دوشنبه, ۱۸ تیر ۱۴۰۳ / ۰۸:۴۲:۵۰
جامعه معلولان یک سوال بی‌جواب از مجریان و تدوین کنندگان قانون جامع حمایت از معلولان دارند و می‌پرسند آیا اگر نویسندگان این قانون نیز خودجزو افراد معلول جامعه بودند، می‌توانستند ۱۳ سال برای اجرایی شدن این قانون دوام بیاورند؟
به گزاش آذر صبح،لایحه حمایت از معلولان پنج سالی می‌شود که توسط نمایندگان مجلس دست به دست می‌شود، باید پرسید آیا پنج سال زمان برای رسیدگی به یک لایحه کافی نیست؟
سال ۸۳ زمانی که قانون «جامع حمایت از معلولان» به تصویب رسید، معلولان کشور دلشان را خوش کردند که با تصویب این قانون فرجی برای بهره‌مندی آنان از امکانات فردی و اجتماعی در نظر گرفته می‌شود در حالی که دلخوشی آنان به وعده و وعیدهای داده شده بیشتر از ۱۳ سال است که طول کشیده است.
دلخوشی جامعه معلولان کشور به این قانون حالا در گروی تصویب لایحه‌ای به نام «لایحه حمابت از معلولان» است که امسال وارد پنجمین سال خود شده است.
شاید هم دست به دست شدن این لایحه در دست مجلسیان بهانه‌ای شده است تا آنها در برابر افکار عمومی، پرسش‌ها و پیگیری‌های آنان به این لایحه استناد کرده و بگویند در حال پیگیری و رسیدگی به وضعیت معلولان هستند.
وقتی پنج سال زمان برای بررسی یک لایحه کافی نباشد به راحتی می‌توان گفت بررسی این لایحه جزو اولویت‌های کاری نمایندگان مجلس شورای اسلامی نبوده است.
آن چنان که زهرا ساعی رئیس فراکسیون معلولان مجلس در رسانه‌ها اعلام کرده است: «از سال ۸۳ تاکنون دست‌اندازی‌های بسیار در بررسی لایحه حمایت از حقوق معلولان صورت گرفته است، بررسی این لایحه متاسفانه بسیار زمان‌بر بوده و در طول بررسی مدام از دستور کار نمایندگان در مجلس خارج شده است.»
۱۳سال پیش وقتی این قانون به تصویب رسید و نمایندگان پای برگه‌های این قانون را امضاء کرده و به تصویب می‌رساندند، تصور نمی‌کردند که بسیاری از بندهای این قانون در هنگام عمل و اجرا بر روی کاغذ می‌ماند و مانند برخی دیگر از قوانین برای سیاه کردن کاغذها نوشته شده است.
وقتی مجلسیان دیدند بسیاری از بندهای این قانون قابلیت اجرایی شدن ندارد، پنج سال قبل لایحه حمایت از معلولان برای اصلاح قانون قبل را تدوین کردند.حالا این پرسش پیش می‌آید که آیا پنج سال زمان برای بررسی یک لایحه کافی نیست؟
مهدی -ن یکی از معلولانی است که با موتور سیکلت مخصوص معلولان در شهررفت و آمد می‌کند.
وی به خبرنگار فارس گفت: متاسفانه قوانینی که در مجلس نوشته می‌شود ضمانت اجرایی ندارد و خلاء قانونی زیادی در این امور احساس می‌شود.
این معلول که در مغازه اغذیه‌فروشی خود به کار مشغول است، اضافه می‌کند:من سال‌ها منتظر شدم تا قانون سه درصدی جذب معلولان اجرا شود ولی حالا این قانون سه درصدی به حالت نمادین به پنج درصد افزایش یافته است ولی در عمل هیچ توفیری حاصل نشد.
این شهروند معلول ادامه داد: بنابراین من مجبور شدم با سرمایه پدرم این مغازه را دست و پا کنم.
وی با اشاره به مطالعاتی که در مورد لایحه حمایت از معلولان دارد، اضافه می‌کند: به موجب لایحه حمایت از حقوق معلولان، معافیت سربازی برای پسرانی که با دختران معلول ازدواج کنند،آموزش رایگان در برخی از رشته‌ها، معافیت مالیاتی تا سقف معین و …از جمله مفاد این لایحه است ولی معلوم نیست این لایحه نیز چند سال دیگر بین کمیسیون‌های مختلف مجلس دست به دست می‌چرخد.
رقیه-یکی دیگر از معلولانی است که از دست مسؤولانی که فقط وعده‌های خوش آب و رنگ می‌دهند، به شدت ناراحت بوده و می‌گوید: این که مسؤولان ساعت‌ها بنشینند و فقط روی کاغذ برای خودشان قانون و لایحه بنویسند به درد نمی‌خورد، باید قوانین نوشته شده به عینه برای معلولان قابل لمس باشد.
وی افزود: با این قوانین نوشته شده ولی غیرقابل اجرا روز به روز اعتماد به تدوین‌کنندگان قانون از بین می‌رود.
