پنجشنبه, ۹ مرداد ۱۴۰۴ / ۱۴:۴۱:۵۵
با نگاهی به لیست بلند بالای والیان و استانداران آذربایجان(شرقی) در طول یکصد سال گذشته می توان به راحتی دریافت چه بزرگانی در کمال لیاقت و شایستگی به این مسند تکیه زده و چه کسانی بر حسب جبر روزگار، به یکباره بر این صندلی فرود آمده اند!
آذر صبح/ مهرداد خوشکار مقدم: موزه استانداری آذربایجان شرقی شاید بهترین آینه عبرت سیر تاریخی والیان و استانداران این خطه است؛ موزه ای که در دولت اصلاحات و به اهتمام محمدعلی سبحان اللهی، اساندار وقت گشایش یافت اما از زمان دولت نهم به یکباره بسته شد و همچنان نیز بازگشایی نشده است!
سیری در تاریخ حضور والیان و استانداران دولتهای پیش از انقلاب برای عبرت آموزی چندان خالی از لطف نیست.
با نگاهی به این لیست بلند بالا به راحتی می توان دریافت که این منطقه از چه درجه اهمیتی برخوردار بوده است.
عکس استانداران یاد شده به همراه لیست کامل و تصاویر والیان تاریخ معاصر این خطه در موزه استانداری (طبقه زیرزمین کاخ) واقع شده اما به دلایلی که معلوم نیست از آغاز دولت نهم به کلی تعطیل شده است.
در این موزه، علاوه بر تصاویر استانداران و والیان از عهد ناصری تاکنون، هدایای مقامات کشورهای خارجی به استانداران آذربایجان شرقی به این مجموعه اهدا شده و به نمایش عموم درآمده است.
خطه آذربایجان در تاریخ معاصر، بزرگانی چون امیرکبیر، قائم مقام و مصدق را به خود دیده است.
کاخ استانداری؛ از شمس العماره تا عمارت کشتی نشان!
استانداری آذربایجان شرقی مهم‌ترین نهاد سیاسی در این استان است که بنای آن در میدان شهدای تبریز واقع شده‌است. پیش‌تر عمارت تاریخی “شمس‌العماره” در این مکان قرار گرفته‌بود که ساختمانی چهارطبقه و دارای عمارت کلاه‌فرنگی نیز بوده‌است و بنای آن را به “نجف‌قلی خان” پسر “مرتضی‌قلی خان” نسبت می‌دهند.
ابتدا شمس‌العماره را “درب اعلی” نامیدند و در زمان عباس میرزا که به محل حکمرانی ولیعهد تبدیل شد به «عالی قاپو» موسوم گردید. در مورد وجه‌تسمیه عالی‌قاپو دو نظریه وجود دارد: برخی معتقدند در زمان حکومت دودمان صفویه دررقابت با دولت عثمانی که مقر حکومت آنها را “باب عالی” می‌گفتند شاهان صفوی هم دستور دادند مقر و عمارت حکومتی خود در تبریز و سپس در اصفهان به نام عالی قاپو نامیده شود. عده‌ای هم بر این عقیده‌اند که عالی‌قاپو در اصل آلاقاپو به معنای درب رنگی (درب قرمز) بوده، زیرا آلا درترکی به معنای قرمزاست.
در دوران ولی‌عهدی ناصرالدین شاه این بنا به تقلید از کاخ شمس‌العماره تهران به شمس‌العماره تغییر نام داد و درزمان مظفرالدین شاه تعمیرات کلی و اساسی در آن به عمل آمد و در پشت آن یعنی قسمت شمال باغ عالی‌قاپو، عمارت حرمخانه احداث گردید.
در زمان اقتدار حکومت قاجار صحن و محیط باغ عالی‌قاپو در روز عاشورا محل عزاداری دسته‌جات عزاداری بود که از طرف ولیعهد به دسته‌باشی‌ها، طاقه شال انعام می‌دادند و مرحوم استاد فقید ابوالحسن‌خان اقبال آذر در مراسم شبیه‌خوانی ماه محرم دراین محوطه هنرنمایی بی‌نظیری ازخود نشان می‌داد.
