شده است؟‌

برای مردی جوان که تنها شش سال تجربه اداره امور کشورش را داشته است و به طور گسترده‌ای از زمان قدرت گرفتن مورد تمسخر واقع شده این موضوع کمی نیست. برای ترامپ فوریتی به منظور برگزاری جلسه قریب الوقوع وجود ندارد. او به رهبر کره شمالی در سخنرانی لقب «بچه مدرسه‌ای» را داده بود.

به گزارش آذر صبح به نقل از آفتاب نیوز، «دونالد ترامپ» رییس جمهوری امریکا پس از یک سال لفاظی علیه «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی و طرح اتهامات شخصی علیه او حاضر به نشستن پای میز مذاکره شده است.

روز پنجشنبه گذشته، ترامپ دعوت‌نامه‌ای را از «کیم» توسط دو تن از مقام‌های ارشد کره جنوبی دریافت کرده و اوایل هفته جاری اعلام کرد که این دعوت را پذیرفته است. مقام‌های ارشد گفته‌اند اگر این دیدار قطعی شود مکان آن احتمالا در ماه مه تعیین خواهد شد؛ مکانی برای دیداری بی‌سابقه. کیم کاری را خواهد کرد که نه پدر و نه پدربزرگ‌اش انجام ندادند: دعوت موفقیت‌آمیز از یک رییس جمهوری ایالات متحده امریکا برای ملاقات. به دلیل پذیرش دعوت از سوی ترامپ این موضوع به نفع اعتبار شخصی «کیم» خواهد بود که اکنون کشورش منزوی شده است.

نشریه «نیوزویک» در این‌باره می‌نویسد: «برای مردی جوان که تنها شش سال تجربه اداره امور کشورش را داشته است و به طور گسترده‌ای از زمان قدرت گرفتن مورد تمسخر واقع شده این موضوع کمی نیست. برای ترامپ فوریتی به منظور برگزاری جلسه قریب الوقوع وجود ندارد. او به رهبر کره شمالی در سخنرانی لقب «بچه مدرسه‌ای» را داده بود. با این حال دولت او همواره اعلام کرده که اگر شرایط درست باشد به طور مستقیم با کره شمالی صحبت خواهد کرد. منظور دولت امریکا از شرایط درست غیرهسته‌ای شدن کره شمالی است. برای چندین ماه «کیم» تاکید می‌کرد که هرگز حاضر به مذاکره بر سر برنامه هسته‌ای و تسلیحاتی خود نخواهد شد. او کماکان موشک‌هایش را آزمایش کرد. اما ناگهان از آمادگی برای دیدار با ترامپ گفت. اطرافیان رییس‌جمهوری امریکا گفتند که این نتیجه موفقیت سیاست حداکثر فشار و افزایش تحریم‌های اقتصادی و تهدیدات عملی نظامی بوده است.

شاید این استدلال درست باشد با این حال، گزارش‌هایی مبنی بر کاهش تجارت میان کره شمالی و چین منتشر شده‌اند. تجارت با چین برای پیونگ یانگ بسیار مهمتر از فشارهای امریکاست چرا که چینی‌ها شریک اصلی اقتصادی آن کشور محسوب می‌شوند. در نهایت این که دانستن دلیل اصلی تمایل رهبر کره شمالی به تمایل برای مذاکره با رییس جمهوری امریکا غیر ممکن است چرا که آن کشور بسته‌ترین کشور بر روی سیاره زمین است و شناسایی اهداف آن سخت است».

