یکشنبه, ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ / ۱۸:۴۸:۵۱
تغییراقلیم دانشمندان را واداشته تا از روش جدیدی برای مقابله با انتشار گازهای گلخانه‌ای استفاده کنند.
به گزارش آذر صبح؛ به جز چند لوله نامنظم، پمپ، مخزن، رئاکتور، دودکش و مجرا هیچ چیز دیدنی در منطقه صنعتی بیرون شهرستان اسکوامیش در غرب کانادا وجود ندارد، اما این وسایل شاید بتوانند حرکت دنیا به سمت تغییراقلیم را متوقف کنند و از جایگزینی برای سوخت‌های مرسوم پیدا کنند.
این اتفاق می‌تواند کاری کند دیوید کیف، فیزیکدان سوپراستار دانشگاه هاروارد، بیل گیتس موسس و نورمان مورای ادواردز تاجر ماسه‌های نفتی، بیش از چیزی که تاکنون رویایش را داشتند پول دربیاورند.
ایده بزرگ اما ساده است: خارج کردن کربن از اقتصاد جهان، با جذب گاز دی‌اکسید کربن مستقیم از هوا توسط فن‌های بزرگ و ماده شیمایی اختراعی. برنامه بعدی این افراد هم تبدیل این گاز به کربن خالص و بنزین مصنوعی است تا سوخت کشتی‌ها، هواپیما‌ها و کامیون‌های جهان تامین شود.
هدف این پروژه این است که جذب مستقیم هوا، الکترولیز کردن آب و تلفیق سوخت‌ها سوخت‌های هیدروکربن مایعی با قیمتی کمی بیشتر از سوخت‌های فسیلی در مقیاس جهانی تولید شود. این منجر به ایجاد انقلابی در صنعت جهانی حمل و نقل می‌شود، صنعتی که یک سوم سوخت‌های فسیلی منتشر شده در جهان را تولید می‌کند.
شاید هر کدام از این فناوری‌ها به تنهایی چیز جدیدی نباشند، ولی تلفیقی از اینها در معیار صنعتی پیشگامانه خواهد بود. این پروژه برای شرکت مهندسی کربن است، شرگتی گه در سال ۲۰۰۹ توسط کیت با پول‌هایی مورای و گیتس ساخته شود و هر روز چیزی حدود ۱ تن کربن خالص جذب می‌کند و آن را به هوا برمی‌گرداند.
اما اکنون، شرکت مهندسی کربن الان از مرحله‌ای دیگر عبور کرده است و قصد دارد با استفاده از هیدروژن جذب شده از آب، الکتریستیه و دی‌اکسید کربن هوا به شکل مستقیم مخلوطی از بنزین و دیزل تولید کند، نام این فرایند «از هوا به سوخت» است.
جئوف هولمز، یکی از مسئولین این شرکت در این رابطه می‌گوید: «از هوا به سوخت فناوری است که می‌تواند وضعیت را تغییر دهد، تاکنون مقیاس کمی از سوخت مصنوعی از دی‌اکسید کربن و هیدروژن گرفته شده است اما در اولن نقشه آزمایشی تبدیل هوا به سوخت قرار است از تجهیزات به شکل گسترده‌ای استفاده شود و این افزایش استقرار پروژه کمک می‌کند.
مرحله بعدی این پروژه افزایش بودجه و تجاری کردن فرایند با استفاده از برق کم کربن است. هولمز در این رابطه گفت: «از هوا به سوخت.» آینده است، چون یک صدم سوخت‌های زیستی آب و زمین لازم دارد و در هرجایی می‌تواند ساخته شود، اما برای اینکه این پروژه کار کند، باید هزنیه‌های نفت اندکی کمتر شود و این نیازمند این است که کشورها از مالیات کربن استفاده کنند.
در همین حال ۷هزار کیومتر دورتر، در بریتانیا به مرکز تحقیقاتی دریافت و نگه‌داشتن کربن بریتانیا هم به دنبال چیز مشابهی است، آنها دارند راه‌های مختلفی برای تولید انتشار منفی هستند، این دفتر تنها باقی مانده از دفر دریافت و انبار کربن در بریتانیا است که تا سال ۲۰۱۵ دیوید کامرون از آن به شدت حفاظت کرد.
این مرکز تحقیقاتی توسط دانشگاه شفیلد با ۲.۷ میلیون دلار از پول دولت اداره می‌شود و به دنبال بهترین راه برای دریافت دی‌اکسید کربن موجود در هوا است، چیزی که به آن انتشار منفی می‌گویند. به گفته‌ی گیبینز محقق اصلی این پروژه انتشار منفی برای اینکه بریتانیا در زمینه انتشار گارهای گلخانه‌ای به هدف خود برستد حیاتی است.
در واقع مدت‌ها است که جهان به دنبال راهی برای مقابله با تغییراقلیم است و برای این موضوع کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کافی نیست و باید میزان انتشار منفی شود. یعنی باید کربن جذب شده بیش از میزان منتشر شده باشد، با این وجود تعداد کمی از اینگونه مراکز در دنیا وجود دارد که انتشار منفی تولید کند.
البته این پروژه‌ها منتقدانی هم دارد، اندرسون محقق تغییراقلیم در نروژ معتقد است که این فناوری‌ها هنوز عملیاتی نشده اند و روشی هوشمندانه‌تر از کاهش انتشار سوخت‌های فسیلی نیست.
در مقاله‌ای که به تازگی در مجله ساینس منتشر شده دو دانشمند اقلیمی گفتند که مخالف این فناورزی‌ها نیستند اما باید فرض کرد که چنین اتفاقی نمی‌افتد.
منبع: گاردین