پس از انقلاب مشروطیت و فروپاشی سلسله قاجار شمس‌العماره به محل استقرار والی آذربایجان تبدیل شد. در سال ۱۳۱۲ خورشیدی و هنگام استانداری ادیب‌السلطنه سمیعی این بنا آتش گرفت و بسیاری از بخش‌های مربوط به دوره زندیه و قاجاریه که شاهکاری از هنر معماری این دوره محسوب می‌شد از بین رفت. گویی این آتش در جان مردم افتاده بود، چرا که فردای آن روز ترانه و تصنیف حزن‌انگیزی به این مضمون ساختند: “الین ده لاله، گئتمه خیاله/ اوت توتوب یانوب، شمس‌العماره”
این تصنیف سال‌ها بر سر زبان عوام بود و به ادیب‌السلطنه تهمت می‌زدند که خود عمدا این کار را کرده است.
عده‌ای از محققان عقیده دارند که عالی‌قاپو اصفهان را از روی نقشه عمارت عالی‌قاپوی تبریز ساخته‌اند، زیرا این عمارت قبلا در زمان شاه عباس اول نیز وجود داشت.
در سال ۱۳۱۳ در اثر جریان سیل وحشتناک، قسمتی از باقیمانده عمارت مزبور خسارت فراوان دید و بخشی از طاق‌های آن فروریخت و سرانجام باقیمانده عمارت و اتاق‌های آینه کاری شده و نقاشی شده در سال۱۳۲۶هنگام استانداری علی منصور به کلی تخریب و در جای آن ساختمان جدید استانداری بنا شد که در سال ۱۳۳۳ شمسی عملیات ساختمانی آن پایان یافت. شکل این عمارت جدید به صورت یک کشتی بر روی دریا قرار داشته و اتاق کاپیتان هم اتاق استاندار طراحی شده بود. در این ایام تمام درختان بلند و کهنسال و بی‌نظیر عالی‌قاپو نیز در هنگام تجدید بنا قطع گردید. علی منصور نیز مانند ادیب‌السلطنه سمیعی به اتهام انهدام یک بنای زیبای تاریخی در بین مردم مورد سرزنش و انتقاد قرار گرفت.
بعدها در بخش غربی عالی‌قاپو یا استانداری امروزی، ساختمان شعبه مرکزی بانک ملی ایران احداث شد. در سال ۱۳۴۸ نیز عمارت حرمخانه در شمال شرقی استانداری تخریب و عمارت امروزی فرمانداری بنا شد.
در شرح والیان و استانداران پیشین آذربایجان و با مطالعه و کاووش درباره چگونگى انتصاب و اقتضاى دوران ماموریت والیان و استانداران مى توان ویژگی‌هاى آنها را بنا به مقتضاى زمانى در شش فصل و مقطع تاریخى از اوان سلسله قاجار تا حال حاضر مورد مطالعه قرار دهیم.
تمام والیان و استانداران آذربایجان(شرقی) از مشروطیت تا کنون
در بیان اهمیت سیاسی آذربایجان همین نکته کافی است که تبریز از زمان صدارت ناصرالدین شاه تا آغاز صدور فرمان مشروطیت ولیعهد نشین بود و والیان و استانداران سرشناسی مانند امیرکبیر، قائم مقام فراهانی، امیرنظام گروسی را در عصر قجر به خود دیده است.
همچنین افرادی مانند فضل الله زاهدى، منوچهر اقبال، جعفر شریف امامى، على امینى، اسدالله علم، حسنعلى منصور و هویدا نیز که اغلبشان وابسته به کابینه هاى طرفداران انگلیس و آمریکا و مجرى سیاست عمومى دولتهاى وقت در استان بودند در دوران پهلوی بر کرسی استانداری آذربایجان تکیه زده اند.
اما در عصر انقلاب اسلامی استانداران انقلابی، تلاشگر، میهن پرست، متدین و پیرو حضرت امام(ره) و ولایت فقیه در آذربایجان شرقی قدم به عرصه نهادند که شمع افروخته انقلاب را شعله ور ساخته و با خدماتشان منشاء اثر فراوان در این خطه شدند.