نیوزویک در ادامه می‌نویسد: «دو بار پیش از این در گذشته کره شمالی به طور موقت مذاکره کرد اما در نهایت مذاکرات را رها کرد. در سال ۱۹۹۴ میلادی زمانی که بیل کلینتون در کاخ سفید سفید بود چارچوب مورد توافقی میان کره شمالی و آمریکا مورد تایید قرار گرفت که طبق آن قرار شد کره شمالی دست از برنامه هسته‌ای خود بردارد. چند سال پس از آن نیز در دوران ریاست جمهوری جورج دابلیو بوش، پیونگ یانگ در مجموعه‌ای طولانی از مذاکرات معروف به مذاکرات شش‌جانبه شرکت کرد. در نهایت کره شمالی توافقنامه‌ای را برای پایان دادن به فعالیت‌های هسته‌ای‌اش امضا کرد اما نهایتا و در عمل توافق را نادیده گرفت. در نتیجه، طبیعی است که در حال حاضر امریکا نسبت به این مذاکرات و نتیجه آن چندان خوش‌بین نباشند».

«نیوزویک» در ادامه این پرسش را مطرح می‌کند که آیا خطر بالقوه‌ای برای این نشست وجود دارد؟

این نشریه می‌نویسد: «این بستگی به تصمیم ترامپ دارد؛ این که با چه چیز موافقت خواهد کرد و چگونه از خود واکنش نشان خواهد داد. اهداف کلی کره شمالی تغییر نکرده است: آن کشور به دنبال یک معاهده صلح و عادی‌سازی روابط با واشنگتن و بازگشت به روند هسته‌ای‌زدایی‌شدن است. در مقابل می‌خواهد تمام نیروهای امریکایی از کره جنوبی خارج شوند. در طول کارزار انتخابات ریاست جمهوری، ترامپ اگرچه از روابط تجاری کره جنوبی با امریکا و نوع رویکرد کره جنوبی انتقاد کرد با این حال، با صدای بلند گفت که واشنگتن از سئول و امنیت آن دفاع خواهد کرد. پیونگ یانگ این موضع اقتصادی ترامپ را دوست دارد و نمی‌خواهد او رویکرد انزواگرایانه تجاری مدنظرش در مورد امریکا را کنار بگذارد.

«نیوزویک» در ادامه می‌نویسد: ««مون جائه این» رییس جمهوری کره جنوبی قرار است با کیم اواخر ماه آوریل پیش از دیدار کیم و ترامپ ملاقات کند. در این مسیر امریکا و کره جنوبی به طور آشکار نیازمند همکاری و کمک به یکدیگر در استراتژی مذاکراتی‌شان هستند. این همکاری باید مداوم باشد. در این میان، اچ آر مک مستر، جیمز متیس و رکس تیلرسون وزیر امور خارجه و مشاوران ارشد امنیت ملی ترامپ تاکید دارند که هیچ‌گونه بحثی درباره خارج کردن نیروهای امریکایی از کره جنوبی را نمی‌پذیرند مگر آن که کره شمالی تسلیحات هسته‌ای خود را نابود کند و این کار باید زیر نظر بازرسان بین المللی و با تایید آنان صورت گیرد».

این نشریه در پایان می‌نویسد: «آیا کیم با این موضوع موافقت خواهد کرد؟ بدیهی است که در این زمان ناظران مسائل سیاسی کره شمالی تردید بسیار دارند. بسیاری باور دارند که پیونگ یانگ برنامه هسته‌ای خود را به عنوان آخرین و اصلی‌ترین پوشش امنیتی برای حفظ بقای رژیم سیاسی آن کشور قلمداد می‌کند. سوال مهمتر ممکن است این باشد: ترامپ باید در صورت شکست مذاکرات چه واکنشی از خود نشان دهد؟ واقعیت آن است که خطر بزرگی وجود دارد که پس از شکست مذاکرات کاخ سفید به این نتیجه برسد که باید از شیوه‌های قاطعانه‌تر دیگری برای پایان دادن به برنامه هسته‌ای کره شمالی استفاده کرد. در اینجاست که مشاوران کلیدی ترامپ باید او را متقاعد کنند که سیاست قوی مهار و بازدارندگی می‌تواند تهدید پیونگ یانگ را به حداقل ممکن برساند».

برچسب های :

##ترامپ