آذربایجان مادر خوبی است اما پدر ایده آلی نیست!

بزرگنمایی تصویر

به گزارش آذر صبح به نقل از نصر، «پرده بی گاه» اولین آلبوم  رسمی دکتر بزرگی با آهنگ سازی علی بهرامی است که مراسم رونمایی از این آلبوم روز جمعه، ۲۳ تیرماه در مجتمع صدرا برگزار خواهد شد.

این پاتولوژیست تبریزی می گوید: اساتید بزرگی چون شجریان، لطفی و مشکاتیان بارقه های گرایش وی به هنر را برانگیخته اند.

پای صحبت های این پزشک خواننده تبریزی می نشینیم تا گفتگویی تفصیلی با وی در خصوص هنر و موسیقی داشته باشیم.

چه عواملی منجر به شکل گیری شخصیت هنری شما شد؟ و در حقیقت مشوق های شما بودند؟

محیط خانواده من، متناسب با هنر موسیقی و بهره‌مندی از راهنمایی ‌های پدرم می باشد که به داشتن آواز خوش شهرت داشته است. از بابت موسیقی صدا در خانواده ما موروثی بوده و من این صدارا از پدرم به ارث برده ام؛ در کودکی صدایم را با قرائت قرآن کشف کردم که در مسابقات استانی، در مدارس ارومیه رتبه دوم را کسب کردم. سپس در نوجوانی به دلیل ایجاد تحولات روحی و آشنایی با آثار اساتیدی چون شجریان، لطفی، مشکاتیان بارقه های گرایش من را به هنر موسیقی برافروخت تا اینکه به ادبیات کلاسیک و آواز سنتی ایرانی علاقه مند شدم.

زمانی که مشغول تحصیل رشته پزشکی عمومی در دانشگاه تهران بودم که دریافت های حسی را در محضر اساتیدی چون استاد “شاپور رحیمی” و “نوربخش” برای تلفیق شعر و موسیقی بهره مند شدم؛ همچنین در دوره های  کارگاهی آواز استاد شجریان و سبک های قدما و تلفیق شعر و موسیقی استاد محمدرضا لطفی تلمذ کردم.

فعالیت هنرموسیقی خود را از چه زمانی آغاز کرده اید؟

بنده فعالیت حرفه ای خود را نزدیک ۲۱ سال با کنسرت خیریه ای که در اردبیل به نفع زلزله زدگان با گروه رودکی برگزار شد، شروع کردم و طی چند سال اخیر، در تبریز با ارکسترهای مختلفی چون سمفونی تبریز، رودکی، رهاب، کسری، شمس تبریزی، روح افزا و اجرا کردم که خوشبختانه با استقبال علاقه‌مندان به حوزه هنرموسیقی مواجه شده ام.

زمانی که مشغول تحصیل رشته پزشکی عمومی در دانشگاه تهران بودم که دریافت های حسی را در محضر اساتیدی چون استاد “شاپور رحیمی” و “نوربخش” برای تلفیق شعر و موسیقی بهره مند شدم؛ همچنین در دوره های  کارگاهی آواز استاد شجریان و سبک های قدما و تلفیق شعر و موسیقی استاد محمدرضا لطفی تلمذ کردم.

آقای بزرگی، لطفا توضیحی در خصوص اولین آلبوم خود برای مخاطبان ما ارائه دهید.

آلبوم « پرده بی گاه » با آهنگ سازی علی بهرامی فرد، اولین آلبوم رسمی بنده است که مراسم رونمایی از این آلبوم روز جمعه، ۲۳ تیرماه در مجتمع صدرا برگزار خواهد شد.

این آلبوم یک کار ارکسترالی هست که تعدادی از نوازندگان این گروه، از نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران هستند؛ علاوه بر آن اشعار این آلبوم برگرفته از شاعران معاصری چون سیمین بهبهانی، ابتهاج ، شهریار و حافظ است.

سبک این آلبوم تلفیقی از ساز های سنتی ایرانی و کلاسیک غربی است. ویژگی که در این آهنگ سازی دارد، آهنگ سازی مدرن و کلاسیک برپایه موسیقی ایرانی است.

همچنین آلبوم “پرده بی گاه” به هنرنمایی های ۱۸ نفر از نوازندگان گروه است که هنرمندانی همچون ارسلان کامکار، علی جعفری پویان، میثم مروستی(ویولن)، مجید اسماعیلی، آتنا اشتیاقی، کوروش کشاورز(ویولنسل)، ناصر رحیمی(فلوت)، محمد حسین پورمعین(کلارینت)، فرشید حفظی فر(ابوا)،علی بهرامی فرد(سنتور)، هادی آذرپیرا، علی اصغر عربشاهی(تار)، سامر حبیبی، سهیل صادقی(کمانچه)، حسین خوش چهره(نی)، بهنام معصومی(ساز های کوبه ای) همکاری دارند.

کدام یک از آواز های سنتی یا تک خوانی ها شما را تحت تاثیر قرار داده است؟
متاسفانه در سبک نسل های جدید، به غیر از استاد معتمدی تا به حال آواز های شخص خاصی مرا تحت تاثیر قرار نداده است.

و سخن آخر…

از بزرگی شنیدم که آذربایجان بسیار مادر خوبی است، اما متاسفانه پدر ایده آلی نیست. چرا که آذربایجان می تواند جوانان خوبی را به جامعه تحویل دهد، اما متاسفانه نمی تواند به خوبی آن ها را مهد خود پرورش دهد. گاهی جوانانمان بخاطر فضاهای تنگ نظری که متاسفانه در جامعه ما نهادینه شده، نا امید شده و مهاجرت می کنند.

اغلب جوانانی که در حال حاضر در زمینه موسیقی و هنر موفق هستند، شاید به دلایل مهاجرت ها و ارتباطات و همدلی هایی که با تمام دنیا بر قرار ساخته اند، منجر شده است.

شاید یکی از دغدغه های اصلی هنرمندان این است که دل هایمان به همدیگر نزدیک نیست یا حمایت های دولتی از هنرمندان سلب شده و یا اینکه کالبد موسیقی آذری در رخوت به سر می برد.