سایت استانداری آذربایجان شرقی در گزارشی، به معرفی استانداران پس از انقلاب این منطقه اقدام کرده است:
از سال ۱۲۲۸ تا سال ۱۲۸۵ هجری شمسی
از سال ۱۳۲۴ ه . ق برابر ۱۲۲۸ ه . ش تاریخ جلوس ناصرالدین شاه به تخت سلطنت تا سال ۱۲۸۵ هجرى شمسى آغاز صدور فرمان مشروطیت به دست مظفرالدین شاه قاجار در این دوران تبریز ولیعهد نشین بود. استاندارى و یا شخصیتى به نام استاندار در میان نبود بلکه ولیعهد از افرادى از اولاد یا بستگان و احفاد سلاطین قاجار را بعنوان فرمانروا، بیگلر بیکى یا پیشکار بر مى گزید. بطور کلى در زمان ناصرالدین شاه تبریز ولیعهد نشین بود که ولیعهدها سمت حاکم تبریز را نیز داشتند. اسامی این حاکمان عبارتند از:
– نائب السطنه عباس میرزا
– فریدون میرزا
– قهرمان میرزا
– بهمن میرزا
– حشمت الدوله حمزه میرزا
– نصرت الدوله
– ناصرالدین میرزا
– رکن الدوله
– مظفرالدین میرزا
– موالدوله
– عزیر خان
– میرزا احمد منش باشى
– عین الدوله
از سال ۱۲۸۵ تا سال ۱۲۹۹ هجری شمسی
از آغاز صدور فرمان مشروطیت (۱۲۸۵ ه ش ) تا کودتاى سوم اسفند ۱۲۹۹ شمسى پس از کودتاى محمدعلى میرزا شاه قاجار و دوره استبداد صغیر قیام مسلحانه مردم تبریز به رهبرى مرکز غیبى و فرماندهى سردارانى چون ستارخان به پیروزى نزدیک مى شد دولت استعمارى انگلیس از ترس تعمیق انقلاب و گسترش آن به سایر مناطق روسیه تزارى را تحریک نمود که قواى خود را وارد آذربایجان کند در این دوران که در آذربایجان مثل سپهسالار، عین الدوله ، فخرالسلطنه ، تنکابنى و شجاع الدوله ها از طریق دولت روس گماشته مى شدند عملا حافظ منافع شرق و غرب و اعضا یا طرفداران سازمان فراماسونرى بودند.
والیان و پیشکاران آذربایجان در این دوره عبارتند از:
۱ – فتحعلى خان صاحبدیوان ۱۲۸۸ ه . ق ۱۲۴۶ ه . ش
۲- میرزا قهرمان امیر لشگر
۳- میرزا محمدحسین خان سپهسالار اعظم ۱۲۹۶ ه . ق ۱۲۵۴ ه ش
۴- علاالدوله محمدرحیم خان امیرنظام ۱۲۹۸ ه . ق ۱۲۵۶ ه ش
۵- علاالدوله حسنعلى خان کروسى سالار لشکر۱۲۹۹ ه ش ۱۲۷۰ ه ش
۶- میرزا عبدالرحیم قائم مقام تا سال ۱۳۱۲
۷- شاهزاده عبدالمجید میرزا عین الدوله تا کشته شدن ناصرالدین شاه
۸- میرزا حسین خان ادیب السلطنه سمیعى ۱۳۱۲ ه ش
۹- امین الدوله ۱۳۱۳ ه ش ۱۲۷۱ ه ش
۱۰- نظام السلطنه ۱۳۱۹ ه . ق ۱۲۷۷ ه ش
۱۱- محمدباقر خان سردارکلى تا سال ۱۳۲۳ ه . ق ۱۲۸۱ ه ش
۱۲- نظام الملک تا اوایل انقلاب تبریز
از سال ۱۲۹۹ تا سال ۱۳۲۰ هجری شمسی
از آغاز حکومت کودتاگران سوم اسفند تا سقوط رضا شاه شهریور ۱۳۲۰ شمسى : والیان و استانداران این دوران اکثرا افرادى منفور همچون مستوفى و یا افراد تحمیل شده از طرف وزارت جنگ بودند و استانداران عملا با توجه به مفتضیات حاکم عارى از قدرت و کفایت بودند.