رقیه تصریح کرد: وقتی یک اداره یا دستگاه دولتی به صورت مقطعی یکی از نیازهای ویلچر،عصا،واکر یا تجهیزات توانبخشی معلولان را تامین کند، این به معنای بی‌نیازی آن فرد معلول از تمام احتیاجات خود نیست بلکه افراد معلول که از آنها به عنوان کم‌توانان جسمی یا توان‌یابان نام می‌برند، به مجموعه‌ای از حمایت‌ها نیاز دارند که در سایه این حمایت‌ها که مهم‌ترین آن اشتغال است، به استقلال دست یابند.
یکی دیگر از دخترانی که با معلولیت از ناحیه لگن مواجه بوده به خبرنگار فارس گفت: یک فرد معلول که استقلال مالی دارد خواسته یا ناخواسته اعتماد به نفس بهتر و بالاتری پیدا می‌کند ولی در سایه مسؤولانی که فقط وعده‌های خوش آب و رنگ به معلولان می‌دهند و در عمل خبری نیست، بحران بیکاری در بین جامعه معلولان خیلی بیشتر است.
وی تصریح کرد: آن چنان که متولیان امر می‌گویند لایحه حمایت از معلولان خیلی هدفمندتر از قانون قبلی است که ۱۳ سال پیش تصویب شده است ولی مطمئناً این لایحه نیز به سرنوشت همان قانون دچار می‌شود.
این دختر معلول با اشاره به یک سوال بی‌جواب جامعه معلولان از نمایندگان مجلس و متولیانی که باید مصوبات این قانون را اجرا کنند، گفت: آیا اگر خود نویسندگان این قانون نیز جزو افراد معلول جامعه بودند، می‌توانستند ۱۳ سال برای اجرایی شدن این قانون دوام بیاورند و تازه بعد از این همه سال یک لایحه جدید بنویسند و بعد از پنج سال نیز نتوانند آن را به تصویب برسانند؟
علی-م یکی دیگر از افرادی است که با معلولیت نابینای مادرزادی مواجه است. او با داشتن این نوع معلولیت توانسته است تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد ادامه دهد.
وی می‌گوید: در حق معلولان خیلی اجحاف می‌شود، مسؤولان مشغول دعوا کردن با همدیگر بر سر آمار بیکاری معلولان هستند.
علی ادامه داد:هر روز یک مسؤول از تریبونی در مورد معلولان حرف می‌زند و فردا مسؤول دیگری حرف‌های او را نقض می‌کند.
این شهروند تبریزی خاطرنشان کرد: این روزها که هفته معلول است، همه جا اخبار مربوط به معلولان به گوش می‌رسد و آمار معلولان آن چنان که مسؤولان اعلام کرده‌اند ۳٫۵ میلیون نفر است.
وی اظهار داشت: متاسفانه در جامعه ما دید و نگاه خوبی نسبت به توانمندی‌های معلولان وجود ندارد.اگر یک فرد معلول بخواهد در یک اداره یا محل دیگری کاری برای خود پیدا کند، کارفرمایان با دیدن نحوه رفت و آمد و صندلی چرخدار و ویلچر تصورات ذهنی خود را در مورد آنها تغییر می‌دهند و از پذیرش آنها منصرف می‌شوند.
وی ادامه می‌دهد: من به امید اینکه با ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر می‌توانم شغل مناسبی برای خودم پیدا کنم، درسم را تا مقطع ارشد ادامه دادم ولی حالا به این نتیجه رسیدم ادامه تحصیل و تحصیلات تکمیلی نیز نمی‌تواند اشتغال معلولان را تضمین کند.
****
هر روز که می‌گذرد بی اعتمادی جامعه معولان نسبت به تدوین‌کنندگان و مجریان این قانون سست‌تر و کم‌رنگ‌تر می‌شود.
یکی از بندهای بسیار مشهور قانون جامع حمایت از معلولان اختصاص سه درصد سهم دولتی برای جذب معلولان در دستگاه‌های دولتی است که متاسفانه به جز موارد اندک این بند از قانون همیشه مورد مناقشه و بی‌توجهی مسؤولان قرار گرفته است.
مناسب‌سازی معابر شهری یکی دیگر از بندهای اجرا نشده این قانون است که دستگاه‌های متولی این امر آن را به همدیگر پاس کاری می‌کنند و البته آنچه در این میان مهم نیست رسیدگی به مشکلات قشر عظیمی از جامعه است.
معلولان کشورمان دلشان خوش بود که با لایحه «حمایت از معلولان» شاید قانون قبلی ضمانت اجرایی پیدا کند اما هر سال دریغ از پارسال، هیچ خبری نیست.
وقتی به بهانه روز جهانی معلولان همه به نوعی مدافع حقوق معلولان می‌شوند و در جهت حمایت از آنها داد سخن سر می‌دهند، معلولان کشور نگاه معناداری کرده و لابد می‌گویند ما را به خیر شماها امیدی نیست، شر مرسانید.
با مطالعه لایحه «حمایت از معلولان» متوجه می‌شویم سقف حمایت‌ها روی کاغذ بیشتر شده و قانون سه درصدی جذب به پنج درصد افرایش پیدا کرده است و برای معلولان بیکار هم مستمری در نظر گرفته شده است.
اما وقتی طی ۱۳سال گذشته قانون جامع حمایت از معلولان به سرانجام خوشی نرسیده است، چطور می‌توان امیدوار بود که لایحه الحاقی و اصلاحی آن در عرض پنج سال به تصویب مجلسیان رسیده و روزنه امیدی به روی معلولان گشوده شود.
منبع: فارس
