زمانی که اروپا بزرگ بود؛ ۵ شخصیت تاریخی که اگر زنده بودند می‌توانستند در برابر ترامپ بایستند+عکس

شبکه خبری روسی «راشا تودی» به معرفی چندین شخصیت تاریخی پرداخته است که از دید این رسانه اگر زنده بودند احتمالا می توانستند در برابر ترامپ بایستند.

به گزارش آذر صبح آفتاب‌نیوز نوشت: خروج یکجانبه ترامپ از برجام، آمریکا را در مسیر برخورد با اروپا قرار داده است. با این حال، به دلیل آسیب پذیری اقتصادی اروپایی ها و رهبران محاصره شده آن قاره آیا اتحادیه اروپا می توند از گذشتگان برای ایستادگی در برابر امریکا بیاموزد؟

شبکه خبری روسی «راشا تودی» به معرفی چندین شخصیت تاریخی پرداخته است که از دید این رسانه اگر زنده بودند احتمالا می توانستند در برابر ترامپ بایستند:

۱-شارل دوگل، رییس جمهوری سابق فرانسه

دوگل گفته بود: «شما می توانید مطمئن باشید که امریکایی ها تمام حماقت هایی که به آن می اندیشند را می توانند مرتکب شوند علاوه بر آن حماقت‌هایی فراتر از تصور را نیز مرتکب می شوند». این تنها یکی از نقل قول های قهرمان مقاومت فرانسه بود که امریکایی ها را در آن مسخره می کرد. او در سال ۱۹۶۶ میلادی در حالی که جنگ ویتنام را محکوم می کرد و همصدا با دیگر رهبران اروپایی در این زمینه امریکا را مقصر می دانست، این جملات را بیان کرد. دوگل تنها حرف نمی زد. او واقعا معتقد بود که فرانسه قدرت بزرگی است که می تواند سیاست خارجی مستقلی داشته باشد و حتی مستعمرات سابق خود را رها کند. دوگل کشور خود را به سوی تبدیل شدن به یک قدرت هسته ای سوق داد و از زیر یوغ ناتو و فرامین آن خارج شد. رهبران فرانسه از میتران تا سارکوزی و مکرون همواره سعی کرده اند اقدامات دوگل و خط مشی او را تقلید کنند اما ناکامی رییس جمهوری فعلی فرانسه برای متقاعد کردن ترامپ به منظور تغییر تصمیم اش درباره برجام نشان می دهد که قدرت،‌ جایگاه و اعتبار فرانسه در حال افول است.

۲-الکسی دوتوکویل، دیپلمات فرانسوی

دوتوکویل گفته بود: «من نمی دانم اگر مردم امریکا نامزدهایی قابل کاندید شوند به آنان رای خواهند داد یا نه اما شکی نیست که چنین مردانی نامزد نمی شوند». دوتوکویل به عنوان یک دیپلمات فرانسوی سفرهای متعددی به سرتاسر امریکا داشت. او می دید که دموکراسی ظاهری در امریکا حاکم است و سیاه پوستان و هندی تبارها تحت فشار قرار دارند. او از آنان در جامعه امریکا به عنوان شهروندان فروتر یاد می کرد. او نوشته بود که در این دموکراسی بی تفاوتی به سرنوشت دیگران به چشم می خورد این تعریف او از جامعه لیبرالی بود.

اگر او امروز زنده بود و نظام سیاسی امریکا را می دید آیا می توانست حرف اش را به گوش آنان برساند؟

ولادیمیر لنین، رهبر اتحاد جماهیر شوروی

لنین گفته بود: «مردم امریکا برای جهان نمونه ای از جنگ علیه نظام فئودالی و برده داری بوده اند. اکنون آنان خود را در اخرین مرحله سرمایه داری می بینند؛ در مرحله‌ای که قدرت دست چند مولتی میلیونر است و خود باید به آنان سود برسانند». ولادیمیر پوتین رهبر فعلی روسیه تلاش کرده تا با الگوبرداری از لنین روسیه را به عنوان یکی از ستون های اصلی وابسته به خود در دنیای چند‌قطبی بازسازی و حیا کند. او به خوبی از محدودیت های اقتصادی و روند جهانی شدن آگاه است. اکنون روسیه می تواند در برابر امریکا بایستد اما نمی تواند نظر خود را تحمیل کند در حالی که رهبران شوروی در آن زمان می توانستند این کار را انجام دهند.

اولاف پالمه، نخست وزیر سابق سوئد

پالمه گفته بود: «بسیاری از جنایت در تاریخ معاصر روی داده اند. خشونت پیروز شد اما مرتکبین آن محکوم شدند. در حال حاضر یک نام جدید به لیست اضافه خواهد شد: هانوی، کریمس ۱۹۷۲».

اشاره او به جنایت امریکا در ویتنام بود. نخست وزیر سابق سوئد این سخنان را پس از آن ایراد کرد که امریکایی‌ها بمب های ۲۰ هزار تنی بر سر ویتنامی‌ها ریختند. واکنش سوئد به قدری شدید بود که امریکا تا یک سال کار سفیر خود را در آن کشور معلق کرد و از پذیرش نامزد سوئد برای کسب مقام سفیر در واشنگتن خودداری نمود. علیرغم آن که در آن دوران جنگ سرد در جریان بود او هرگز سیاست خارجی سوئد را بر مبنای پیروی از امریکا قرار نداد و یکی از منتقدان اصلی سیاست خارجی امریکا در دهه ۶۰ میلادی تا زمان ترورش در سال ۱۹۸۶ میلادی بود.

پالمه می گفت سوسالیست شدن او در نتیجه مشاهده نابرابری های عمیقی بود که در دوره دانشجویی در امریکا دیده بود. او مدل سوئدی یعنی مالیات بالا و رفاه بیشتر برای شهروندان را جایگزین نظام نولیبرال امریکایی و اروپایی کرد. اکنون نماینده دیدگاه های او در امریکا «برنی سندرز» سناتور دموکرات است.

یکی دیگر از سیاست های اولاف پالمه سیاست درهای باز به روی مهاجران در سوئد بود.

جورج سوم، پادشاه بریتانیا

او گفته بود: «من امیدوارم که مردم در امریکا قدرت درک خیانت های رهبران شان را داشته باشند». شاید او الگوی بدی باشد اما هنوز می توان از آن درس گرفت. البته باید پذیرفت که استقلال امریکا از بریتانیا و خارح شدن آن کشور از یوغ استعمار رویدادی ارزشمند بود. با این حال، اکنون اروپایی ها نیاز به سخنانی مشابه حرف های جورج سوم دارند اما در شکلی عادلانه تر.