چهارشنبه, ۱۵ مرداد ۱۴۰۴ / ۲۰:۱۶:۳۸
مدرس و کارگردان تئاتر تبریزی برگزاری بخش تجربه های نو در بیست و نهمین جشنواره تئاتر استانی و ایجاد بستری مناسب برای معرفی استعدادها و آثار جوانان را اقدام شایسته ای خواند.
به گزارش آذر صبح، علی فتوحی، در اولین کارگاه نقد و بررسی آثار بیست و نهمین جشنواره تئاتر استانی آذربایجان شرقی، گفت: خوشبختانه بستر مناسب ایجاد شده و برای رسیدن به سطح ایده آل و شایسته تئاتر تبریز جا دارد این فعالیت ها ادامه پیدا کند.
وی خاطرنشان کرد: نمایشنامه خانه در باد دارای تعلیق های خاص خود است و جای تبریک دارد که مراحل رسیدن به یک نمایشنامه خوب را طی کرده است.
علی فتوحی با بیان اینکه در این نمایش شخصیت ها مجال پرداخت شدن نداشتند، گفت: برای من سوال است که آیا خود بازیگر این ضعف را احساس نکرده بود که مجال کافی برای ارایه ی درون مایه شخصیت ها را نداشتند؟
این کارگردان بنام تئاتر تبریز، با بیان اینکه در طول نمایش احساس کردم جاهایی از متن نتوانسته کنش اصلی را ایجاد کند، تصریح کرد: دغدغه ای که شخصیت را در بحران نشان دهد یعنی با توجه به روند نمایشنامه فرصت بحران سازی و همذات پنداری برای تماشاگر و نکاتی که ما تحت تاثیر این شرایط باشیم در متن پرداخت نشده بود.
وی ادامه داد: منظور چالش اصلی بحران است، بطور کلی مجال کافی برای درک بحران نبود این بحران به ریتم سازی نیاز دارد، نمی شود در شرایط حساس دیالوگ های طولانی را پیش برد، ما نمایش را در اوج شروع کردیم ولی نتوانستیم در اوج نگهداریم.
فتوحی اذعان داشت: هر بحران به اندازه ۵ الی ۸ دقیقه طول می کشد مقدمه چینی فهماندن و درک کردن مخاطب تقسیم بندی زمانی و مکانی در متن مجال پردازش شخصیت به مخاطب نمی دهد مگر اینکه بازیگر در حدی توانایی داشته باشد که بتواند لحظات را بازی کند.
وی افزود: در متن زیاد نمی توانیم مانور بدهیم وقتی بخواهیم به عنوان کارگردان روی متن کار کنیم شخصیت باید خودش مطلب را برساند و با مخاطب حرف بزند.
فتوحی خاطرنشان کرد: متن نشان می دهد مقدمه چینی، دیالوگ نویسی و بحران زایی به قدری کوتاه است که فرصت درک نداریم.
این مدرس تئاتر تبریزی، گفت: متن ساختار ارسطویی دارد، در رئالیستی قاعده این است که جغرافیای اثر باید درست تعریف شود در این متن نداشتن جغرافیا لطمه می زند در کنار آن فرهنگ بیاید، در اینصورت می توانیم شخصیت را بهتر بشناسیم.
وی ادامه داد: طراحی صحنه ایده آل نبود، صدای بازیگر در بیشتر مواقع شنیده نمی شد، ولی قبول کردیم که سالن مناسب اجرای شما نبود بازیگر خودش باید سطح صدا را بگیرد صدای خود را مطابق با سالن تنظیم کند این تقصیر و کم کاری بازیگر است.
مرضیه محمدزاده، کارگردان نمایش «خانه در باد» گفت: این طرح سالها در ذهن من پرورش یافت و بالاخره یک کارگاه نمایشنامه نویسی ارایه و پذیرفته شد و در نهایت به مرحله اجرا رسید .
وی با بیان اینکه صحنه ها به چالش کشیده شده بودند، تاکید کرد: نمایشنامه من با بحران شروع شده بود، بحران مالی فروش خانه، بحران اعتقادی و…. این را نمی پذیرم که با بحران در ارتباط نیستم.
محمدزاده با اشاره به اینکه اولین نوشتار نمایشنامه من تبدیل به نمایش شده، گفت: نمی خواهم بگویم استاد مسلم نویسندگی هستم ممکن است ایراداتی داشته باشد اما راه هایی برای بهتر شدن دارد، کار هر کسی می تواند ایراداتی داشته باشد برخی اساتید کاری انجام می دهند بعد از سالها شیوه دیگری به کار می برند قطعا راه هایی برای بهتر شدن وجود دارد.
محمدزاده، گفت: من زمان بندی بحران را قبول ندارم، بلکه مخاطب را باهوش فرض می کنم که با یک تصویر کلی مطلب را دریافت می کند، همیشه زاویه دید منتقدان فرق می کند نمی خواهم بگویم هیچ چیز بهتر نخواهد شد باز هم برای بهتر شدن کار تلاش می کنیم.
علی مجیدپور، بازیگر نمایش «خانه در باد» گفت: متاسفانه نمایشنامه این اثر پیش از اجرا توسط تماشاگران مطالعه نشده و قضاوت بر مبنای اجرایی است که دیده شده این اجرا ذبح شد نمی خواهم علت و عوامل را نام ببرم فقط خوشحالم یک اجرای دوست داشتنی بود.
وی با تاکید بر اینکه نمایشنامه تحت تاثیر اجرا بود، افزود: برخی از دوستان حتی دیالوگ ها را هم نشنیده بودند یا سالن بیش اندازه بزرگ و مناسب نمایش ما نبود یا من بازیگر ضعیفی بودم.
