نابغه پرورش اندام خطه آذربایجان: فدراسیون راضی به حرفه ای شدنم نبود

بزرگنمایی تصویر

به گزارش آذر صبح، بهروز تابانی، ستاره آذربایجانی پرورش اندام ایران و آسیا که چندی پیش موفق به دریافت کارت حرفه ای خود شد اینک می تواند در تمامی رقابت های حرفه ای پرورش اندام حضور پیدا کند که این برای وی که تنها ۲۴ سال سن دارد می تواند یک موفقیت بزرگ به شمار برود. تابانی که برای دریافت کارت حرفه ای خود با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کرد در کنار تحمل بار سنگین وزنه های پولادین، با مشکلات بسیار دیگری نیز دست و پنجه نرم می کند که در گفت و گویش با آذر صبح به آنها اشاره کرده است:

بیش از یک سال برای دریافت کارت حرفه ای تلاش کردم
از سال گذشته برای دریافت کارت حرفه ای کار خود را آغاز کردم که متاسفانه برخی کارشکنی ها باعث شد تا این پروسه بیش از حد معمول طولانی شود. من از لحاظ فنی هیچ مشکلی برای دریافت کارت حرفه ای نداشتم ولی برخی اختلافات که هیچ ربطی هم به من نداشت مانع از تحقق این امر می شد که به لطف خدا سرانجام موفق شدم تمامی موانع پیشرویم را شکست داده و کارت حرفه ای خود را دریافت نمایم. بی شک در این راه افراد بسیاری کمک حال من بودند ولی بایستی از کینگ کمالی، بدنساز سرشناس ایرانی که مدت هاست در امریکا حضور دارد یک تشکر ویژه بکنم که از زحمات و پیگیری وی نبود شاید به این زودی ها کارت حرفه ای من صادر نمی شد.

فدراسیون پرورش اندام راضی به حرفه ای شدنم نبود
با توجه به اینکه ورزشکاران رشته پرورش اندام پس از دریافت کارت حرفه ای دیگر حق شرکت در مسابقات آماتوری و ملی را ندارند، فدارسیون پرورش اندام جمهوری اسلامی ایران راضی به حرفه ای شدنم نبود چرا که کادر فنی تیم ملی اصرار زیادی داشتند که همراه با این تیم در مسابقات شرکت کنم به همین دلیل هیچ گونه همراهی و مساعدتی از سوی فدارسیون در زمینه دریافت کارت حرفه ای من صورت نگرفت و جالب اینجاست که پس از دریافت این کارت نیز هیچ تبریکی از سوی آنها دریافت نکردم که البته برایم ناراحت کننده نیست چرا که اهداف بزرگی که در سر دارم بسیار فراتر از این مسائل می باشد.

خدمت سربازی، بزرگترین مشکل من است
در حالی که پس از دریافت کارت حرفه ای بایستی تمرینات خود را پرفشارتر و پرحجم تر از گذشته انجام دهم اما متاسفانه با توجه به اینکه دوران خدمت سربازی ام فرا رسیده و مشکل خروج از کشور دارم بیش از آنکه تمرکزم را روی تمریناتم معطوف نمایم درگیر کارهای مربوط به خدمتم هستم تا شاید بتوانم معافیت از خدمتم را دریافت کنم. با توجه به شرایطی که پدر و مادر سالخورده هم دارند تا مراحل پایانی دریافت معافیت پیش رفتم اما در نهایت مسئولین استانی با این امر مخالفت کردند. متاسفانه در رشته پرورش اندام پوئنی که در رشته های ورزشی دیگر وجود دارد و ورزشکاران می توانند با کسب مقام های جهانی معافیت دریافت کنند وجود ندارد و همانند برخی رشته همچون فوتبال تیم نظامی هم نیست که بخواهم با حضور در آن به فعالیت ورزشی ام ادامه دهم. در صورتی که موفق به دریافت کارت پایان خدمت خود در این برهه زمانی حساس نشوم بایستی دو سال از تمرینات دور بمانم این اتفاق مساوی است با پایان دوران حرفه ای من که نمی تواند به هیچ عنوان اتفاق خوبی برایم باشد.

برخی نگاه های سنگین اذیتم می کنند
متاسفانه برخی از مسئولین در برخوردهایشان با من به گونه ای رفتار می کنند که انگار طرف مقابل شان یک بزهکار یا خلافکار است. متاسفانه در کشورمان هنوز به خوبی این فرهنگ جا نیفتاده است که ورزشکاران پرورش اندام به اقتضای ورزشی که انجام می دهند، فیزیکی متفاوت دارند و برایم جای بسی تاسف است که رفتارهایی با من می شود که به هیچ عنوان شایسته یک ورزشکار نیست. متاسفانه در این دوران که بیش از همیشه به حمایت مسئولین نیاز دارم برخی نگاه های سنگین آزارم می دهد و نسبت به آینده ناامیدم می کند.

