حکایت پرهزینه و دیرپای “مایه گذاشتن از اسلام”/ این قسمت: آستین کوتاه

به گزارش آذر صبح به نقل از عصر ایران،  در کشوری که هر روز یک حاشیه، به متن خبرها می رود، این بار، خط و نشان مدیر حراست شهرداری قزوین برای رانندگان خبر ساز شد. او در دستوری نوشته بود: “با عنایت به اخبار واصله، برخی از رانندگان آژانس در مناطق و سازمان ها نسبت به رعایت شئونات اسلامی اقدام ننموده و با لباس آستین کوتاه در محل کار خود حاضر می شوند.” و
تهدید کرده بود که اگر همچنان آستین کوتاه بپوشند، اخراج می شوند!

در پی انتشار این نامه، خبرنگار عصر ایران با شهردار قزوین تماس گرفت و آقای شهردار گفت که این بخشنامه صرفاً برای رانندگانی است که در اختیار شهرداری هستند و شامل رانندگان تاکسی سطح شهر و آژانس ها نمی شود.

در این باره چند نکته قابل توجه است:

۱ – برای جامعه خودم و برای شخص خودم متأسف هستم که در هزاره سوم میلادی، در ۱۳۹۷ مین سال هجری خورشیدی و در عصر رقابت های علمی و اقتصادی که دنیا لحظه ای را برای توسعه از دست نمی دهد، موضوع لباس آستین کوتاه، هنوز محل اختلاف و دغدغه است.

اگر رسانه ها به این موضوع و نظایر آن واکنش نشان ندهند، سلائق شخصی حاکم می شود و به امور مختلف توسعه می یابد و اگر واکنش نشان دهند باید تلخکام باشند که چه موضوعات سخیفی، سوژه شده است!

میزان نیکبختی یک جامعه را از مسائل مبتلابه آن می توان دریافت. در یک جامعه، دغدغه مردم این است که چگونه می توانند حداکثر انرژی خورشید را برای تولید برق به کار بگیرند؟ یا ازکدام روش تربیتی برای افزایش شادی در مدارس استفاده کنند؟ یا چگونه بتوانند توریست های بیشتری را جذب کنند؟ و در جامعه ای دیگر، هنوز دارند بر سر این بحث می کنند که آیا مردان می توانند لباس آستین کوتاه بپوشند؟ آیا پخش تصاویر رئیس جمهور زن کرواسی در مراسم اختتامیه جام جهانی درست بود؟ آیا یک زن می تواند در کنسرت، نوازندگی کند؟ آیا یک شهروند زرتشتی که طبق قانون توانسته کاندیدای شورای شهر شود و موفق به اخذ رأی مردم هم شده است، می تواند وارد شورا شود؟ و …؟

ای کاش روزی برسد – در واقع ای کاش روزی را بسازیم – که در آن، موضوعات جدی و واقعی دغدغه مشترک مان شوند؛ آن روز به مسائلی که امروز ، خیلی جدی به نظر می رسند، با تأسف، خواهیم خندید و البته حسرت خواهیم خورد که چگونه زمان و توان جامعه را صرف این امور کردیم.

۲ – شهردار قزوین گفته است که دستورالعمل ممنوعیت آستین کوتاه مختص رانندگانی است که در اختیار شهرداری اند و شامل رانندگان تاکسی نمی شود.

در این که کارفرما حق دارد شرایطی را در قرارداد خود با افراد طرف قرارداد بگنجاند، تردیدی نیست و اگر در قرارداد فیمابین رانندگان و شهرداری، قید شده است که باید آستین بلند بپوشند، باید تعهدات قراردادی رعایت شود. اما اگر آن گونه که شهردار قزوین گفته، این موضوع، فقط یک بخشنامه یکسویه است، قطعاً ناظر به محدودیتی فراقانونی است و چنین بخشنامه ای باید لغو شود. علت نیز کاملاً واضح است: در هیچ کدام از قوانین بالادستی، پوشیدن لباس آستین کوتاه برای مردان منع نشده است و بخشنامه نمی تواند با نادیده گرفتن قانون، ممنوعیت جدیدی را برای مردم ایجاد کند.

وانگهی اگر از منظر انسانی هم به موضوع بنگریم، روا نیست مدیری که در اتاق خود و زیر کولر، حتی با کت و شلوار هم راحت و خنک است، رانندگانی که در دمای ۴۰ درجه تابستان، زحمت می کشند و عرق می ریزند را تهدید کند که اگر برای کاستن از گرمای طاقت فرسایی که بر تن و بدنتان تحمیل می شود، آستین کوتاه بپوشید، شما را از نان خوردن می اندازیم!

۳ – نکته دیگر، استفاده ناروا از تعبیر “شئونات اسلامی” است (که البته درستش شؤون اسلامی است). در این مملکت مد شده است که هر که بخواهد منویات شخصی اش را پیش ببرد، آن را به اسلام و انقلاب و ارزش ها بچسباند و پشت این مفاهیم پنهان شود.
در نامه حراست شهرداری هم پوشیدن لباس آستین کوتاه مترادف نقض شؤون اسلامی خوانده شد و البته که در جمهوری اسلامی با ناقض دستورات شرع برخورد می شود.

اما کجای پوشیدن لباس آستین کوتاه برای مردان، مغایر با دستورات شرع و ناقض شؤون اسلامی است؟ احتمالاً مدیری که چنین دستوری داده، لباس آستین کوتاه را دوست ندارد ولی قطعاً حق ندارد آنچه دل خودش می خواهد را به اسلام نسبت دهد و با همین نسبت ناروا، مردم را از کارشان بیکار کند. ای کاش دستکم به جای “شؤونات اسلامی” از “شؤون اداری” استفاده می کردند!

اگر جایی از دین اسلام آمده که پوشیدن لباس آستین کوتاه برای مردان حرام است، اعلام کنند تا همه بدانیم ولی اگر چنین منعی وجود ندارد، بسیار بیجا می کنند که از اسلام مایه می گذارند و مردم را می آزارند.

بازی با مفاهیم ارزشی، کی قرار است به پایان برسد؟!