دوشنبه, ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ / ۰۵:۱۸:۰۷
دعوت به تیم ملی فوتبال بانوان بزرگسال کشور بهانه ای بود که سراغ پدیده فوتبال بانوان استان برویم.
به گزارش آذر صبح، اسما نظری، فوتبالیست جوان فوتبال استان در ۱۸ سالگی به تیم ملی فوتبال بزرگسالان ایران دعوت شد که این یک اتفاق بسیار بزرگ برای وی به شمار می رود. نظری که سابقه دو سال کاپیتانی تیم ملی فوتبال زیر ۱۹ سال و حضور در تیم استقلال تهران را در کارنامه دارد به بهانه اولین حضورش در تیم ملی فوتبال بزرگسالان میهمان ما شد تا از روزهایی برایمان صحبت کند که نتیجه شان کسب این موفقیت بزرگ در ۲۰ سالگی بود:
ابتدا خودت را برایمان خوانندگان مان معرفی کنید.
اسما نظری پاکدل هستم و ۶ سال است که به طور مداوم در تیم ملی حضور دارم.
از کی با فوتبال آشنا شدی و چند سال است که این رشته را به صورت حرفه ای دنبال می کنی؟
من در خانوده ای فوتبالی به دنیا آمدم و تقریبا۱۱ سال است که فوتبال را به صورت حرفه ای دنبال می کنم. البته اگر بخواهم از آشنایی ام با فوتبال صحبت کنم باید بگویم که از همان دوران کودکی و از زمانی که خودم را شناختم فوتبال را در کنارم دیده ام. ضمن اینکه حضور در مدرسه فوتبال دبیری تبریز در سن هفت سالگی اولین حضور من در یک باشگاه حرفه ای بود.
بزرگترین حامی ات در این راه چه کسی بود؟
پدرم بزرگترین حامی من در این راه است و از همین جا می گویم که تا آخر دوران فوتبالی ام پدرم اولین و آخرین مربی ام خواهد بود چرا که اگر کمک ها و انگیزه های او نبود من هیچ وقت به این سطح از فوتبال نمی رسیدم.
با توجه به این صحبت ها به نظر می رسد که از همان ابتدا فوتبال را با جدیت آغاز کردی.
البته در دوران کودکی فوتبال برای من حالت تفریحی داشت ولی رفته رفته جدی شد.
برای اولین بار در چه سنی به تیم ملی دعوت شدی؟
حضور در تیم ملی زیر ۱۳ سال اولین تجربه ملی من بود.
شهر تبریز متاسفانه از نظر باشگاهی فعالیتی در فوتبال بانوان ندارد، با این مشکل چگونه کنار آمده ای؟
متاسفانه این شرایط بسیار سخت است و کار را نه تنها برای من بلکه برای تمامی بانوان فوتبالیست دشوار کرده است. من به دلیل این موضوع در عضویت تیم آذرخش تهران قرار دارم ولی در مواقع خاص مثل این برهه که مصدوم هستم مجبورم به همراه پدرم و به صورت انفرادی تمرین کنم تا آمادگی خود را حفظ نمایم.
تمرینات انفرادی با پدرم، شرایط سخت و اسیب دیدگی زیاد، امیدوارم مسئولان فکری به حال این مشکل بکنند
دعوت شدنت به تیم ملی فوتبال بزرگسالان اتفاق بسیار بزرگی بود از این اتفاق برایمان صحبت کن و بگو که چه احساسی داشتی زمانی که این خبر را شنیدی؟
مسلما خیلی خوشحال هستم چرا که آرزوی هر بازیکنی است که در تیم ملی کشورش بازی کند آن هم تیم بزرگسالان. زمانی که این خبر را شنیدم خوشحالی غیر قابل وصفی داشتم چرا که توانستم به بزرگترین هدف خود در عرصه ملی برسم.
پیش از این در چه رده های سنی ملی حضور داشته ای؟
۶ سال در تیم زیر ۱۳ سال، دو سال در تیم زیر ۱۶ سال و دو سال در تیم زیر ۱۹ سال حضور داشته ام.
حضور در تیم ملی بزرگسالان در این سن برای تو یک اتفاق خوب است، آیا از نظر سنی کوچکترین بازیکن تیم تو هستی؟
بی شک این اتفاق بسیار خوشحال کننده است چرا که بهترین های فوتبال ایران در این تیم هستند و من فعلا کم سن ترین آنها هستم.
در این مدت در چه رویدادهای بین المللی حضور داشته و چه افتخاراتی کسب کرده ای؟
دو دوره در مسابقات سوچی روسیه حضور داشتم، یک دوره در تورنمنت بین المللی ایتالیا تیم ملی را همراهی کردم. در سریلانکا با تیم ملی زیر ۱۳ سال حضور داشتم، دو سال در مسابقات آسیایی چین بودم و یک بار هم در مسابقات مقدماتی آسیا ویتنام تیم ملی را همراهی کردم که متاسفانه نتوانستیم به مسابقات نهایی صعود کنیم. در مورد افتخاراتم هم می توانم به قهرمانی غرب آسیا و صعود به مسابقات قهرمانی آسیا، نایب قهرمانی زیر ۱۳ سال، قهرمانی زیر ۱۳ سال جام کافا ازبکستان اشاره کنم.
چندی پیش شاهد لژیونر شدن بانوان والیبالیست کشورمان بودیم، آیا این شرایط تا کنون برای تو فراهم شده است؟
من تا کنون از سه کشور خارجی پیشنهاد داشتم ولی به دلیل درس و خانواده آنها را رد کردم.
از کدام کشورها پیشنهاد داشتی؟
آذربایجان، ترکیه و آلمان
آیا این پیشنهاد در عرصه باشگاهی بود یا در بین شان پیشنهاد برای تغییر تابعیت هم بود؟
برای تغییر ملیت از کشور جمهوری آذربایجان پیشنهاد داشتم ولی شرایط خانوادگی و علاقه به بازی در کشورم ایران باعث شد تا پاسخم به این پیشنهاد منفی باشد. دو پیشنهاد دیگر از ترکیه و آلمان باشگاهی بودند.
از درس و دانشگاه و مدرسه و سختی هایش برایمان صحبت کن!|
در حال حاضر ترم سه کارشناسی تربیت بدنی هستم و به نسبت دوران دبیرستان شرایطم بهتر است. در دوران دبیرستان شرایط خیلی سخت بود اما در دانشگاه حمایت خوبی داشتیم که جا دارد از مدیرگروه مان که در این مدت خیلی کمکم کردند تشکر کنم.
از مربیانی که برایت تا کنون زحمات زیادی کشیده اند نمی خواهی تشکر کنی؟!
چرا که نه! در این سال ها مربیان زیادی داشتم که واقعا نمی توانم منکر زحمات هیچکدام از آنها باشم و سخت است که به نام ها اشاره کنم چرا که همه برایم عزیز و استاد هستند. در این بین اما از خانم ها علیزاده، آروینی و امیر شقاقی که بهترین مربی ایران هستند و من فوتبالم را مدیون آنها هستم تشکر ویژه ای دارم.
و اما حرف پایانی…
از تمامی حامی هایم متشکرم و امیدوارم که بتوانم با درخشش در میادین مختلف جواب زحماتشان را به خوبی بدهم. فقط از مسئولان فوتبال تبریز می خواهم به فکر فوتبال بانون هم باشند. بانوان مستعد زیادی در استان فعالیت می کنند اما نبود تیم باشگاهی و عدم حمایت کافی باعث شده تا بسیاری از آنها دلسرد شده و دست از تلاش بردارند.
