نقد فیلم ” جشن دلتنگی”

بزرگنمایی تصویر

به گزارش آذر صبح، سالار ابراهیمی: فیلم در ژانر عاشقانه و درام ساخته شده است. پانته آ پناهی ها و پوریا آذربایجانی بعد از فیلم «اروند» دومین همکاری خود را در فیلم «جشن دلتنگی» تجربه کردند.

از بازیگران فیلم می توان به بابک حمیدیان، مینا ساداتی، محسن کیایی، بهنام تشکر، پانته آ پناهی‌ها، ساغر قناعت، امید روحانی و… اشاره کرد .

فیلم «جشن دلتنگی» از آن‌جا که به طور تمام قد از ماهیت انتقادی خود نسبت به پدیده‌ی ابزارهای اجتماعی و ارتباطی دفاع می‌کند، یک اثر بحث برانگیز قلمداد خواهد شد. لحن فیلم به طور خاص تاکید دارد که ما همه در دریای بی‌کران تحولات تکنولوژیک دست و پا می‌زنیم و در حال غرق شدن هستیم.

این فیلم روایتگر چند داستانی است که خانواده ها و شخصیت های این داستان همگی درگیر فضای مجازی و بحران هویت می شوند و معضلات و مشکلاتی که این فضا برای مردم ایجاد کرده را بازگو می کند.

مردی که همسرش فقط برای عکس انداختن و منتشر کردن آن در اینستاگرام ، غذا درست می کند، پسری که دنبال کننده ی میلیونی در اینستا دارد و به دنبال پول جمع کردن و رفتن به کشور ایتالیاست، زنی که به خاطر اینکه مردم عکسهای بارداری و نوزاد خود را در اینستاگرام  منتشر می کنند، تصمیم گرفته باردار شود و این قضیه باعث بروز مشکلاتی در زندگی زناشویی وی شده است.

این داستانها و داستانک های دیگری که در فیلم هست، معضلات جامعه را به تصویر می کشد ولی فیلمساز راهکاری نمی دهد و کور سوی امیدی در فیلم نمایان نیست.

بحران هویت مسئله مهمی در جامعه ما هست و باید به این قضیه توجه گردد ولی بهتر بود این قضیه در حاشیه فیلم مطرح می شد نه به عنوان سوژه اصلی فیلم و اینکه داستانهای زیادی در فیلم روایت می شوند که لزوما نیاز نبود.

فیلمساز می توانست با کاراکترهای کمتری دغدغه ی خود را مطرح کند و این زیاد بودن کاراکترها و داستانها باعث گیج شدن مخاطب می شود.

از نقاط قوت فیلم بازی بازیگران آن مثل بابک حمیدیان و محسن کیایی است. نباید فراموش کرد که محسن کیایی یکی از بازیگران همیشه خوب سینمای ایران است و در همه‌ی نقش‌هایی که ایفا کرده کوشیده تصویر قابل درک و قابل قبولی از شخصیت ارائه می دهد.

نقشی که وی در این فیلم بازی می‌کند هم به اجرای خوبی رسیده و به قدر کافی، برای این فیلم در این سطح یک بازی درخشان محسوب می‌شود. ولی به نظر کیایی کم کم دچار تکرار می شود و باید از این به بعد در انتخاب نقشها دقت بیشتری به خرج بدهد بعید است کیایی برای این فیلم و این نقش نامزد دریافت جایزه شود، اما اگر این اتفاق بیفتد هم شگفتی آن‌چنانی رخ نداده است.

فیلم احتمالا آن‌قدر رضایت مخاطب و هیئت داوران جشنواره را جلب نخواهد کرد که بتواند در بخش‌های مختلف در میان نامزدها دیده شود. با این حال یکی از فیلم‌هایی است که تماشای آن، تصمیم کاملا غلطی نیست.