یکشنبه, ۱۲ مرداد ۱۴۰۴ / ۱۶:۲۴:۴۹
بعد از موفقیت‌های پی‌درپی تیم داوری ایران در رقابت‌های جام‌جهانی، بازگشت بی‌سروصدای این تیم به ایران از اتفاقات عجیب بعد از تورنمنت بود.
به گزارش آذر صبح، «همشهری» در ادامه نوشت: علیرضا فغانی و کمک‌هایش چهار بازی را در جام‌جهانی روسیه با نمره بالا قضاوت کردند که آخرین قضاوت آنها در بازی رده‌بندی بود. درخشش این تیم داوری در طول جام‌جهانی بازتاب زیادی در رسانه‌های ایران داشت و دوربین‌های تلویزیون هم بارها به سراغ این تیم موفق رفتند. کار به جایی رسید که حتی بعضی‌ها عنوان «موفق‌ترین نماینده‌های آسیا» را به این تیم دادند و مدیران برای تبریک به تیم داوری به صف شدند. در راس آنها هم سلطانی‌فر وزیر ورزش و صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک بودند که در پیام‌های جداگانه‌ای عملکرد تیم داوری ایران در جام‌جهانی را ستودند. بسیاری از چهره‌های فوتبال و حتی سینما هم در فضای مجازی از این عملکرد تمجید کرده‌اند.
اما تمام مصاحبه‌ها و گزارش‌های تلویزیونی فقط تا قبل از بازی رده‌بندی ادامه داشت. بعد از این بازی و به‌خصوص در هنگام بازگشت داوران به کشور هیچ اثری از مصاحبه و تصویر این مردان در صداوسیمای ایران نبود. اتفاقی که شائبه ممنوع‌التصویر شدن فغانی را قوی و قوی‌تر کرد و حالا صحبت از این است که همان چند فریم عکس دردسرساز باعث شده تصویر موفق‌ترین ایرانی حاضر در روسیه از صفحات تلویزیون محو شود. فغانی در فاصله میان بازی‌های سوم و چهارمی که داوری کرد روی سکوهای ورزشگاه خوش‌وبش گرمی با یکی از همکارانش داشت که تصاویر این خوش‌وبش توسط یکی از عکاسان ایرانی ثبت شد و در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت. طی روزهای بعد، فغانی در گفت‌وگو با رسانه‌ها این اتفاق را کم‌اهمیت خواند و گفت توجهی به این موضوع ندارد. او تاکید کرد که بسیار بعید می‌داند این عکس‌ها دردسری برایش ایجاد کنند اما اگر زیاد روی این موضوع مانور داده شود حتی به مهاجرت از ایران فکر خواهد کرد تا کارش را در جای دیگری از دنیا ادامه دهد. حالا در اولین ساعات ورود علیرضا فغانی به ایران، به‌نظر می‌رسد موضوع همان‌قدر که برای او کم‌اهمیت بوده برای مسئولان بالادستی از اهمیت بالایی برخوردار است.
باید دید فغانی به ممنوع‌التصویر شدن در تلویزیون ایران چه واکنشی نشان خواهد داد. هر چند ممنوع‌التصویر شدن در تلویزیون ایران موضوعی نیست که از سازوکار مشخص و قاطع و قانونمندی برخوردار باشد و هیچ مرجعی برای آن حکم رسمی صادر کند. این ممنوعیت در تلویزیون ایران یک تصمیم غیررسمی است که توسط برخی از مسئولان انجام می‌شود و برخی دیگر از آن ابراز بی‌خبری می‌کنند. به یاد بیاورید ممنوع‌التصویر شدن حمید استیلی را به دلیل گفت‌وگو با یک رسانه فارسی‌زبان خارج از کشور. محرومیت فغانی هم اتفاقی است که در همین پرونده می‌گنجد. پرونده‌ای که هیچ‌کس پای احکامش را امضا نمی‌کند ولی همه از آن تبعیت می‌کنند؛ لااقل برای یک مدت محدود.
