بحرانی به نام توالت

بزرگنمایی تصویر

 مغازه‌های زیتون و کلوچه فروشی در شهر رودبار برای جذب مشتری بیشتر، درهای توالت یا همان سرویس‌های بهداشتی خود را به روی مشتریان باز کرده‌اند.

این مغازه‌دارها می‌دانند به دلیل نبود دستشویی‌های بین راهی، مسافران به شدت به دنبال رسیدن به سرویس‌های بهداشتی هستند. آنها فهمیده‌اند امکاناتی مانند سرویس‌های بهداشتی می‌تواند به جذب مشتری بیشتر ختم شود.

برخلاف این مغازه‌دارها بسیاری از مسئولان کشور هنوز متوجه نشدند برای گسترش گردشگری در ایران باید امکانات رفاهی در شهرها به حد جهانی برسد. بسیاری از توریست‌های خارجی  که به ایران سفر می‌کنند از نبود سرویس‌های بهداشتی مناسب گلایه می‌کنند.

آنها وقتی به ایران می‌آیند و شهر به شهر سفر می‌روند و با بحران دستشویی روبرو هستند. به ویژه اینکه سبک سرویس بهداشتی آنها با توالت‌های ایرانی متفاوت است. گفته می‌شود که برخی از توریست‎‌ها، قرص هایی برای کنترل ادرار مصرف می کنند که یکجوری با این معضل جانفرسا مقابله کنند.

اگر می‌خواهیم گردشگری در ایران رشد پیدا کند باید ابتدایی‌ترین امکانات گردشگری را فراهم کنیم. نمی‌شود انتظار داشت بدون هیچ پشتوانه، گردشگران خارجی با توجه به محدودیت‌های ایران، به کشورمان سفر کنند و از سفر به ایران لذت ببرند.

درآمد بسیاری از کشورها از گردشگری خارجی، چندین برابر درآمد ما از فروش نفت است.  ترکیه نمونه بارز این کشورهاست. ترکیه تمام زیرساخت‌های پذیرش گردشگر را آماده کرده است.

بسیاری از مسافران داخلی هم در مسافرت‌های برون شهری و استانی با مشکل بزرگی به نام توالت بین راهی روبرو هستند. بسیاری از مسیرها در ایران دستشویی عمومی ندارند و تنها مجتمع‌های رفاهی یا پمپ بنزین‌ها، جور توالت‌های عمومی را می‌کشند.

معدود سرویس‌های بهداشتی هم چندان تمیز نیستند. چرا تعارف کنیم اصلا تمیز نیستند و غیر قابل استفاده هستند.

خودتان را بگذارید جای فردی که در اتومبیل شخصی خود یا اتوبوس در یک روز سرد زمستانی نیازمند یک سرویس بهداشتی شده است. داستان تلخی است.

صبر برای رسیدن به یک دستشویی می‌تواند زمینه ساز بیماری‌های متعدد برای انسان شود. گاهی ۲۰۰ یا ۲۵۰ کیلومتر فاصله میان یک دستشویی عمومی تا دستشویی دیگر است.

راه دور نرویم. در پایتخت ایران هم خبری از سرویس‌های بهداشتی عمومی نیست. احتیاج شما به دستشویی همانا و تلاش برای پیدا کردن یک دستشویی همانا.

متروی تهران به عنوان عظیم ترین سامانه حمل و نقل عمومی کشور فاقد دستشویی است. اگر در مترو دچار دستشویی شدید، راهی برای خروج پیدا کنید و خود را به نزدیک مسجد برسانید. این تازه در صورتی است که مسجد باز باشد.

سرویس بهداشتی از حقوق اولیه انسانی شان به شمار می رود. چرا برای این حق در کشور فکری نشده است؟

توالت به اندازه‌ای در جهان مهم است که روزی را به آن اختصاص داده‌اند. ۱۹ نوامبر روز جهانی توالت است و سازمان ملل متحد نیز هر ساله به همین مناسبت آماری را از افرادی که به توالت دسترسی ندارند منتشر می کند.

سازمان ملل متحد خواستار فراهم کردن تاسیسات امن و تمیز دستشویی و توالت برای همگان به ویژه زنان و دختران  است.

کاش مسئولی در کشور پیدا شود تا بحران توالت را در کشور حل کند.