دوشنبه, ۱۸ تیر ۱۴۰۳ / ۱۳:۲۳:۰۲
بستن طناب به شاخه ها برای تاب خوردن، شکستن شاخه ها برای تهیه کباب، دویدن در طبیعت و له کردن انواع حشرات و گیاهان زیر پا، کندن تنه درختان به بهانه نوشتن یادگاری روی آن و در نهایت به جا ماندن تلی از پسماندهای غذایی، ظروف پلاستیکی، شاخه های شکسته و تنه نیم سوخته درختان، صحنه هایی آشنا در سیزدهم فروردین و ردپایی است که در پایان روز طبیعت از طبیعت گردی انسان به جای می ماند.
آذر صبح/ ایران کهن با فرهنگ و آداب رسوم غنی و ژرفی که در پهنای خود دارد نزد دیگر کشورها همواره زبان زد است، ایرانیان قدیم از دیر باز برای هر واقعه طبیعتی که روی می‌داد جشن شکرانه‌ای برپا می‌کردند.
برخی از جشن‌ها و مراسم کهن ایرانیان هنوز هم در میان ما نسل‌های جدید برگزار می‌شود و برخی دیگر فقط در کتاب‌ها و یا توسط برخی از هموطنان زرتشتی برگزار می‌شود.
جشن سیزده بدر نیز از آن دسته جشن‌هائی است که در روز پایانی فروردین توسط ما ایرانیان هنوز هم در تمام اقصی نقاط دنیا برگزار می‌شود.
فروردین، ماه زادآوری حیات وحش و موسم شکوفایی انواع گل و گیاه است اما ما انسان ها بدون فکر و رعایت حتی کمترین اصول زیست محیطی به جان این زیبایی می افتیم؛ در حالی که بنا بر تاکید کارشناسان، وقتی وارد طبیعت می شویم باید با کمترین آثار به جا مانده از خود از آن خارج شویم و به عبارت بهتر، ردپایی هم نباید برجا بماند.
سیزدهم فروردین برای ما روز شادی، خوشحالی و دور هم جمع شدن است اما این همه نباید برای طبیعت بدشانسی و مصیبت به همراه داشته باشد.
انبوهی از زباله های پلاستیکی، شیشه، بطری نوشابه، قوطی کنسرو همه و همه در طبیعت و رودخانه ها و جاذبه های طبیعی رها می شوند، آب ها و رودخانه ها آلوده شده و محل زندگی پرندگان و حیوانات به راحتی ناامن می شود.
در روز آشتی با طبیعت، حجم انبوهی از زباله در طبیعت رها می شود و سوغات و هدیه ما در سال نو به طبیعت این گونه اعطا می شود.
در روز طبیعت، تخریب رویشگاه های گیاهی و آلودگی های آبی و هوایی و خسارت محیط زیست به شدت افزایش می یابد و روز احترام به طبیعت به روز تخریب طبیعت تبدیل می شود.
در آموزه های دین مبین اسلام احترام به طبیعت بسیار مورد تاکید است و به فرموده پیامبر گرامی(ص)، ‘ شکستن شاخه درختان مانند شکستن بال فرشتگان است’ اما تا چه اندازه به این مهم توجه داریم و با رعایت ملاحظات زیست محیطی وارد طبیعت می شویم؟
باور کنیم، حظ از طبیعت در کنار حفظ آن کار چندان سختی نیست، کافی ست چند نکته را فراموش نکنید؛ از جمله اینکه:
سالانه هزاران هکتار جنگل و مرتع بدلیل بی احتیاطی هموطنانمان در آتش می سوزد . در صورت نیاز به آتش حتی الامکان منقل همراه خود ببرید و در غیر اینصورت حتماً خاکستر آتش را با آب خاموش کنید. همچنین از روشن کردن آتش در کنار درختان خودداری کنید و سیگار خود را قبل از خاموش کردن رها نکنید.
– از تخریب آشیانه پرندگان و مسدود کردن محل زندگی حیوانات وحشی جداً خودداری کنید.
– اگر در طبیعت حیواناتی مانند لاک پشت و جوجه تیغی را دیدید ، از شکار و آوردن آنها به خانه جداً خودداری فرمائید.
– اگر به جنگل و یا مناطق خارج از محدوده شهری می روید یادتان باشد شما میهمان هستید و حیوانات صاحب خانه ، پس ضمن انتخاب مکان مناسبی جهت گذارندن روز ، از نزدیک شدن به محل زندگی حیوانات وحشی خودداری کنید تا برای مهمانان و صاحب خانه ها مشکلی پیش نیاید.
– از آلوده کردن آب ، خاک و هوا پرهیز کنید . زباله های خود را جمع کرده و همراه خود ببرید.
– در مناطق جنگلی و یا مناطقی که تابلوی عبور حیوانات اهلی یا وحشی وجود دارد ، با کمترین سرعت ممکن رانندگی نمائید و مراقب حیوانات بی پناه باشید.
– اگر به مناطق حفاظت شده سازمان محیط زیست می روید ، رعایت قوانین مربوط به آن الزامی است . از ایجاد سر و صدای بیش از حد ( به ویژه زدن ترقه ) جداً خودداری کنید . در کنار چشمه های طبیعی و مصنوعی ایجاد شده برای آب خوردن حیوانات اقامت نکنید تا حیوانات به راحتی و بدون استرس بتوانند آب بنوشند .
– در صورت مشاهده حیوان مصدوم به آن کمک کنید یا با سازمانهای غیر دولتی زیست محیطی یا افرادی که می توانند به شما کمک کنند تماس بگیرید.
– به جای شکار حیوانات ، به جای چیدن گلها و گیاهان از آنها عکس بگیرید و سالها از دیدن آن عکس لذت ببرید.
– دیده بان طبیعت سرزمین خود باشیم . اگر جایی مشکل و ایرادی دیدیم عکس بگیریم و به شکلی آنرا در اختیار رسانه ها و خبرگزاریهای کشورمان قرار دهیم و یا در سایت و وبلاگ خود منعکس کنیم . برای حفظ محیط زیست سرزمین پهناور ایران همه باید احساس مسئولیت کنیم .
– در صورت مشاهده شکارچی و یا افرادی که قصد صدمه زدن به محیط زیست را دارند ، مراتب را به پلیس ۱۱۰ و یا اداره محیط زیست شهرستان اطلاع دهید.