از سال ۱۳۲۰ تا سال ۱۳۲۵ هجری شمسی
از سال ۱۳۲۰ تا ۲۱ آذر ۱۳۲۵ آذربایجان عملا در اشغال روسها قرار گرفته و پیوسته دستخوش سیاستها و دست اندازیهاى حزب توده و فدائیان و دموکراتها بود در این فاصله آذربایجان مدتها بى سرپرست ماند.
از سال ۱۳۲۵ تا سال ۱۳۵۷ هجری شمسی
استانداران دوره سلطنت محمدرضا پهلوى اکثرا ماسونیک یا وابسته کابینه هاى طرفداران انگلیس و آمریکا و مجرى سیاست عمومى دولتهاى وقت در استان بودند. در این دوره افراد ذیل به عنوان استاندار در منطقه آذربایجان منصوب شدند: رجبعلی منصور، منوچهر اقبال، محمد شاه‌بختی، عباسقلی گلشائیان، ابراهیم زند، محسن رئیسی، موسی مهام، علی دهقان، محمدعلی صفاری، تقی سرلک، عزت‌الله ضرغام، اسکندر آزموده و جعفر شفقت.
از سال ۱۳۵۷ تاکنون
آذربایجان شرقی در طول ۴ دهه سالهای پس از انقلاب، استانداران مختلفی به خود دیده که برخی از آنان منشاء تحولات مهمی بوده و برخی دیگر به هیچ عنوان در حد و قواره ی این استان زر خیر و تاریخ ساز نبوده اند!
اینک، استانداران سالهای پس از انقلاب در دیوار کاخ استانداری به صف شده اند تا یادآور سالهای پر فراز و نشیب گذشته باشند.
رحمت الله مقدم مراغه ای
رحمت الله مقدم مراغه اى از اسلاف خانواده ای بود که از صدر مشروطیت به جاه و مقامى رسیده بودند و آجودان باشها و حکمرانان و امراى لشکرى از این خانواده برخاسته بود. نامبرده از تاریخ ششم اسفند سال ۵۷ با حکم احمد صدر حاج سید جوادى وزیر کشور وقت به سمت استاندارى آذربایجان شرقى منصوب شد.
در زمان او تبریز در آتش مبارزات و کشمکشها، قیامها و اعتصابات شعله مى کشید و به هر بهانه کوچک گروهى علم به دست در خیابانها با شعارهاى گوناگون راهپیمایى مى کردند.
وی در جلسات مکرر و در برنامه هاى تلویزیونى براى آرام ساختن مردم و ایجاد آرامش و امنیت تلاش مى ورزید ولی طغیان مردم و تلاطم امواج این دریاى خروشان فراتر از آن بود که او بتواند به آن فائق آید و لاجرم در نوزدهم خرداد سال ۵۸ استعفا کرد.
نکته جالب توجه اینکه از بین استانداران بعد از انقلاب اسلامی، عکس رحمت الله مقدم مراغه ای در تالار بزرگ کاخ استانداری آذربایجان شرقی نصب نشده که دلیل آن فعالیتها و مواضع مغایر با اهداف نظام توسط وی بوده است.
نورالدین وحید غروی
به دنبال استعفای مقدم مراغه ای در تاریخ بیست و ششم خرداد سال ۵۸ نورالدین وحید غروى با حکم احمد صدر حاج سیدجوادى وزیر کشور وقت به سمت استاندارى آذربایجان شرقى منصوب شد.
در زمان استاندارى او تبریز وضع آشفته اى داشت؛ سازمانهاى دولتى و خود استاندارى در آن چنان وضعیت و ثبات و نظامى نبودند. در زمان غروى تلویزیون به دست عده اى که بعدا به اعدام محکوم شدند براى مدتى کوتاه تسخیر شد.
در زمان غروى براى تهیه آذوقه مردم با ترکیه قرارداد بسته شد و جاده ترانزیت به حمل گوشت موادغذایى، نفت و… اختصاص یافت. کمبود سوخت زمستانى در آن سال مزید به علت شده بود و مردم در پمپ بنزینها سر مى شکستند.
انتخابات اولین دوره مجلس شوراى اسلامى در زمان استاندارى غروى برگزار شد و در تاریخ بیست و نهم مهر سال ۵۹ استعفا کرد و استعفاى او از طرف مهدوى کنى وزیر وقت کشور پذیرفته شد.