نمی خواهنم مارک وطن فروشی بخورم
از چندین کشور خارجی مطرح پیشنهاداتی دارم که با حضور در این کشورها تابعیت شان را دریافت نماینم. چندی پیش کشور امریکا یک پیشنهاد بسیار چشمگیر داشت؛ آنها از من خواستند تا با قبول تابعیت این کشور در قبال مبلغی قابل توجه برایشان مسابقه بدهم. جالب اینجاست که امریکایی ها در درخواست شان اعلام کرده بودند که تنها کاری که باید در آنجا انجام دهم تمرین کردن می باشد و تامین تمانی موارد دیگر که مربوط به مسائل مادی و معنوی می باشد بر عهده آنها خواهد بود. کشور نروژ دیگر کشوری بود که پیشنهاد مشابهی را ارائه کرد و یک پیشنهاد نیز از یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس داشتم. با وجود مشکلاتی که در ایران برایم به وجود آمده و پیشنهادات خوبی که از کشورهای خارجی دریافت کرده ام هیچ تمایلی به ترک ایران و حضور در این کشورها ندارم چرا که کشورم و هموطنانم را دوست دارم و دلم می خواهد برای ایران مسابقه داده و کسب افتخار کنم. نمی خواهم با قبول چنین پیشنهاداتی مارک وطن فروشی بخورم و از من به عنوان ورزشکاری یاد شود که به خاطر مسائل مادی برای کشوری دیگر مسابقه می دهد.

کاش فوتبالیست می شدم
متاسفانه شرایط به گونه ای است که همیشه با خود می گویم کاش فوتبالیست می شدم. بی تردید با تلاش و تمریناتی که در این سطح انجام می دهم اگر یک فوتبالیست بودم اینک به جای زندگی در یک خانه قدیمی در پایین شهر در بهترین نقطه شهر زندگی می کردم و از لحاظ مالی هیچ دغدغه ای نداشتم. اگر یک فوتبالیست بودم به راحتی می توانستم بدون از دست دادن زمان در یک تیم نظامی حضور یافته و دوران خدمتم را بدون دغدغه بگذرانم و آینده خود را نیز با دریافتی های میلیاردی تضمین نمایم. متاسفانه علی رغم فشار و سختی های زیادی که در این رشته وجود دارد، هیچ تدبیر خاصی برای ورزشکارانش اندیشیده نشده است.

کسب مدال در مستر المپیا اوج اهدافم می باشد
بی شک هر ورزشکاری که در رشته پرورش اندام حضور پیدا می کند یکسری اهداف را دنبال می کند که برای رسیدن به هر کدام باید یکسری مراحل را پشت سر بگذارد. من با کسب موفقیت در رقابت های جهانی موفق به دریافت کارت حرفه ای شدم و اینک هدفم حضور در رقابت های مستر المپیاست و پس از اینکه توانستم در این مسابقات حضور یافته و کسب تجربه نمایم به هدفی یورش خواهم برد که اوج اهدافم می باشد؛ این هدف چیزی نیست جز کسب مدال در مستر المپیا که اوج موفقیت یک ورزشکار پرورش اندام به شمار می رود. تا اینجای کار به لطف خداوند منان توانسته ام مسیری را که برای خودم تعیین کرده ام را به خوبی طی کنم و امیدوارم که ادامه راه نیز به گونه ای رقم بخورد که نهایت آن به هدفی که در سر دارم منتهی شود.

مادرم گاهی دوست ندارد غذا بخورم!
همیشه مادران دوست دارند که فرزندانشان غذا بخورند و از این کار آنها لذت می برند ولی با توجه به شرایطی که من دارم گاهی مادرم دوست ندارم که من غذا بخورم چرا که همواره نگران این است که با افزایش وزن و فیزیک بدنی که در اثر تمرینات پرورش اندام کسب کرده ام به سلامتی ام لطمه وارد شود. بی شک نگرانی های یک مادر را باید درک کرد ولی به هر حال من به عنوان یک ورزشکار حرفه ای در وادی قدم گذاشته ام که بایستی یک سری مسائل را رعایت کنم و همواره سعی کرده ام با پدر و مادرم تعاملی مثبت برقرار کرده و آنها را نسبت به ورزشی که انجام می دهم آگاه ساخته و از نگرانی هایشان بکاهم. البته برخلاف تصور همگان من به هیچ عنوان آدم پرخوری نیستم و به اندازه ای غذا می خورم که بدنم نیاز دارد.

رژیم های روزهای پایانی طاقت فرساست
بدون تردید رژیم های روزهای پایانی منتهی به مسابقات را باید سخت ترین دوران برای ورزشکاران پرورش اندام بنامیم چرا که در این روزها خورد و خوراک مان به شدت کنترل می شود و حق خوردن بسیاری از مواد غذایی را نداریم. حتی نوشیدن مایعات نیز در این روزها به شدت تحت کنترل قرار گرفته می شود و شرایط به قدری دشوار است که حتی در روز ماقبل مسابقات برای رسیدن به شرایط عضلانی مناسب حتی حق نوشیدن یک لیوان آب را نیز نداریم. بدون شک تحمل این شرایط بسیار سخت است ولی با توجه به اینکه برای رسیدن به موفقیت ماه ها تمرینات سنگین انجام می دهیم دوست نداریم که با یک اشتباه در دوران رژیم نهایی همه تلاش هایمان را نقش بر آب کنیم.

“سعید عبدی”