زمین ها به اندازه ای است که ما اشتباه می کنیم، این اراضی را فروخته و با همان مبلغ حاصله، اقدام به احیای ماشین سازی کند و بعد به دنبال واگذاری باشد. حالا که سر صحبت باز شد می خواهم یک پیشنهاد دیگر بدهم: فقط ۲۰ درصد سهام بعلاوه مدیریت ماشین سازی را به من بدهند و ۸۰ درصد مابقی در دست دولت باشد تا ببینیم، شریعت زاده مرد عمل است یا خیر. با جرأت می گویم اگر من کنار بکشم، هیچ کس پیدا نمی شود که مثل من دیوانگی کند و خود را به چنین دردسر عظیمی بیندازد. من تمام آبرو، حیثیت و زندگی ام را گذاشته ام تا کمکی به احیای صنعت آذربایجان کنم ولی عده ای به بهانه های واهی مشکل ساز شده اند. اصلاً آن ها بگویند که چه تضمین عملی به غیر از این مواردی که من گفتم را می شود ارائه داد. آن دسته از مسئولانی که اصرار دارند ماشین سازی به شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی واگذار شود، بروند و ببینند که آیا شستا قادر به ورود به حوزه صنعت است؟ چرا این دوستان که احترام زیادی برای آنان قائلم، چشم شان را به روی ناکامی های روزافزون شستا در حوزه های دیگر سرمایه گذاری این مجموعه، بسته اند. من فکر می کنم اکنون نوبت مسئولان است که حمایت های عملی خود را نشان دهند. اگر من کنار بکشم، وضعیت ماشین سازی بدتر از وضعیت واحدهایی خواهد شد که با بی توجهی ها، عرصه های پررونق سابق آن ها به زمین فوتبال تبدیل شده اند. تداوم وضع موجود تا سه ماه آینده، مرگ ماشین سازی را قطعی خواهد کرد. اکنون تولیدی در کارخانه نیست و معوقات مجموعه، روز به روز بیشتر می شود. همه کارگران و همه دلسوزان شهر باید بدانند که اکنون پولی در مجموعه وجود ندارد و باید به عملی شدن این تصمیم دولت که می خواهد کارخانه را به بخش خصوصی واگذار کند، کمک کنند تا انشاءالله شاهد بازگشت روزهای درخشان ماشین سازی باشیم.

شریعت زاده در خصوص تصمیم اش مبنی بر انصراف از خرید این کارخانه گفت: کاملاً جدی است و فردا( امروز) جلسه ای در وزارت امور اقتصادی و دارایی دارم و تا تعیین تکلیف، موضوع را رها نخواهم کرد. هنوز اتفاقی نیفتاده، برخی ها درخواست کرده اند پرونده مالیاتی من مورد بررسی دقیق دستگاه های مسئول قرار بگیرد.

وی ادامه داد: باور نمی کنید در همین یکی دو هفته، بارها از سوی اشخاصی با شماره های ناشناس مورد تهدید قرار گرفته ام. وضعیت جبهه گیری های مسئولان را هم که عرض کردم. همه این مسایل دست به دست هم داده تا با فریاد بلند به مسئولان تصمیم گیر بگویم که عطای ماشین سازی را به لقایش می بخشم و از طلا گشتن پشیمان شده ام.

وی تصریح کرد: من تا امروز مصاحبه نکرده بودم و قصد مصاحبه هم نداشتم ولی پیدا شدن مالکان جدید از سویی و طرح اتهامات و افتراهایی از جانب عده ای از مسئولان باعث شد به ابهام ها پاسخ بدهم. مخالفان بدانند که سازمان خصوصی سازی بهترین معامله را با شرایطی عالی در حق دولت انجام داده است و در این میان کسی که مغبون شده، ما هستیم. من پذیرفته ام که حداقل شش هزار میلیارد تومان برای استارت کار ماشین سازی هزینه کنم و این ریسک را هیچ کس دیگر قبول نمی کند. من با این کارم ثابت کرده ام که شهامت و دل ورود به این موضوع حساس و پیچیده را دارم ولی مادامی که حمایت های عملی را نبینم، کارخانه را تحویل نخواهم گرفت.

منبع: آسانیوز