۴ دلیل برای پیاده‌روی روزانه

به گزارش آذر صبح،  فرادید نوشت: «امروزه بسیاری از ما توسط پیام‌های تناسب اندام بمباران می‌شویم؛ پیام‌هایی که همواره تاکید بر تقویت و بهبود سلامت دارند و باید برای آن اهمیت ویژه‌ای قائل شویم اما در واقعیت ماجرا، نیازی به این همه سخت‌گیری نیست.

پیاده‌روی (به طور منظم) دست کم از استرس و اضطراب‌های روزانه می‌کاهد و روشی ساده برای مقابله با استرس نیز محسوب می‌شود و مزایای فراوانی را نیز برای سلامت بدن به همراه دارد. در این مقاله به اختصار چهار مزیت پیاده‌روی بیان شده است که می‌تواند انگیزه مناسب را در شما برای آغاز شیوه جدیدی از زندگی ایجاد کند.

افزایش انرژی

قدم زدن – همانطور که به عنوان یک کودک نو پا بدون تفکر شروع به راه رفتن می‌کنید – در بزرگسالی نیز به کمک یک پیاده روی ساده انرژی و خلق و خو خود را بهبود ببخشید. حتی در زمانی که ممکن است وظایف سختی بر عهده داشته باشید و نمی‌دانید کار را باید از کجا آغاز کنید، تنها با چند قدم ساده وضعیت را بهبود ببخشید.

علاوه بر تمامی این‌ها پس از چند ساعت کاری سخت نیاز دارید که برای چند دقیقه از صندلی خود بلند شوید و کمی راه بروید. اگر قادر به پیاده روی در فضای طبیعی هستید صد درصد بسیار بهتر از راه رفتن بر روی تردمیل است. مطالعات نشان می‌دهند پیادهروی در خارج از منزل و محیط کاری موجب کاهش استرس می‌شود.

بهبود سلامت قلب

یک پیاده روی معمولی روزانه می‌تواند مزایای فراوانی برای سلامتی ارائه دهد. به گفته انجمن قلب آمریکا، تنها ۳۰ دقیقه پیاده روی روزانه به بهبود فشار خون و کاهش خطرات احتمالی ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی و سکته مغزی کمک کند. تنها کافی است ماشین شخصی خود را پارک کنید و و یک مسیر مشخص را به مدت ۳۰ دقیقه بپیمایید.

کاهش قند

اگر یک میان وعده غنی از شیرینی جات داشته اید، به یک پیاده روی کوتاه بروید. یک مطالعه نشان داده است که یک پیمایش ۱۵ دقیقه‌ای کمک می‌کند تا میزان قند مصرفی خود را کاهش دهید.

بهبود سلامت مغز

پیادهروی منظم و پیوسته با افزایش انعطاف پذیری مغز، ایجاد توانایی و رشد ارتباطات عصبی در مغز همراه است. در حقیقت یک پیاده روی کوتاه می‌تواند به جلوگیری از بروز اختلالات شناختی و آلزایمر جلوگیری کند. یک مطالعه که بر روی سطح فعالیت سالمندان انجام شده بود نشان می‌داد کسانی که هر هفته میزان مشخصی را پیاده روی می‌کنند، سبب افزایش تولید ماده مغذی در مغزشان در مقایسه با کسانی که فعالیتی ندارند می‌شوند که خطر ابتلا به بیماری‌های شناختی را کاهش می‌دهد.