دوشنبه, ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ / ۱۱:۴۸:۱۶
تبریز ۲۰۱۸، واژه ای آشنا برای مردم شهر تبریز می باشد که در چند وقت اخیر هر جا که قدم می گذارند با این واژه روبرو می شوند. ورزش و تبریز ۲۰۱۸ پیوندی عمیق دارند که می خواهیم در این مطلب به آن بپردازیم.
به گزارش آذر صبح، تبریز ۲۰۱۸ در یک کلام یعنی اینکه این شهر بزرگ و قدمت دار ایران قرار است در سال ۲۰۱۸ پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی باشد. از این رویداد بزرگ فواید بسیاری را تا کنون شنیده ایم، شنیده ایم که قرار است تحولات زیادی در عرصه اجتماعی و اقتصادی شهرمان به وجود بیاید. شنیده ایم که صنعت توریسم در شهرمان رونقی شگرف پیدا کرده و چرخ جامعه نرم و روان تر خواهد چرخید! ورزش را هم داخل تبریز ۲۰۱۸ جای داده و از نقش مهم آن در این رویداد بزرگ صبحت های زیادی به میان آورده اند. وزیر ورزش و همراهانش در حضوری چند روزه در شهر تبریز اگر ده کلمه کلیدی به کار برده باشند، نصف این کلمات به تبریز ۲۰۱۸ و نقش مهم ورزش در آن باز می گردد. اما واقعا ورزش شهر تبریز در مقوله تبریز ۲۰۱۸ چه جایگاهی می تواند داشته باشد؟
بی شک برگزاری رویدادهای ورزشی در هر شهری با سخت افزارهای موجود در آن شهر رابطه مستقیمی دارند. شهر تبریز قرار است در سال ۲۰۱۸ پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی باشد و به همین بهانه رویدادهای ورزشی پرتعدادی به میزبانی این شهر برگزار خواهد شد اما سوال اینجاست که آیا سخت افزارهای فعلی این شهر پاسخ گوی برگزاری رویدادهایی که از آنها سخن به میان آورده می شود، خواهند بود؟! یک مثال کوچک برای روشن شدن بحث؛ شهر تبریز در حال حاضر چهار تیم در لیگ برتر و لیگ دسته اول دارد، گسترش فولاد تراکتورسازی، شهرداری و ماشین سازی چهار تیم فوتبال این شهر هستند که هر چهار تایشان برای برگزاری بازی های خانگی خود با مشکل مشابهی به نام ورزشگاه اختصاصی دست و پنجه نرم می کنند! یک یادگار داریم در این شهر که سال گذشته با چمنش کاری کردند که به نظر می رسد به این زودی ها نتوان امیدی به آن داشت! بنیان دیزل گسترشی ها هم همه چیز دارد جز نور! که این مشکل باعث شده تا آبی های تبریزی نیز به سرنوست همشهری های خود دچار شوند! از ورزشگاه پیر باغشمال هم نپرسید که خسته است و بی حال…
مثال بالا تنها یک مثال از وضعیت نه چندان مناسب ورزش شهر تبریز از لحاظ سخت افزاری بود. حال اگر این مورد را به سایر رشته ها نیز بسط دهیم بی شک تردیدهای زیادی در ذهن مان ایجاد خواهد شد. تردیدهایی که این سوال را برایمان به وجود خواهند آورد: “با این شرایط قرار است دقیقا چه رویدادهایی در شهر تبریز برگزار شود؟” لابد می گویید والیبال و بسکتبال و ورزش های سالنی که همین الان پاسخ تان را می خواهیم با یک پاسخ سریع السیر بدهیم؛ بسیاری از مصدومیت های ورزشکاران سالنی شهر تبریز به خاطر کف پوش سالن شهید اقدمی این شهر می باشد که شرایطی بسیار اسفناک دارد و این وضعیت باعث شده تا حتی بسیاری از ستاره ها قید پیشنهادات خوب تبریزی ها را زده و ریسک بازی در چنین سالنی را به مدت یک فصل به جان نخرند که می تواند به قیمت پایان دوران حرفه ای شان تمام شود. برای مشکلات سخت افزاری شهر تبریز در زمینه ورزش مثال زیاد است اما در حوصله این بحث نمی گنجد. شهری که قرار است پایتخت گردشگری جهان اسلام در سال ۲۰۱۸ شود و از همین حالا با استفاده از جذابیت بالقوه ورزش سعی در جذاب تر کردن این رویداد می شود، اماکن ورزشی اش یا به قدری پیر و فرسوده شده اند که قابلیت استفاده شدن ندارند و یا به قدری کم امکانات هستند که بازهم قابلیت استفاده شدن ندارند!
بحث امکانات سخت افزاری را که کنار بگذاریم می رسیم به بحثی به نام ورزش های شاخص شهر تبریز، شهری که زمانی در رشته هایی مطرح بود که حتی هیئت آن رشته ها در بسیاری از استان های کشور تاسیس نشده بود اما اینک همه چیز در شهر تبریز خلاصله می شود به فوتبال! گویی هیچ رشته دیگری در شهر تبریز نداریم که اگر داشته باشیم هم به قدری زیر سایه فوتبال هستند که نبودنشان بهتر از بودنشان است. در این شرایط آیا میزبانی رویدادهای ورزشی مختلف از لحاظ نیروی انسانی و معرفی ورزشکاران شهر تبریز به عرصه های ملی و بین المللی بازده در خوری خواهد داشت؟ با قاطعیت می گوییم که خیر…!
امید است در اندک زمان باقی مانده به این رویداد بزرگ که فرصتی طلایی برای شهر تبریز جهت شکوفا شدن است، مسئولین ورزش استان با بینشی حرفه ای تر وارد عمل شده و مسائلی را مد نظر قرار دهند که واقعا می تواند کار را پیش ببرد نه سخنرانی هایی که چند روز پیش در محضر وزیر ورزش و هیئت همراهش از سوی بسیاری از این عزیزان شاهد بودیم…