دکتر محمدعلی نژاد سارخانی
نامبرده که سابقه فرمانداری تبریز و نمایندگی مردم تبریز در دوره اول انتخابات مجلس را داشت از تاریخ بیست و نهم مهر ۵۹ با ابلاغ مهدوى کنى وزیر وقت کشور به سمت استاندارى آذربایجان شرقى منصوب شد.
علی نژاد سارخانی در تاریخ سوم خرداد سال ۶۰ استعفا کرد و از سمت استاندارى کنار رفت ولی در دوره چهارم انتخابات مجلس با راى قابل توجه به مجلس راه یافت.
مهندس حسین طاهری
مهندس حسین طاهرى قبل از انتصاب به سمت استاندارى عضو کادر علمى دانشگاه علم و صنعت ایران بود و قبل از انقلاب به استاندارى آذربایجان شرقى سمت استاندارى آذربایجان غربى را به عهده داشت.
نامبرده در تاریخ چهارم اردیبهشت سال ۶۰ از طرف مهدوى کنى وزیر وقت کشور به سمت استاندارى آذربایجان شرقى منصوب شد.
مهندس طاهری در تاریخ نوزدهم دی سال ۶۲ از سمت استاندارى آذربایجان شرقی استعفا کرد و از همین تاریخ به سمت استاندار تهران منصوب شد.
مهندس امیر عابدینی
در تاریخ نوزدهم بهمن سال ۶۲ با حکم ناطق نورى وزیر وقت کشور از استاندارى لرستان خداحافظی و به استاندارى آذربایجان شرقى منصوب شد.
عابدینی در تاریخ بیست و دوم اردیبهشت سال ۶۶ هنگام آغاز سومین دوره مجلس شوراى اسلامى استعفا کرد و از آذربایجان شرقی رفت. او بیشترین مدت زمان استانداری در آذربایجان شرقی را تجربه کرد و بعدها مدیرعامل پرسپولیس و عضو هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال و مدیرعامل داماش گیلان شد.
از راست: عابدینی، طاهری، سارخانی، غروی
مهندس اکبر پرهیزکار
اکبر پرهیزکار در تاریخ سوم آذر ۶۶ از طرف سیدعلى اکبر محتشمى وزیر وقت کشور به سمت استاندارى آذربایجان شرقى منصوب و مشغول بکار شد.
خدمات مهندس پرهیزکار به عنوان استاندار در تاریخ هشتم مرداد سال ۷۱ خاتمه پذیرفت و به سمت رئیس امور شهرداریهاى کشور عازم تهران شد.
مهندس علی عبدالعلی‌زاده
متولد ۱۳۳۵ در شهرستان ارومیه، به مدت ۵ سال استانداری آذربایجان شرقی را عهده دار بوده است. وی دوران دبیرستان خود را در دبیرستان فردوسی ارومیه (چمران امروزی) با نمرات ممتاز گذراند و وارد دانشگاه تبریز در رشتهٔ مهندسی راه و ساختمان شد. او دارای مدرک تحصیلی دکتری است. عبدالعی زاده از فعالان انقلاب اسلامی ایران بود و بعد از انقلاب، معاونت شهردار وقت ارومیه (شهید باکری) را بر عهده گرفت. وی سپس به مدت دو دوره نمایندهٔ مردم ارومیه در مجلس شورای اسلامی بود. بعد از آن وی در زمان ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی به مدت ۵ سال استانداری آذربایجان شرقی را عهده دار شد. عملکرد وی در استانداری آذربایجان شرقی باعث شد تا با روی کار آمدن دولت هفتم، به سمت وزیر مسکن و شهرسازی انتخاب شود. وی در دولت هشتم نیز وزیر مسکن و شهرسازی بود.
یحیی محمدزاده
یحیی محمدزاده در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ از سوی هیات وزیران به عنوان استاندار آذربایجان شرقی انتخاب شد و به مدت چهار سال یعنی تا سال ۱۳۸۰ این سمت را بر عهده داشت.
