جمعه, ۱۵ تیر ۱۴۰۳ / ۱۳:۲۲:۰۶
یک نویسنده، بازیگر و کارگردان قدیمی تئاتر و عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت در یادداشتی، گفت و گوی رو در رو را با عوامل سازنده برنامه «دورهمی» شد.
به گزارش آذر صبح به نقل از خبرگزاری خبرآنلاین، محمد احمدی هنرمند پیشکسوت تئاتر نقدی بر مجموعه طنز دورهمی نوشت و ابهام‌هایی در زمینه حضور میهمانان این برنامه پربیننده مطرح کرد.
در این متن با عنوان دور همی رسید به دورازهمی، آمده است: هجو، هزل، کنایه، اشاره، نقد مبالغه، ایهام، ابزار کمدی و طنز و گروتسک (طنز خاکستری) و فاخر هستند ، تامخاطب لحظاتی مفرح داشته باشد، لذا نوزده بار عاشق شدن مجری نیز از سوی مخاطب شوخی تلقی می‌گردد، حتی دعوت یکی از حضار بر صحنه تا نقدی ادیبانه بر مجموعه داشته باشد، که هشیارانه هم انتخاب می‌شود، بر همین منوال است.
احمدی افزوده است: بزرگی می‌گوید، آنانکه بر این نسق سخن می‌گویند، زندگی را جدی‌تر می‌نگرند، به مصداق این اندیشه و باور آن، سخن مسؤل دعوت از میهمانان در فضای مجازی و جدی گرفتن شوخی طناز برنامه، مرا بر آن داشت به دو نکته اشاره کنم؛ نخست سخنان آقای اوجی که ضمن تکذیب اخذ وجه از بعضی میهمانان فرمودند که دو عامل موجب دعوت از میهمانان بوده است؛ محبوبیت و مقبولیت . سؤال از ایشان و کارگردان محترم این است که، اگرفرض کنیم، کسانی در همین مجموعه، به غیر از دوسه نفری که در منظر دوربین‌ها هستند، یعنی تصویربرداران، کارگردان تلویزیونی، نورپرداز، صدابردار، مجری موسیقی زنده و تمامی طراحان، اگر از دانش و تجربه کم‌نظیری بهرمند بودند، تنها به دلیل شناخته نشدن و اشتهار نداشتن، به‌رغم استحقاق به عنوان میهمان، چگونه دو عامل دعوت یعنی محبوبیت و مقبولیت این هنرمندان محقق می‌شد!؟
این هنرمند پیشکسوت در ادامه متن خود آورده است: از میان حدود دویست و اندی هنرمند فرهیخته در رشته‌های مختلف و در سراسر کشور، عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت تنها کسانی حضور یافتند که امکان شناخت تصویری و اشتهار برایشان فراهم بود، با این استدلال واضح است که سخنان آقای اوجی منطق پذیرش ندارد. دوم اینکه ای کاش در پایان این سری برنامه‌ها، مردی که به حق بر صدر مصطبه طنز کشور نشسته است، در یک قسمت مجالی فراهم می‌ساخت، تا نقدی اگر هست که هست مطرح شود، با شناخت نسبی و دورادور که از شخصیت ایشان دارم، مشتاق و امیدوارم حتی اگر شده در یک جمع چند نفره، بتوانم در یک رویارویی و مقابله کلامی با ایشان، نکته‌هایی را روشن، و ابهام‌های امثال اینجانب روشن شود. باور دارم دیالوگ می‌تواند بر وسعت نگاه انسان‌ها نقش سازنده‌ای ایفا کند.
