شروع یک پایان/ برای جانبازی که اعضای بدنش را سخاوتمندانه بخشید

بزرگنمایی تصویر

آذر صبح:زهرا حیدری آزاد:  با سابقه جانبازی و ۹۰ ماه  اسارت  می‌توانستیم با خودش صحبت کنیم، اگر زودتر پیدایش می‌کردیم. می‌توانستیم از روزهای جنگ و جبهه بگوییم. از رشادت‌هایش در دوران دفاع مقدس، از رنجی که در اسارت برده بود. از استقامتی که شاهدش بود. می‌توانستیم بنشینیم پای صحبت‌هایش و تقویم روزهایی را ورق بزنیم، روزهای عملیات را، روزهای شهادت را و او از  عملیات والفجر مق برایمان بگوید، از اسارت و از بعد جنگ  برایمان بگوید.

اما دیر شد، او پر کشید و دیگر در میان ما نیست، علی زلفی رزمنده و جانباز دوران دفاع مقدس  شیرمردی از دیار مرند و  همیشه اهل ایثار بود، جبهه و جنگ و  ۹۰ ماه اسارت، کم مشقاتی نیستند که در راه  خاک و آرمان‌هایش نثار کرد، اما این پایان ماجرای این بزرگ مرد نبود، وی پس از  بعد از مدت‌ها تحمل درد و رنج، دچار عارضه مرگ مغزی شد که پس از تایید پزشکان بیمارستان مسیح دانشوری و با رضایت خانواده‌اش اعضای بدن او اهدا شد.

زندگی دنیوی علی زلفی به ایستگاه آخر رسید، خانواده‌اش لحظات سختی را گذراندند ولی تقدیر این بود اعضای پیکر او، به پیکر بیماران بسیاری حیات دوباره ببخشد و یاد و نامش را در میان دلها زنده نگاه دارد.

این روزها که قلب، کلیه‌ و دیگر اعضای پیوندی به سختی پیدا می‌شود و تعداد بیماران نیازمند هم زیاد است، اقدام خانواده علی زلفی ستودنی است، ارزش اهدای عضو را زمانی متوجه می‌شویم که بدانیم آمار اهدا عضو متناسب با تعداد بیماران نیازمند عضو نیست به گفته مدیرعامل انجمن اهدای عضو ایرانیان برآورد شده که سالانه ۵ تا ۸ هزار نفر در کشور دچار مرگ مغزی می‌ شوند که طبق آمار جهانی، نیمی از آنها یعنی بین ۲۵۰۰ تا ۴۰۰۰ نفر قابلیت اهدای عضو دارند، این در حالی است که در سال گذشته فقط ۹۲۶ نفر، یعنی کمتر از یک سوم افراد مرگ مغزی، به اهدای عضو رضایت دادند.

این در حالی است که بیش از ۲۵ هزار بیمار نیازمند پیوند در کشور وجود دارد و روزانه ۷ تا ۱۰ نفر از آنها فوت می کنند، این آمار تکان‌دهنده است، با این شرایط می توان پی به عظمت کار خانواده علی زلفی و دیگر خانواده‌هایی که به پیوند اعضای عزیزانشان رضایت می‌دهند،  برد. روح عزیزانشان غرق در رحمت الهی باد.