محمدعلی سبحان اللهی
سبحان اللهی دارای مدرک دکترای مهندسی صنایع، به مدت ۴ سال استانداری آذربایجان شرقی را بر عهده داشته است. وی سوابق اجرایی و مدیریتی متعددی از دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی داشته است. سبحان الهی از سال ۱۳۵۷ به مدت دو سال نمایندگی حضرت امام در جهاد سازندگی استان آذربایجان شرقی را عهده دار بود و پس از آن در ۴ دوره اول مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده مردم تبریز در مجلس حضور داشت. وی که موسس انجمن بهره وری ایران است، از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰ در سمت های مختلفی از جمله ریاست مــوسسه تحقیقات و آموزش مدیریت وابسته به وزارت نیرو، معاونت پارلمانی و حقوقی وزارت علوم،تحقیقات و فناوری، معاونت پارلمانی و امور استانها در سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و ریاست هیات مدیره سازمان ملی بهره وری کشور را بر عهده داشته است. سبحان الهی در سال ۱۳۸۰ به عنوان استاندار آذربایجان شرقی منصوب شد و تا سال ۱۳۸۴ این سمت را در اختیار داشت.
محمد کاظم معمارزاده
اطلاعات مربوط به استاندار سابق مورد نظر در دسترس نیست! نه اینکه وی شخصی امنیتی باشد.. نه! اما از همان ابتدا هم علاقه ای به بیان سرگذشت اش نداشت؛ بخصوص جایی که در یک کنفرانس مطبوعاتی از وی در خصوص مدرک تحصیلی اش سئوال شد و او با ناراحتی از پاسخ به آن طفره رفت.
گفته می شد که فوق دیپلم ماشین ابزار دارد؛ موضوعی که نه تائید شد نه تکذیب.
احمد علیرضا بیگی
بی شک او جزو رسانه ای ترین استانداران آذربایجان شرقی است که هنوز هم در کسوت نمایندگی مجلس خبرساز می شود.
احمد علیرضابیگی متولد سال ۱۳۴۲ در ارومیه، دوران تحصیل را در زادگاه خود گذراند. از سال ۱۳۵۹ و به دنبال تشکیل کمیته‌های انقلاب اسلامی، وارد فعالیت در این کمیته‌ها شد و در سال ۱۳۶۰، در حالی که تنها ۱۸ سال داشت، فرماندهی کمیته شاهین‌دژ را عهده‌دار شد. در سال ۱۳۷۰ و پس از تشکیل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، وی به عنوان اولین فرمانده انتظامی استان جدید اردبیل منصوب و مشغول به خدمت شد. فرماندهی انتظامی استان آذربایجان شرقی و ریاست پلیس راهنمایی و رانندگی کشور از سوابق و مسئولیت‌های بعدی علیرضابیگی می‌باشد. وی همچنین فرماندهی انتظامی استان‌های اصفهان و فارس و سمت مشاور وزیر کشور در دولت نهم را عهده‌دار بوده است. علیرضابیگی در شهریور سال ۱۳۸۷ به عنوان یازدهمین استاندار آذربایجان شرقی در عصر نظام جمهوری اسلامی ایران منصوب و فعالیت خود را در این سمت آغاز کرد. مدیریت حادثه تلخ زلزله مرداد سال ۱۳۹۱ در شهرستان‌های اهر، هریس و ورزقان از جمله مهم‌ترین تجارب وی در مسئولیت استانداری آذربایجان شرقی است.
اسماعیل جبارزاده
اسماعیل جبارزاده در سال ۱۳۳۹ در شهرستان خوی از توابع آذربایجان غربی به دنیا آمد و پس از طی دوران تحصیل در این شهر، با عضویت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مدتی را در جبهه های جنگ، به دفاع از آب و خاک و کیان این کشور پرداخت و در این دوران، مسؤول بهداری لشکر همیشه سرافراز عاشورا بود.
جبارزاده بعد از پایان جنگ در رشته دکترای علوم آزمایشگاهی از دانشگاه تبریز فارغ التحصیل شد و به طور همزمان در سال ۱۳۷۸به عضویت هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و هیأت علمی انستیتو پاستور ایران درآمد. وی در سال ۱۳۷۱ به عنوان کاندیدای نمایندگی مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه تبریز، آذرشهر و اسکو ثبت‌نام کرد و با رأی مردم این حوزه، به مجلس چهارم راه یافت. مسؤولیتی که تا سه دوره دیگر هم تداوم یافت و بدین ترتیب جبارزاده جزو معدود نمایندگانی شد که توانسته‌اند چهار دوره پیاپی در مجلس شورای اسلامی حضور داشته باشند.
