هر روز زلزله های متعددی ایران را می لرزاند. که عمدتا زیر ۴ ریشتر هستند. زلزله هایی که مناطق مخحتلف کشور را با خطر تخریب و مردم را با هراس مواجه می کند.
به گزارش آذر صبح، در بیست سال اخیر، لرزش های مختلفی با ریشتر های کم و زیاد ایران را لرزانده است. از زلزله بم که به بزرگی ۶.۵ ریشتر در سال ۱۳۸۲ رخ داد و حدود ۳۰ هزار نفر کشته داشت تا زلزله مرداد ماه سال ۹۱ آذربایجان شرقی به بزرگی ۶.۴ که شهرستان های اهر، ورزقان و هریس را لرزاند و ۳۰۶ نفر کشته، بیش از ۵ هزار نفر مجروح و تلفات جانی و خسارات زیادی را به دنبال داشت.
بر اساس آمار، ۱۰ شهر جزو مهمترین شهرهای ایران شناخته شده اند که حدود ۱۵.۳ میلیون نفر از جمعیت ایران در داخل این ۱۰ شهرِ اولِ لرزه خیز ایران زندگی می کنند.
تهران با حدود ۸.۹ میلیون جمعیت، مشهد با حدود ۲.۹ میلیون، اصفهان با ۲ میلیون، کرج با حدود ۲ میلیون، تبریز با ۱.۹ میلیون، شیراز با ۱.۸ میلیون، اهواز با ۱.۴ میلیون، قم با ۱.۳ میلیون، کرمانشاه با ۱.۱ میلیون و ارومیه با حدود ۹۰۰ هزار نفر جمعیت از مهمترین شهرهای ایران هستند.
از طرف دیگر برآورد می شود که حدود ۹.۹ میلیون نفر در حاشیه همین ۱۰ شهر اول ساکن هستند، بنابراین جمعیتی بالغ بر ۲۵ میلیون نفر در داخل و حومه همین ۱۰ شهر اول ایران زندگی می کنند.
نکته مهم این است که بر اساس نقشه پهنه بندی خطر نسبی زلزله در ایران در فهرست ۱۰ شهر اول، فقط شهر اصفهان است که در رده خطر نسبی بالای زلزله قرار نمی گیرد.
بنابراین، با کسر جمعیت اصفهان و حومه، حدود ۲۲ میلیون نفر از جمعیت (حدود ۲۸ درصد) از جمعیت ایران ، در پهنه خطر نسبی بالا و در داخل و حومه شهرهای اصلی و پرجمعیت ایران زندگی می کنند.
آمارها نشان می دهد علاوه بر بالا بودن سطح خطر، با توجه به میزان در معرض بودن جمعیت زیاد و آسیب پذیری بالا در شهرهای ایران، ریسک زلزله متاسفانه در شهرهای بزرگ ایران بالاست.
مساله اصلی در این زمینه، راهکارها و سیاست های فرهنگی مقابله با زلزله با اتکاء به تجارب جهانی است که باید مورد توجه مسئولان کشور برای برنامه ریزی های منسجم و کاربردی قرار بگیرد.
۱٫ سیاست ها و برنامه هایی به منظور گسترش و حمایت از مراکز ارتباط گیری و آگاهی بخشی عمومی.
۲٫ انتخاب روز معینی بنام “روز ملی کاهش بلایای طبیعی و انسانی”.
۳٫ تاسیس موزه ها و نمایشگاه های دایمی ارائه نمادها، اشیاء و اطلاعات مربوط به زلزله و دیگر بلایا.
۴٫ سیاستگذاری به منظور گسترش آموزش عمومی درباره بلایا از طریق مدارس و مراکز فرهنگی و آموزشی.
۵٫ کمک به انتشار مجلات عمومی و تخصصی در زمینه بلایای مختلف.
۷٫ سیاستگذاری به منظور تشویق و ترغیب رسانه ها و برنامه سازان رسانه در زمینه بلایا.
۸٫ سیاستگذاری به منظور کمک به شکل گیری سازمان های عمومی و خیریه مستقل فعال در زمینه بلایا.