رئیس دانشگاه تبریز اظهار کرد: مرمت آثار و ابینهی باستانی به طور کلی بر عهدهی اداره کل میراث فرهنگی است و دانشگاه تبریز صرفاً مطالعات تاریخ برج «خلعت پوشان» را عهدهدار شده است.
به گزارش آذر صبح، محمدرضا پورمحمدی اظهار کرد: کاوشهای به عمل آمده توسط باستان شناسان، وجود حوضچهای در اطراف برج خلعت پوشان را تایید کرده و طراحی این بنا اصولی و علمی است و مطالعات تکمیلی نیز ادامه خواهد داشت. دانشگاه تبریز نیز پیگیر مرمت این برج تاریخی است؛ زیرا تمامی ابنیههای باستانی پس از مدتی نیاز به مرمت و نگهداری دارند.
وی عنوان کرد: از سال گذشته تاکنون بازسازی و مرمت این بنا به طور کلی متوقف شده و هیچ اقدام جدیدی انجام نگرفته است و با وضع موجود آمادهسازی و مرمت برج خلعت پوشان تا رویداد فرهنگی «تبریز ۲۰۱۸» بعید به نظر میرسد.
پورمحمدی با اشاره به تاریخ و پیشینهی برج خلعت پوشان گفت: در روزگاران گذشته که تبریز پایتخت و محل سکونت ولیعهدها بوده است، از این برج به منظور اهدای خلعت و لباس جدید استفاده میشده و مهمانانی که قصد دیدار ولیعهد را داشتند، ابتدا به این برج رفته و پس از دریافت خلعت از ولیعهدها به تبریز رفته و از آنجا بازدید میکردند.
وی بیان کرد: زمانی که تبریز دیگر پایتخت نبود، این برج کاربری قبلی خود را از دست داده و تاکنون این فضا بلااستفاده مانده و بعدها برج خلعت پوشان به مرکز نگهداری آثار تبدیل شد.
به گزارش ایسنا، برج خلعت پوشان از آثار مربوط به دورهی صفویه بوده که در روستای “کرکج” واقع در دهستان باسمنج واقع شده است و وضعیت اسفناک کنونی آن لایق «تبریز ۲۰۱۸» نبوده و با توجه به اندک فرصتی که تا این رویداد فرهنگی باقی مانده، امید است تا مسئولان مربوطه توجه بیشتری را به منظور مرمت این بنا به خرج دهند.
برج خلعت پوشان برج بلند و منشوری شکل که دارای ۱۶ پهلو و سه طبقه بوده، در زمان قاجار و توسط ولیعهدهای آن دوره به منظور اهدای خلعت به مسافران استفاده میشد، طبق مستندات، علت نامگذاری این برج به «خلعت پوشان» نیز همین بوده و آخرین اهدای خلعت در این برج در زمان «صمد خان مراغهای» و در سال ۱۳۲۰ انجام شده است.
گویی رد پای تاریخ و شاهان قجری در این عمارت بر جای مانده است و با اندکی تأمل میتوانی به ندای تاریخ گوش فرا دهی. چرا که این برج ریخت و پاشهای ولیعهدها را بسیار دیده و آغوش زمین آن با چکمههای سربازان و حاکمان بسیاری لگد مال شده است.
دو طبقهی اول این برج مسقف بوده و طبقهی سوم آن رو باز و کنگرهدار است که سقف طبقهی دوم پس از ریزش با تیر آهن پوشانده شده است و مطالعات در راستای مرمت این بنا پس از بیمهریهای فراوانی که به خود دید، توسط دانشگاه تبریز آغاز شد.