جمعه, ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ / ۰۳:۲۶:۳۶
من حالا من با چه امیدی پله های ترقی را طی کنم؟ دلمان به همین آن سوی نرده ها و فضای ویژه معنوی اش خوش بود که شما آن را جمع کردید…
آذر صبح/ آقای آل هاشم! اجازه دهید صمیمانه با همین عنوان خطابتان کنم. شنیدم و در خبر ۲۰:۳۰ دیدم که نرده های جدا کننده مردم و مسوولین را در نماز جمعه تبریز برداشتید. یادم هست چند سال پیش یکی از مدیران پایتخت از من پرسید: مدیران کل و ارشد در استانها انگار بیا و کیایشان بیش از نیاز است؟ چیزی نگفتم. حالا هم نمی گویم. اما این کار شما نشان داد آن پایتخت نشین پر بیراه نپرسیده بود.
آقای آل هاشم عزیز! شما دارید کارهای خوبی می کنید. جبروت کاذب مسوولیت را می شکنید. امیدوارم با گذر زمان مجبور نشوید دستور دهید نرده بگذارند.
مشی و منشتان حرف ندارد. می شود راحت کنار اسمتان صفت محبوب را نوشت و احساس دروغگویی و چاپلوسی نکرد. البته می دانم که شما دارید زندگیتان را می کنید و ما ندید بدید بازی در آورده ایم، اما به ما حق دهید. گورممیشوخ کی حاج آاا.
اما یک گلایه! این حقیر تازه مدیر شده ایم. گورممیشدوخ کی حاج آاا. خوابش را می دیدم که روزی مدیر کل و شاید هم استاندار می شوم و راننده ام مرا تا دم در گیت بازرسی می آورد و از آن در کوچک بغلی می روم داخل و کتم را در می آورم و سر پایی قولنجی می شکنم و خسته گی مسوولیت را از تن در می کنم و در وضوخانه اختصاصی وضو می سازم و با چهره ای معنوی و در حالی که آب وضو را از محاسنم می گیرم، می آیم در ردیف اول می نشینم به استماع خطبتین و در حالت تفکر مطالب فقط مذهبی تلگرامم را چک می کنم و مستقیم و بلافاصله به امام الحاضر جمعه ام اقتدا می کنم و فرشته های ویژه مسوولین که چهار بال و موهای بلوند و صورت نورانی دارند، نمازم را بالا می برند و مهر قبول است را در کادری با تذهیب طلایی و سرمه ای با زمینه کرم بر نمازم می زنند و مشعوف و شادمان می شوم نزد خدا و خلقش.
حالا من با چه امیدی پله های ترقی را طی کنم؟ صدا و سیما که پول ندارد. تازه هزار میلیارد از بودجه اش را هم قرار است آقای رییس جمهور ندهند. دلمان به همین آن سوی نرده ها و فضای ویژه معنوی اش خوش بود که شما آن را جمع کردید. نوبت به اولیاء چو رسید آسمان تپید.
اما آقای آل هاشم! از شوخی گذشته کم کم داشت یادمان می رفت که مسوولیت، شیفتگی برای برای خدمت است نه تشنگی برای قدرت. بورژوازی داشت این شهر را می بلعید که تا اینجا خوب به دادش رسیده اید. خدا خیرتان دهد. تبریز، مهد سیاست و فرهنگ است. تبریز را دریابید سید شریف. یا حق.
مهدی نعلبندی / دارالولایه تبریز/ بهمن ۹۶