وی در چهار دوره نمایندگی خود در مجلس شورای اسلامی، عضویت در هیأت رئیسه مجلس، کمیسیون دفاع و برنامه و بودجه و کمیته برنامه و بودجه مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی را نیز تجربه کرد.
عضویت در کمیته اقتصادی، برنامه و بودجه مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست بیمارستان شهید محلاتی تبریز، عضویت در هیأت علمی دانشگاه تبریز و تاسیس و ریاست موسسه آموزش عالی ربع رشیدی از دیگر سوابق جبارزاده می‌باشد. وی در هشتم آبان سال ۱۳۹۲ با پیشنهاد وزیر کشور و موافقت هیأت وزیران، از سوی دولت دکتر روحانی به عنوان دوازدهمین استاندار آذربایجان شرقی در عصر نظام جمهوری اسلامی انتخاب و منصوب شد.
تدوین سند تدبیر توسعه استان، انتخاب آذربایجان شرقی به عنوان استان الگوی اقتصاد مقاومتی، انتخاب تبریز به عنوان شهر جهانی فرش دستباف و پایتخت گردشگری جهان اسلام، کسب عنوان استان بدون معتاد متجاهر و ارتقای شاخص‌های امنیتی استان از جمله دستاوردهای دوره مسئولیت جبارزاده در استانداری است.
اسماعیل جبارزاده در شهریور ماه سال ۱۳۹۶ به عنوان معاون سیاسی وزیر کشور منصوب شد.
از راست: مجید خدابخش، احمد علیرضابیگی، اسماعیل جبارزاده
مجید خدابخش
مجید خدابخش، متولد ۱۳۳۵ در اردبیل و دارای مدرک کارشناسی ارشد مهندسی برق و الکترونیک و مدرک دکترای مدیریت دولتی است. او در دوران مبارزات انقلاب اسلامی، در جمع انقلابیون اردبیل به فعالیت پرداخته و پس از پیروزی انقلاب نیز برای مدتی عضو افتخاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اردبیل بود.
خدابخش از سال ۱۳۶۰ به مدت چهار سال مسئولیت مخابرات اردبیل و آذربایجان شرقی را بر عهده داشت و سپس به استانداری آذربایجان غربی رفت و به مدت ۵ سال در سمت‌های معاونت برنامه‌ریزی و معاونت عمرانی این استانداری مشغول به خدمت شد.
معاونت عمرانی استانداری آذربایجان شرقی مسئولیت بعدی او بود که از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۶ ادامه داشت. او همچنین به مدت سه سال معاون سیاسی استاندار آذربایجان شرقی و مدتی نیز سرپرست این استانداری شد.
خدابخش سپس برای ادامه تحصیل به تهران رفت و ضمن تحصیل در مقطع دکترای مدیریت دولتی، با نهادهای اقتصادی و صنعتی مختلفی همچون مجتمع آلومینیوم المهدی، موتورسازان تراکتورسازی، ماشین‌سازی تبریز، صنایع تجهیزات نفت و ایران پویا همکاری کرد.
خدابخش از سال ۱۳۹۲ و با روی کار آمدن دولت دکتر حسن روحانی، به عنوان استاندار اردبیل انتخاب شد و در دوم مهر ماه سال ۱۳۹۶ با تصویب هیأت وزیران، به عنوان سیزدهمین استاندار آذربایجان شرقی در عصر نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران معرفی گردید.
***
چهره ای مقتدر و خندان در مراسم معارفه و قیافه ای افتاده و مغموم در آیین تودیع، تصویری تکراری از مسئولانی است که روزی بر مسند شخص اول اجرایی استانداری تکیه کرده و پس از چندصباحی جای خود را به دیگری می دهند.
و در این میان، “تاریخ” بهترین قاضی در خصوص عملکرد مسئولان خواهد بود.
خوشحا به حال آنان که هم خدا و هم خلق خدا از عملکرد وی راضی باشند.
